Zondag 1e paasdag rijden we richting Madrid. Best spannend zo’n stad van 3 miljoen tegemoet te treden. We waren gewaarschuwd door een Drent op de camping, hij was aangehouden door een nep agent op de rondweg van Madrid, het was allemaal goed afgelopen.
Wij met de portieren afgesloten, de spullen verdeeld en op mijn buik een buidel als camouflage voor het een en ander.
De navigatie hielp ons goed de stad in. Jacco had ontdekt dat minosvalidos achter het museum mogen parkeren op een laad en los plek. We hadden het via google earth gezien en reden helemaal perfect er op af. Inderdaad het hek ging voor ons open.
Een werkelijk prachtig Reina Sofia museum, met Picasso’s, Dali’s, Gonzalessen, Calders alsof het niets is. Met deze bekende kunstenaars heb ik kennis gemaakt op mijn Crejat opleiding. Het is dan een geweldige ervaring om ze live te zien. Het geeft een blij gevoel en zoals Frans gezegd zou kunnen hebben; ”het inspireert!”
De Guernica van Picasso was het hoogtepunt, dit schilderij is naar aanleiding van een bombardement door nazi’s, waarbij de eerste Spaanse burgerslachtoffers vielen. De aanblik van het schilderij geeft kippenvel, hoewel de hoeveelheid bezoekers en streng kijkende suppoosten stoorden. Jacco werd ook aangesproken omdat hij met Hessel een lijntje overtrad, anders konden we ook niet passeren omdat daar mensen stonden. Stiekem een veraf foto geschoten want dat mocht eigenlijk niet….
In het museum, een pakje gedronken, we zaten onder een werk van Calder. Calder maakt allemaal dingen van metaal die helemaal in balans zijn en bewegen in de wind.Na het museum zijn we richting een bekende vlooienmarkt gelopen, helaas was het daar veel te druk voor de enorme karren van Hessel en Mila, we zijn omgekeerd en naar een park gegaan. Hier was het rustig en hebben we lekker geluncht. Om een uur of 15.00 waren we terug bij de bus, op tijd want het museum sloot rond die tijd.
Eenmaal weer op de camping troffen we daar een stel Cees en Marian aan die op de vorige naast ons stonden, we hebben later nog gezellig met ze geborreld.
Na een dag rust en camping leven zijn we naar Toledo gegaan, een dag om niet te vergeten….Toen we de stad inreden bleek het erg druk te zijn omdat er markt was, alle minosvalidos plekken waren vol. Voor ons neus plantte een kerel zijn dikke bmw zonder inva. kaart, wij pissig, maar dat mocht niet helpen.
Uiteindelijk vonden we een plek vlakbij een school, Jacco vroeg nog(voel je hem) aan een controleur of we daar mochten staan, het was ver uit het oude centrum.
Het stadscentrum lag in de hoogte dus na een stevige klim zijn we allerlei stokoude straten doorgelopen, veel harnassen, messen en zilver in de etalages.
Er is daar veel Romeinse historie en alle oude meuk die daar achter aan hobbelt qua tijdperk. Van de Romeinen ,Visgothen ,Moren en de katholieken, het zijn alle hele oude jongens.
Waar staat Jacco?
Een oude synagoge was erg mooi van binnen een voorproefje op Granada.We aten ons brood bij een prachtig uitzicht en daarna zijn we langzaam aan weer naar beneden gelopen. Iedereen die naar boven liep hijgde als oude paarden en de route die wij heen hadden gevolgd was gelukkig een stuk gemakkelijker gebleken.
Uiteindelijk liepen we weer langs de school en meestal staat die enorme blauwe bus ons van uit de verte al weer toe te glimmen. Deze keer stond er helemaal niks. Ik deed nog een poging dat we hem zeker iets verder hadden gezet maar dat was niet zo.
Daar sta je dan met H&M in een vreemde stad, 30 km van de camping af, na een paar uur stevig lopen.
Jacco liep op de eerste de beste man af die een beetje Engels bleek te spreken, hij was heel aardig, bood zijn hulp aan en reed met Jacco op weg naar de vergaar plaats van weggesleepte auto’s.
Ik bleef met de kinderen achter op een bankje langs de weg, het was gelukkig heerlijk weer. Mijn mobiel was leeg dus ik moest echt wachten op die blauwe bus, na een tijdje(geen horloge) bekroop me een onbehagelijk gevoel. Dat komt van het lezen in al die trillers als Mankell, Kellerman, Nesbo en ga zomaar even door die ik af en toe per meter verslijt. Ja die man was wel aardig maar was dat ook echt zo? Ik besloot me maar over te geven dronk wat en wachtte wat.
Toen ik het niet meer hield ben ik met de 2 karren naar een vlakbij gelegen 4*hotel gelopen om Jacco te bellen. De 3 jeugdige balie medewerkers keken me aan als de eerste de beste paardenvijg, na mijn verhaal gedaan te hebben tegen 3 onbewogen gezichten werd me medegedeeld dat ik niet kon en mocht bellen alleen als ik een kamer had. De tranen spoten door al dat onrecht uit mijn hoofd. Ik was zo boos, kon ze wel aanvliegen, heb Hessel en Mila gepakt en ben al bonkend tegen de kozijnen daar weg gegaan. Ik hoefde daar geen hulp te verwachten.
Besloot H&M maar wat drinken te geven waar ze blij van werden en mij ook weer wat lucht gaf. Opeens hoor ik bekend getoeter en daar was Jacco met onze bus. Hij was anderhalf uur weg geweest.
Zijn verhaal was dat de man die hem hielp een docent filosofie was, hij reed keurig door rood en scheurde verboden straten in maar stopte bij een autoverhuur zaak, waar inderdaad papieren over onze bus lagen.
Onze Spaanse vriend sloeg om zijn verhaal kracht bij te zetten met de vuist op de balie en ging een stevige discussie geheel begrijpelijk naar zijn beroep. Daarna ging de rit door naar een politie bureau want daar moesten ze zijn, de bus stond gelukkig voor het bureau. Daar was hij een stuk rustiger in het discussiëren.
De boete verliep van 200 euro naar 300 euro vanwege de enorme vervoermiddel omvang en uiteindelijk stond Jacco 128 lichter weer buiten. De docent had zijn uiterste best voor ons gedaan. Zonder deze man had het allemaal veel langer geduurd, hadden we moeten zoeken en zo mobiel ben je niet met H&M.
Toen vroeg de filosoof Jacco zijn naam, daarop klapte de man dubbel van het lachen want zijn zoon heet ook Jacco. De man vertrok en Jacco trof mij weer aan op het bankje.
We hopen dat hij er nog wat lesstof aan over heeft! We gaan nog proberen contact met hem te zoeken via zijn school ,want het is wel geweldig hoe hij ons geholpen heeft.
We stonden echt verkeerd geparkeerd, hadden daar weg moeten zijn tussen 14.00 en 14.30. Maar omdat we het hadden gevraagd dachten we goed te zitten.
De molens van Don Quichotte die we ook wilden bezoeken hebben we maar gelaten voor wat ze zijn. Die zagen we later onderweg liggen vanuit de verte.
Na dit avontuur besloten we langer in Aranjuez te blijven.
Het was daar lekker vlak dus zijn we met de kinderen op de fiets naar het stadspark gegaan, daar werden we na het nemen van een lastige kronkel brug, direct aangesproken door een parkwachtster. We mocht niet fietsen in het koninklijke park. Jacco gelijk verhit en toen mochten we door en deed ze alsof ze ons niet gezien had. Heerlijk was het om in het zachte weer langs de prachtige platanen te fietsen op een pad langs de rivier de Taag. In het plaatsje zelf is er veel koningklijk, barok gebouwd. Wij daar weer op de fiets een park in, werden we weer aangehouden, nu zelfs 2 parkwachters, een met zo’n dikke snor. Ik kreeg een enorme onbegrijpelijke preek en Jacco riep sorry, toen mochten we lopend verder.Ja, je mag daar niet fietsen, maar met die 2 van ons voelt het toch net even anders dan normaal en daar botsen we op met de autoriteiten.
De volgende dag zijn we met de hele boel naar camping Pennodepenneperro(zoiets) in Santa Elena gereden, de poort van Andalusie, het weer was prachtig toen we aankwamen en de plek had een fantastisch uitzicht. Wel zagen we resten plassen op het terrein. Maar nu scheen heerlijk de zon.
Hessel had flinke verhoging gekregen en na een paar uur was dit gelukkig weer gedaald. De gedachte om zelf antibiotica bij ons te hebben is fijn. Maar het was niet nodig.
De volgende morgen niet echt plannen, maar de lucht was zwaar en grijs, we hebben de hele dag binnen gehangen, gelukkig was Hessel weer de oude. En het was best een lekker dagje, maar niet te vaak van deze!
We kwamen daar vreemd genoeg een gezinnetje tegen die vorig jaar op een heel andere plek en tijd ook in Spanje hadden ontmoet, ook zei hadden een sabattical. Bijzonder is zoiets, maar verder geen gezelligheid….
Vannacht lag de camping in een zware wolk. Ik werd onrustig wakker en checkte op modder stromen, waarop Jacco en Hessel ook wakker werden en we door het enorme gekletter op het dak niet meer konden slapen. We stonden gebroken op. Alles was grijs, grauw en modderig, zit je op bijna 2000 km van huis, vergeet het maar mooi weer! KKK
Wie kan ons vertellen wat voor soort vogel dit is? Ze maken een soort geluid als een cavia en zijn zo groot als een ekster. De vleugels zijn blauw en het borstje van beige tot roze, de kop is zwart. We zijn ze al op 2 plekken tegen gekomen.We zijn ons vogelboekje vergeten vandaar.
Na diep nadenken en om te voorkomen om weer weervluchtelingen te worden houden we ons aan het 1e plan om naar de stadscamping van Cordoba te gaan.
Na een woeste rit met caravan dwars door het centrum staan we nu op een gekke en daardoor weer leuke plek. Ik ging wat voedsel halen in een mega Carrefour, wat een enorme zaak, Jacco vroeg zich af waar ik bleef, maar eer ik de suiker had gevonden op een oppervlak van 1000 m2. Morgen naar Cordoba!
We stonden op met een prachtig blauwe lucht en konden buiten ontbijten.
Met de auto naar het centrum en goed opgelet met parkeren. Er waren 2 dingen die we zeker wilden bezoeken. Het was er erg druk en dat zo vroeg in het seizoen, zeg maar busladingen.
De mosquito was nog niet open dus gingen we naar de oude tuinen. Daar stond een wachtrij van een uur en kregen we geen voorrang. Die hebben we toen maar laten schieten. Cordoba is weer heel anders als alles wat we gezien hebben. Het is wit met mosterd geel en lavendel in de kleine straatjes, overal restaurantjes(we zeggen steeds dat komt later wel) en dezelfde prullaria winkeltjes. Voor Hessel nog een mooi shirt ter herinnering gekocht.
Mila vind het altijd fijn om te hobbelen in haar karretje en Hessel lag stevig te slapen. We vragen ons af waarom, maar dat doen we in NL ook zo vaak.
Hij eet heel goed pap en warm eten en drinkt na wat aandringen alles op. Misschien ligt ons tempo wat te hoog? Dat komt ook door wat er hier allemaal te doen is, je hopt van stad naar stad en het weer werkt niet mee, zoals op de vorige camping waar we van plan waren om stevig te relaxen in de zon, maar de wolk bracht roet in het eten.
We hebben besloten om op de volgende camping aan de kust, lekker te gaan relaxen. Er komt een Hoge druk gebied aan dus eindelijk stabiel weer!
Maar goed we zaten in Cordoba, op weg naar een oude Romeinse brug om te gaan eten op een bankje liepen we langs de mesquito, nog even de openingstijden checken en we zag allemaal mensen naar binnen gaan, wij sloten aan en konden zonder ticket naar binnen. We waren helemaal blij, konden genieten van de bijzondere mengeling van moskee en katholicisme op een geheel eigenwijze samen gesmolten. Prachtige bogen en moorse bewerkingen, verweven met katholieke kruizen. Eigenlijk zou je in zo’n ruimte een paar uur op stoel moeten kunnen zitten om alles in je op te nemen. Ons vrije entree had met de mis te maken, na een half uur moesten we er weer uit.
Dit was echt mazzel!
Onder een oude brug lekker in het zonnetje gegeten, ik sjouw altijd een tas met eten en drinken mee, want het is echt geen doen om met H&M een vol restaurantje in te rijden. Maar dat picknicken heeft ook zo zijn charmes!De bus troffen we in goede gezondheid aan.
Ze wordt al weer helemaal blond.Even tussendoor; we luisteren iedere avond vanaf 21.00 naar radio 3(radio tres) op de Spaanse radio. Echt een ontdekking! Er zit een snipverkouden Spanjaard allerlei te vertellen in een zwoel Spaans over geweldige muziek. We dalen regelmatig af naar het diepe Amerika en horen prachtige bleus en rock passeren, die man heeft smaak! Overdag volgt er ieder uur een nieuwe muzieksoort van flamenco tot house, zonder al teveel geoh, behalve deze oude Spanjaard met zijn rustgevende stem. We denken hem te verstaan omdat hij zo relaxed praat. Zoiets als “lus unchelus en tu beache boyse….”
Vandaag zijn we door naar de kust van Andalusië gereden, misschien kunnen we lekker naar het strand. We zitten de 40km van Huelva aan de Costa de la Luz. Wat wel mooi hier is dat je in een natuur gebied zit en daardoor geen blokkendozen aan de kust hebt.
Wel maf is dat we nog nooit zo zuidelijk zijn geweest in Europa en ook niet verder kunnen. Als je op de kaart van Europa kijkt dan zitten we bijna op het allerdiepste punt aan de kust.
De 1e camping waar we op af reden was afgesloten wegens een modderstroom(dus toch), wel jammer want daar had je zeezicht. Jammer dat ze dat niet op de rotonde al aangaven want nu moesten we over een vreselijke hobbel en gaten weg rijden van 2km en toen bij de camping een heftige draai maken. Lang leve de mover!
We staan nu meer in het binnenland. Zien veel ooievaars en bewoonde nesten, daar struikel je hier over. Verder veel verwilderde Engelsen, we zijn benieuwd naar vannacht. Blijven hier vast nog wel even hangen. De regen tikt nu weer op het dak, maar het is wel 23 graden.
Ons laatste geld aan het www besteed, het is tijd om te pinnen. Eten begint ook weer schrapen te worden, dus morgen op jacht. H&M liggen nok out, Hessel was vandaag weer energieker. Wij openen een Riogaatje. Lekker zo op de maandagavond. We eten pasta met een gehaktsaus en super smakelijke courgettes. De groentes smaken hier uitstekend, het lijkt wel of het hier allemaal steviger en lekkerder is als in NL.
Dit was weer een heel verhaal, maar als ik geen verbinding heb, dan typ ik in word, dus groeit het vanzelf.
Nog even deze; van de week hadden we een leuke film op de computer daar kwam de zin:”Don’t eyeball me!” in voor. Die zit er goed in bij ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten