week 7 zorgelijke plannen van het kabinet en ander nieuws.

Ten eerste wil ik deze week  onze zorg uit spreken over de plannen van het kabinet om het pgb af te schaffen. Dit kan veel gevolgen voor ons hebben, niet alleen voor nu want we hebben gespaard voor dit jaar, maar voor de toekomst.

Vannacht deed ik geen oog dicht er spookte van alles door mijn hoofd, van het huis verkopen en in de caravan gaan leven tot illegale praktijken. In ieder geval alles er aan doen om de kinderen tot een redelijke leeftijd thuis kunnen laten wonen. Kinderen van 13 en 11 jaar horen als het allemaal kan en gaat gewoon bij hun ouders te wonen.

Het kabinet maakt een kapitale vergissing, ze hebben het over een bezuiniging van 2,4 miljard, maar dat klopt natuurlijk niet. Iedereen die gebruik maakt van een pgb zal op andere manieren zorg nodig hebben, wat zal hier de prijs van zijn? Ik schat vele malen hoger dan de huidige pgb’s.

Want al die individuen die nu zelf de zorg regelen doen dat op een hele efficiënte manier, een manier waarbij het zelf keuzes kunnen maken centraal staat. 
Voor ons is het mogelijke gevolg dat Hessel en Mila niet meer thuis kunnen wonen. dit is een ramp en daar worden we heel verdrietig van.

Hopelijk waait dit over, maar er is wel een onrust over ons gevlogen. Altijd maar weer die onzekerheid….Gek wordt je er van. Als ik denk aan al de families die wij kennen en die in hetzelfde schuitje zitten als wij, het is echt niet normaal wat er hier overhoop wordt gehaald. Het gaat hier om het geluk van de zwakkeren in de samenleving. Wat een zooitje!

Vanmorgen zog Bob Marley op de radio;”everything is gona be allright!” Jacco zei moet je nu luisteren, laten we het hopen!

Na 4 dagen beginnen we ernstig te balen van onze plek in een rijtje, het strand is wel geweldig en ligt echt op 150 meter lopen, ideaal voor ons, maar na een paar keer heb je dat ook wel weer gehad. Het dorpje Isla Christina is echt een grens plaats, het lijkt wel een afvoer putje van vreemde types, zo treft Jacco bij een pomp een benzine snuiver(wij rijden diesel) en wordt ik in een supermarkt belaagd door bedelaars.

Op dinsdag rijden we Portugal, de Algarve in, na een korte rit gaan we lunchen, er staan ook Nederlanders die ons van de vorige camping kennen. Zij duikt bovenop H&M en verteld over haar eigen leed met tranen in de ogen. Wat maken die kinderen van ons toch af en toe los. Mensen voelen zich blijkbaar op hun gemak en dan komen de verhalen, soms echt zeer aangrijpend en af en toe komen de tranen los. Het komt bij ons de ene keer meer aan dan de andere x, we vinden het vaak wel een beetje vervreemdend die enorme openhartigheid.

Camping Odelouca waar we nu belanden heeft een onverharde toegangsweg van 4km, volgens de campingeigenaren zit er zelfs een 10% helling in die vooral lastig is als je weer vertrekt. Op een heuvel met rondom prachtig uitzicht zitten een stuk of 10 NL stellen. Het is een rustieke svr camping. De campingbazen Thea en Bert hebben het maar druk met de zorg voor hun gasten.

Albuveira ligt 30+4km van ons af. Dit laten we links liggen en we komen op een grappig strand omgeven door hoge rotsen. De zee is woest. Je moet de golven tellen om eruit te kunnen
komen, het blijft natuurlijk oceaan kracht.

Verder ondernemen we vanuit deze plek niet zoveel, we wandelen wat, lezen wat, eten lekker. Ook nog in het camping restaurant, altijd weer grappig zulke avonden. Het eten is prima en er wordt heel wat afgebabbeld.

Veel caravanners laten zich door Bert(groen shirt) de 10% over helpen. Wij niet, maar als we vertrekken regent het flink en is het toch wat spannend. Alleen al door de verhalen van mensen die het niet redden en bij achteruit rijden in het ravijn belanden, zelfs campers. Het is inderdaad een zeer lastige helling, maar de bus red het, wel weer zo’n zweet moment; je houdt je adem in en zucht diep als je er over heen bent.

Gelukkig geen tegenliggers….Wel heerlijk om weer verder te trekken, hoewel Jan en Amadea van rond de 77 schatten waren.Jan zou, als hij mocht kiezen, ons als ouders uitzoeken....

De rit is kort en na 80 km zitten we op Toeristcampo een kampeer fabriek, maar volgens 2 leuke Duitse dames uit Ronda wel prima. We zoeken onze plek uit die mooi ligt maar moeilijk te bereiken is. We zetten door en bij het indraaien van de bocht letten we niet op de achterkant “kraaaak!”Klem tegen een stenen muur. Gelukkig is het maar een stuk plastic van de bumper van de caravan die makkelijk vervangbaar is. een vrouw zei nog:"ik dacht dat het wel ging..."Daar heb je wat aan.Maar wel een deuk in Jacco zijn ego. De mover helpt ons los te komen en zet  de caravan waar we hem willen. Een grote camping maar op onze plek merk je daar niks van. Wel een zwembad in Californië style….

S’avonds lezen we het pgb alarm bericht. Vanuit hier plaatsen we reacties op diverse sites die door gezonden worden naar de staats secretaris.

We ontvangen ook een afscheids mail van een camping eigenaresse waar we 2 jaar terug waren. We wilden die camping weer aan doen, maar omdat zei zo ziek is staat er nu een ander stel. Bah, wat een K-ziekte.

Dat was dus een lekker daggie(not) en een onrustig naggie.

Na de lunch stappen we in de bus om een rit te maken naar het einde van Europa, gewoon doorgaan is altijd het beste. Dat blijkt ook nu weer. We maken een heerlijke wandeling langs enorme hoogtes en we genieten, het is zo mooi hier! Daarna stoppen we bij een supermarkt en scoren we enorme garnalen voor op de barbecue.

Hessel geniet helemaal van de flinke wind en het dragen van weinig kleding(van wie heeft hij dat?).Zijn epi is gelukkig weer aardig onder controle. We kregen een tip van jacqueline en dat bracht ons op het idee om te schuiven met  mililiters depakine. In theorie slaat het nergens op, maar in praktijk blikt het te werken. Hessel slaapt de nachten bijna door, af en toe verteld hij wat, maar bijna geen activiteit meer. Overdag is hij heerlijk vrolijk. We zijn hem ook meer drinken gaan geven. Kleine ingrepen met een goed resultaat, is altijd prettig.

Dus gister was een leuke dag, vandaag hebben we Calefornisch gezwommen en zoeken we vanmiddag een strand op.

De temperatuur is 30 c en een enorme den geeft ons verkoeling

Zien jullie de visser op dit mooie stekkie?

De foto's kun je vergroten door erop te klikken.