Week 6
Het wachten op het entree in het Alhambra brengt ons rust, we zwemmen lekker in het zwembad op de camping, lezen veel en doen boodschappen in een reusachtige Carrefour. Ook brengen we Granada zelf nog een bezoek, de eerste hebberigheid naar oosterse spulletjes ebt weg na het zoveelste exotische souvenirs winkeltje. Wel weer leuke kleine kronkel straatjes, we hebben er lekker rond gelopen. Mijn plannetje om nog alleen heen te gaan laat ik varen bij een vlugge blik op de winkels met een enorm tuttigheids gehalte. Woensdag is het zover in de ochtend rustig aan en om een uur of 15.00 vertrekken we. Het Alhambra is een paleis rond 1200 gesticht door moren die daar eeuwen gezeteld hebben en allemaal hun gebouwen hebben toegevoegd. Toen die verdreven werden kwamen de katholieken. Napoleon is er ook geweest. Het is nu een heel terrein met mengelingen van bouwstijlen waarvan de oosterse het meeste indruk zal maken. De kinderen hebben tussen de middag al warm gegeten want we kunnen pas om 19.00 in het Nazir Palace terecht.
Op het moment dat we het Alhambra betreden barst de regen los. Hebben wij weer. Hoewel ik moest wel aan Saskia en Barend denken die de Chinese muur in de mist hebben gezien. Zo gaat dat met het weer….Gehuld in charmante regenjasjes vervolgen we onze tocht. Er moest een route voor rolstoelers zijn, die konden we niet vinden. Uiteindelijk belanden we via de achteringang in het General live het eerst te bezoeken soort kasteel. We werden letterlijk onder de voet gelopen door de kuddes bustoeristen die allemaal denken ik kan er ook nog wel even voor langs. Dat allemaal in de regen. Als je gek wil worden moet je dat doen….
Eenmaal buiten lopen we langs een badhuis met een mooi sterren plafond en beklimmen we apart van elkaar een toren met prachtig uitzicht, op het moment dat Jacco erin gaat breekt de zon door. We pellen het plastic van ons af en er kan steeds meer kleding uit. Gelukkig maar! Ondertussen is het weer eten geef tijd, Hessel en Mila hebben veel trek dus dat is fijn. Het is altijd weer een goed gevoel als hun magen gevuld zijn met lekker brood en drinken.
Dan sluiten we ons aan in de rij voor het Nazir Palace het gedeelte waar je alleen op afspraak naar binnen kunt. Na een half uur zijn we aan de beurt. We worden uit de rij gepikt en mogen erin via een zij ingang. Het is prachtig en rustig. Iedereen is onder de indruk en daardoor ontstaat er een fijne sfeer. Mensen helpen ons op trapjes en wachten op elkaar voor foto’s. Zoveel overweldigende moorse bewerkingen hadden we nog niet gezien. De ene ruimte nog mooier als de andere.
We lopen nog een ballerig stel tegen het lijf van de camping, zij vond het maar een zooitje al die bouwstijlen door elkaar, ze had er verstand van want haar vader was architect….
Wij vonden zeker dat laatste gedeelte prachtig. Maar wel jammer dat het een mega attractie is. Waar je ook kijkt overal staan mensen. We hadden echt geluk bij dat laatste paleis dat er geen groepen meer waren.
Martine en andere collega’s, de zon is weer gaan schijnen! daar is ie dan.....
Genomen in het Alhambra van Granada. Op de achtergrond zie je de Sierra Nevada.
Vrijdag pakken we de boel in en vertrekken we naar de kust van Isla Marijke, oh nee Christina….
Een schier eiland. De zee ligt op 150 meter van de camping, via een verhard pad bereikbaar, dat trekt ons wel na al die steden.
Na een rit van ruim 400 km ben je wel toe aan een mooie plek. De hele reis hadden we bewolking en aan de kust scheen zoals altijd de zon. Ik ging op zoek naar een mooie plek en zag een redelijke optie, de grond leek wel wat zacht, maar ja…Jacco reed erop en gelijk erin. We zaten vast tot het hart van de velgen in het zachte zand, geen beweging meer in te krijgen. Van die handige plastic uitrij plaatjes krulden om de band. We bleven heel rustig, maar wat moesten we? Eerst de caravan maar los koppelen, gelukkig reed die er nog uit op de mover. Maar toen die bus nog met onze verhitte kinderen. Gelukkig was daar opeens de hulp. Een man van de camping sleepte ons eruit met zijn 4X4. Toen zijn we gelijk op een heel degelijk rijtje gaan staan.
Snel de boel neer gezet en de kinderen drinken gegeven. Jacco raakte aan de praat met een buurman. Ik denk wat duurt dat lang en toen ik kwam kijken zij hij;”dit raad je nooit”. Dit is Kees Ruiten uit Urk. Vast in de verte familie van ons. Grappig he. We hebben de oma’s en opa gevraagd uit te zoeken hoeoe, maar dat is nog niet duidelijk. Ik zie wel trekken die ik herken en het zijn heel erg aardige mensen, net of je naast familie staat wat in feite ook zo is.
Weer veel meegemaakt in een korte tijd na een lange rit….
Gelukkig komen we hier om te relaxen.
Hier staan veel Nederlanders en na 6 weken reizen vallen ons wel wat eigenaardigheden op. Als mensen op een plek aan komen kijken ze eerst naar de hemel, we zijn er nu achter waarom. Dat heeft te maken met de schotel antenne. Als je dus buren krijgt die je niet aan staan moet je roepen dat de schotel ontvangst hier slecht is.
Wat van zo’n beetje alle Nederlanders horen is ;”ik reis op acsi”. Dat is een camping gids waar een kortingskaart in zit. Die van ons is van 2008, weten wij veel dat je er ieder jaar een moet kopen voor de korting. Iemand vroeg zelfs of we hem niet kunnen laten opsturen. Ze zoeken dus speciaal deze campings om de korting te pakken met hun pasje. Werkt alleen in het voor en na seizoen.
Voor het eerst dit jaar dat we ons bewust zijn van de acsi campings, zo hoorden we ook over anwb gold en kregen we van een leuke Drent een kompaskaart die ook soms kortingen opwekt. Hoe gek wil je het hebben zo op en top NL.
Morgen vertrekken we richting Portugal, naar een svr(boeren camping) zonder kaartjes of pasjes. Naar verwachting ruim en rustig!
Op deze camping kregen we een in en uitrij pas met onze paspoort foto’s ook die van H&M een leuk souvenir om in de caravan te hangen.
1 opmerking:
Hallo daar, wat een prachtige reis maken jullie toch! Ik zie Hessel en Mila genieten op de foto's, fijn om te zien. De foto's zijn sowieso mooi! Geniet lekker van elkaar en alles wat jullie ondernemen.
Groetjes, Judith
Een reactie posten