Ruiten4 in europa

GOLVEN

De wind wakkert aan maar de golven zijn zo enorm en bulderend dat we wel heerlijk kunnen zwemmen, maar niet kunnen surfen. We komen iedere keer met een broek vol zand uit het water. We krijgen zelfs regen s’nachts en staan om 5.00 s’morgens de was binnen te halen. Bij het opstaan is de bui weer voorbij. Ik ga op excursie naar Zacharo want daar zou een markt zijn. Die kon ik helaas niet vinden, ik wandel wat door het plaatsje en kom niet aan mijn trekken op shop gebied. Zo tuttig wat er hangt in de enige dameswinkel, allemaal ruches en over de top.

De plaatselijke Chinees, heeft rekken vol met nepachtige kleding, als je er naar wijst valt het uit elkaar. Bijzonder dat dit soort zaken bestaan, we kwamen ze ook tegen in Portugal.

VERTREK

Na 5 nachten hebben we het hier wel gezien en maken we plannen om naar Gythio te gaan een plaats waar we vorig jaar ook zijn geweest. We nemen nu de kust route want via Kalamata en Sparta was de route vorig jaar nogal heftig.

Het inpakken verloopt soepel en we rijden om 10.00 weg, onze Zwitserse buren vinden het erg jammer dat we vertrekken.

De tocht langs de kust is prachtig en de paar haarspeld bochten die we tegen komen kan de bus goed aan.

WAT NU WEER?

De navigatie en borden sturen ons naar rechts en direct verandert onze soepele reis in weer een spannende situatie, we rijden door een krappe dorpskern en onze ruim 13 meter kan er maar net door heen, dan passeren we volle terrasjes met verbaasd kijkende mensen en rijden we langs strandjes met mensen genietend van het mooie blauwe water . Die afslag hadden we dus niet moeten nemen. Ik opper al om te draaien, maar we zetten door. Na het strandje volgt een rotswand, 1 baan en zeer stijl, direct naast ons verdwijnt in de diepte de Ionische zee. We beginnen hem beide te knijpen en na een afdaling is er een huis, daar is gelukkig ruimte om te draaien. We koppelen af rijden de bus de andere kant op en draaien de caravan om. Voor ons rijd de weg weer stijl omhoog en je hoopt dat er niemand aan komt. De bus trekt de caravan weer heel naar boven en na de strandjes is er opeens een weg terug naar de “hoofdweg’, die pakken we en na wat stevige en krappe bochten gaan we weer verder. Dat was wel weer heel spannend, we hadden een vermoeden waar we zaten op de kaart en konden zien dat de weg ophield. Waarschijnlijk hebben we onze laatste draai kans goed genomen.

Opgelucht rijden we verder op naar Aeroploli, op de kaart lijkt het heel wat die wegen, maar ze worden weer snel smal. Opnieuw wil de navigatie dat we vage weggetjes in rjjden, maar dat doen we niet meer. In Aeropoli is het nog maar een klein stukje naar Gythio, het is hier prachtig. We zitten in een bergachtig gebied en vaak zie je de zee.

Wat staat de camping Ghytion bay vol, Toevallig treffen we het met een mooie plaats onder de olijf bomen aan de rand van de camping. Het is een klein wondertje dat we zo’n mooie plek hebben, de vorige bewoners zijn vast net weggereden.

We zetten de caravan lekker ruim neer, ondanks de drukte.





SURFEN

Surfen is hier wat de klok slaat, Ghytio is een bekende surfspot. Om een uur of 15.00 begint de wind aan te wakkeren en ontstaat er activiteit op de camping. Mensen met surfpakken, shirts en shorts, trapezes en planken komen in actie, de zeilen staan klaar in een rek aan de waterkant, daar kun je ook het zoute eraf spoelen.

De waterkant is heel erg mooi, je zit in een soort enorme inham en ziet links een gebergte met een vaak een fraaie wolkenmassa en links in de verte ook heuvels, daar heeft onze koning zijn vakantiehuis. Ik vind het geen gekke keuze, want het is hier echt fijn. Alleen ze hebben gedonder omdat ze een stuk strand hebben afgebakend en dat mag niet in Griekenland, ieder strand is voor iedereen toegankelijk en als het even kan rijden er ook auto’s.

De tweede dag zet Jacco zijn en mijn spullen klaar voor het echte werk. Grappig is dat ik in de ochtend leuk kan surfen. Als de zee dan weer onrustig wordt gaat door de windtoename Jacco los. De ochtend is ook heel geschikt om met Hessel en Mila in zee te zwemmen. We trekken enorm de
aandacht, maar dat maakt ons niet meer uit.

Om een uur of 15.00 gaan we met Hessel en Mila naar het strand. Jacco surft en wij zitten lekker te relaxen, er is een heleboel te zien, al die kleurige zeilen die met een bloedgang langskomen, daar kun je naar blijven kijken. Het lijkt of het allemaal heel eenvoudig is, maar mijn pogingen om in die wind met die golfslag op het water te zijn is voor de minder ervaren zoals moi gewoon heel heftig. Maar er zijn wel vrouwen die heel koelbloedig hun plank bestijgen en er als een raket vandoor gaan. Wie weet ooit iets voor mij, ik vind een trapeze al een gedoe, maar heb hem nu wel een paar x om gehad en begrijp dat dit de enige manier is om ook zo snel te worden. Hoewel ik bijna zo snel al ruim voldoende vind.

We hebben 2 planken bij ons en dat is als je hier bent eigenlijk nog weinig,  Maar Jacco geeft zijn futura board de laatste kans, als het nu niet wil dan gaat hij in de verkoop. Het is namelijk een kleine , snelle, minder stabiele plank die als het goed gaat enorm hard kan varen. Het lukt hem nu eindelijk om er goed mee te varen. Op een gegeven moment zie ik Jacco met een bloedgang weg varen, gevolgd door een enorme plons, hij ging zo hard dat hij hem los liet om dat het hem gewoon beangstigde, maar alles went en ook een futura, hij hoeft niet in de verkoop.



                                                                               

CAMPINGGASTEN

Heel veel Duitsers die heel erg laat vakantie hebben in een bepaald gebied  van Duitsland genieten hier met hun kinderen. Het is mooi om te zien hoe de vaak iele jongentjes op een surfplank staan alsof het niks is. Tegenover ons staan 2 vriendelijke fanatieke surfers met hun 2 puberzoons, de jongens hebben er veel plezier in ondanks dat er bijvoorbeeld ook gefimld wordt om hun houding op de plank te bespreken, ach ja zo leer je het natuurlijk wel. Veel Duitsers surfen met een soort piraten petje en handschoentjes, het doet wel wat overdreven aan.

Naast ons staat een heel gemoedelijk echtpaar, uiteraard ook Duits, we krijgen een stuk meloen van ze. We zijn verrast want deze is niet melig, Hessel en Mila vinden het ook heerlijk.

2 plekken verderop is een oud Frans echtpaar neer gestreken, het is grappig om te zien hoe aan een stuk door discussiërend ze overal 3 dubbele lijntjes worden afgespannen. Ze hebben een mooie camper met een trailer en een autootje erachter. S’morgens gaan ze weg met hun Smart en in de middag doet ze haar jasschort aan om lekkere dingen te bereiden.

Maar ze zijn er maar mooi en genieten net als wij enorm. 

                                                                     

In de loop van de week komen aan onze andere kant Grieken staan in een piep klein caravannetje die hier al stond toen wij kwamen. Ze zijn zeer afstandelijk en negeren ons totaal. Lekker rustig, hoewel ze veel onderonsjes hebben met andere Grieken die gezellig komen tafelen. Ik moet eigenlijk aan ons familie weekend denken, want ongemerkt maak je een hoop herrie. Maar het is niet te erg, de gasten zijn gelukkig vriendelijker dan de buren zelf. Het enige wat we soms verstaan is Papandreoe, dan schiet er gelijk een liedje door ons hoofd van lucky tv maar daar waren geloof ik de Grieken nogal pissig over, dus dat zetten we niet in.

Er zijn eigenlijk onnederlands weinig Nedelanders op de camping. Heerlijk, want niemand verstaat je, hoewel Jacco en ik elkaar corrigeren als we plat praten of scheldwoorden gebruiken, een beetje niveau moet je zien te behouden.

Ik kreeg wel een stapel plussen(aargh!!) en Linda’s van een vertrekkend stel, ik geef ze weer heel Nederlands door aan een andere dame die er blij mee is.

OUDE BEKENDEN

Op het strand treffen we een stel die hier vorig jaar op de camping stonden in hun MAN camper. Na een ruzie zijn ze hier vertrokken en nu staan ze bij een particulier op een soort gelijke plek. Ze hebben het voorjaar in Scandinavië gereisd en sluiten hier hun jarenlange reis af. Hun dochter van 15 hebben ze tot nu toe zelf lesgegeven, maar ze willen dat ze graag echte diploma’s haalt op een Duitse school. In oktober gaan ze weer terug naar Duitsland om gewoon te leven, hoewel ze er enorm tegen op ziet.

Ik ben heel benieuwd of het ze lukt, wij vonden het na een jaar vrij te zijn geweest ook weer heel moeilijk om te beginnen laat staan dat je dat na jaren lukt.

Mijn Duits is niet van hoog niveau, maar half Duits/half Nederlands/Engels lukt het om een gesprek te voeren.

MANNI

We maken een dagtocht naar de Manni dat is een gebied met grillige rotsen heuvels en bergen met allemaal bewerkte muurtjes, duizelingwekkende dieptes en steeds weer dat mooie blauwe water tegen het droge berglandschap. Het is fascinerend.

Er zijn veel verlaten plekken, vroeger waren hier veel familie vetes, dan ging het erover wie de hoogste toren kon bouwen en probeerden ze elkaar enorm te dwarsbomen.

Wat een beetje vreemd is dat we een Nederlander tegenkomen bij een oude panda, hij zwaait vrolijk naar ons. Jacco zegt; ‘die woont hier vast’ en tegelijk denken we dat we hem vorig jaar op precies dezelfde plek hebben gegroet. Onze picknick plek is formidable, we rijden een zijweggetje in en komen uit op de parkeerplek bij een strandje voor locals, er staan wat oudere mensen in het water te dobberen en dat ziet er zeer aantrekkelijk uit. We smeren een Kpis voor de kinderen en Jacco en ik eten het hardere stokbrood achtige brood, met smeerleverworst. Als iedereen voldaan is neemt Jacco polshoogte, helaas kunnen de kinderen het water niet bereiken zonder hals brekende toeren, maar wij nemen beide om de beurt een heerlijke duik. Wat is het hier prachtig en we proberen te bepalen waar we ons huis willen laten bouwen, haha, keep on dreaming.

De Zwitser van de vorige camping had een verhaal over een vriend die klaar met het leven in Zwitserland was en besloot om visser in Griekenland te worden. Dat kan blijkbaar zomaar, nu was hij wel los van het gewone, maar had hij veel stress over de vangst en de verkoop van de vangst….

ETEN

Uit eten doen we hier niet hoewel de kok iedere keer vriendelijk naar ons zwaait, ze is de kampioen van de frituur weten we nog en dat willen we niet nogmaals ondergaan.

Grappig is dat in Gythio veel winkeltjes verscholen zitten. Het lijkt op het eerste oog niks en dan zit er in een soort donker hol de visboer verscholen, met overigens fantastische Dorades.

We koken en bakken er dus zelf lustig op los en we weten er iets van te maken.

Hoewel we de garnalen uit een minimarket weg hebben gegooid, ze stonken zagen zwart, geen goed teken voor garnalen en een voedsel vergiftiging willen we niet oplopen.

Later ontdekken we een hele goede supermarkt, het is bijna een soort appie en ik geniet. Ik wijs op een gehaktmolen, de slagerin wijst op een koe, ze doet wat rundvlees op een weegschaal en zo hebben we het verste en magerste gehakt wat je je maar kunt voor stellen. Kebab en spaghetti smaken uitstekend.

HOESTENDE HESSEL

Hessel heeft nog steeds last van iets en we weten niet wat. Hij verslikt zich in zijn eten en in zijn drinken, reutelt enorm en krijgt het niet weg gehoest. Het blijft zo zoeken want soms denk je het gevonden te hebben en even later werkt het niet meer.

Gisteren wilden we hem een 2^e keer uitzuigen en dat ging niet helemaal goed. Hij kreeg een lachstuip met angst in zijn ogen. Zeg maar dat hij helemaal van de kook was en dat zien we zelden bij hem. Mogelijk hebben we zijn nervus vagus( als je het zo schrijft, maar zo noemden ze het bij de uitleg van het uitzuigapparaat in het ziekenhuis) geraakt. Dit is een zenuw in je keelgat en als die geraakt wordt kun je  je heel naar voelen. Arme jongen lekker rechtop tegen me aangezet en toen kwam er weer ontspanning in zijn lichaam, zijn ogen vielen dicht. Toen ik hem neerlegde was hij in een top stemming, gewoon weer helemaal de oude. Maar we zijn wel geschrokken en zullen terughoudender zijn met dat uitzuigen. Om slijm vorming te voorkomen krijgt hij nu geen melkproducten meer want de melk hier geeft heel taai slijm en dat krijgt hij niet goed verwerkt. Gelukkig hebben we verdikkingsmiddel bij ons en hij vind annanas en bananen sap wel een interessant smaakje hebben. We geven hem wel zijn vla toetje want dat is de lust van zijn leven en die gaan we hem niet ontzeggen.

Brood eten lukt goed gelukkig, het brood heeft hier de wonderlijke merknaam Kpis en dat is iedere maaltijd weer een grapje. Hij eet nog steeds geen brinta., Mila ondertussen ook niet meer dus we hebben 6 pakken over voor thuis.

Het is een zoektocht met Hessel, maar hij geniet wel van het kamperen, buitenleven, zwemmen en prachtige weer. Hij maakt geen shirt vuil, want die draagt hij niet.

 

MILA

Ze gaat helemaal top, is vreselijk bruin aan het worden en geniet overal van. Soms denken we dat Mila Grieks praat, ze brabbelt heel erg veel en dat lijkt precies op wat de buren zeggen alleen we verstaan het niet. Het koele zee water vind ze helemaal top en het is echt een beach girl aan het worden, nee, was ze al.

DUITSE UITTOCHT

De afgelopen dagen zijn alle Duitsers met schoolgaande kinderen verdwenen. De overbuurvrouw gaf nog ons nog een mooi compliment over wat we met onze bijzondere kinderen doen. Vertelt ze dat haar man kinderarts is, dus dat ze wel heel goed begrijpt dat het bijzonder is wat we doen. Ik reageer dan dat het onze eigen kinderen zijn en dat we graag op vakantie zijn en naar dit soort landen reizen.

Ergens wel goed dat we niet wisten dat onze over buurman van een week lang arts is, we hadden hem ook niet nodig in die functie. Wel leuk zo’n surfende arts!

Met verbazing zien we de inpak bewegingen van mensen met een bungalow tent aan, ze zijn ongeveer van onze leeftijd met een puberdochter. Niet dat je steeds kijkt, maar ze zitten in ons uitzicht en je ziet dat eindeloze gemier met spullen verslepen aan, maar liefst 3 dagen zijn we getuige van dit proces, uiteindelijk blijkt hun enorme houten familie tafel het dak voor alles spullen te zijn die ze bij zich hebben. Hoe onpraktisch, maar eigenlijk ook wel weer heel grappig om te zien.

We hebben door alle eet en drink geef momenten met Hessel en Mila veel tijd om onze omgeving te observeren. Het is niet zo vreemd dat je dan van alles opvalt.

De vertrekkers rijden allemaal van hier uit in een keer naar Patras om de boot van half 5 te halen. Wij durven dat niet aan met Hessel en Mila en hebben de laatste 3 Griekenland dagen geboekt Op Ionion beach op zelfde plek ja. Haha, lekker vertrouwd en hele mooie plek en we kunnen er nog even lekker uit eten.

Maar zover is het nog niet, we hebben nog een hele week. We hebben besloten om hier te blijven omdat het in vele opzichten ideaal is en we gewoon genieten hier.

Je rust vinden op een plek is ook heel fijn, verkasssen is best een klus, met de surfplanken, karren en ligbedden die opgeplakt en opgeborgen moet. Maar zo erg als die Duitse lui met die tent is het niet. We kunnen heel strak werken.

OUDE BUREN

Zojuist zijn onze oude Zwitserse buren van de vorige camping aangekomen, het is een vriendelijk stel en we begroeten elkaar hartelijk. Ze komen gezellig in de buurt staan. Grappig dat mensen in een korte tijd heel vertrouwd kunnen zijn.

BRUIN

We zijn flink aan het verwilderen door al dat zoute water en die zon, bakken doen we niet want dat vinden we beide niet fijn en bij de caravan zoeken we al snel de schaduw omdat zitten lezen in 30 C echt heel heet is. Maar toch verander je in de loop van de weken in een lichtblond harige (nee, ma geen spoeling)en donkerbruin huidkleurig type, of je het nu wil of niet. We gaan in ieder geval met genoeg vitamine D in ons lijf de winter in. Zeker voor Hessel geen overbodige luxe.

E-READERS

Onze ereaders draaien overuren, wat een heerlijk apparaat, waar geen eind aan je boekenlijst lijkt te komen. Soms kneep ik hem wel eens als mijn boekentas leger en leger werd tegen het einde van de vakantie. Nu geen zware tas, maar wel hel veel boeken. Verder spelen we regelmatig een spelletje kezen en hebben we zlefs back gammon weer herontdekt. Heerlijk zoveel tijd aan je zelf en ontspanning.