Ruiten4 in europa

GEDEELDE  KAAS

Van onze Zwitserse buren krijgen we een heerlijk stuk schapenkaas. Dat hebben ze langs de weg gekocht en ze kregen zo’n enorm stuk dat ze het delen. Zulke heerlijke schapenkaas heb ik eigenlijknog nooit geproefd hij smelt op de tong.

Rosa wil niet meer wit zijn.

NL INTOCHT

Wat ons opvalt is dat er opeens heel veel Nl arriveren. Een stel gaat gelijk na aankomst hun Eriba oppoetsen, ik zie het aan maar begrijpen doe ik het niet.

Opeens realiseren we ons dat het Acsi tarief is gestart. Dan sta je voor 15 euro op de camping, haha zo zijn de NL

We hebben weinig contact.



EXCURSIE

Ik ga nog even lekker alleen naar Gythio om te winkelen en foto’s te nemen, er is een of andere markt aan de gang en dat altijd leuk. Mensen zijn erg aardig en gaan poseren voor mij. Dat is nu net niet de bedoeling. Maar ja, met zo’n dikke lens op je toestel val je vanzelf op. Het fotograferen van mensen op straat vergt wel wat lef. Je moet het gewoon doen en verder onzichtbaar zijn omdat mensen dus voor je gaan poseren en dat geeft de foto’s iets onnatuurlijks.

Tijdens mijn tocht ontdek ik vele verborgen viswinkeltjes het lijkt wel alsof iedere boot zijn eigen zaakje heeft, het zal me niks verbazen.

  

                                                                  

 TERUG NAAR IONION BEACH

We blijven totaal 13 nachten op Gythio maar aan al het fijne komt een einde. We beginnen met pakken en zijn vrij snel klaar, het wordt alweer een routine.

We kiezen dit keer voor de easy route; zoveel mogelijk snelweg.

We doen rustig aan maar vinden de rit best lang duren, ondanks dat hij zeer relaxed is. Vanaf de camping waren er best wel veel mensen die in een keer naar Patras reden om de boot van 16.30 te halen. We vinden dit met Hessel en Mila niet te doen en we zijn blij dat we nog een weekend in de buurt van Patras staan. We hebben een fijne plek aan zee gereserveerd.

Als we op de camping aankomen is de receptie dicht, ze draaien nu op naseizoen tempo. Ik loop de camping even op om te kijken of we al niet het terrein op kunnen, maar zie tot mijn schrik een Duits stel op onze plek staan. Jacco er op af en Theos de campingbaas verteld dat hij dat zo geregeld heeft zodat we dichter bij het zwembad staan. Zijn verhaal klopt van geen kant. Want we worden gewoon naast de bar gezet. We balen stevig, overwegen om weg te gaan, maar zijn het autorijden beu, laat staan dat je nog een andere camping moet zoeken en waar kom je dan terecht, we staan nu nog tenminste aan zee.

De caravan past goed op deze plek en als ik Hessel en Mila drinken geeft komt de neef van Theos met 2 heerlijke glazen wijn als goedmaker. Ze hebben goed ingeschat dat dit een prima smeermiddel is voor ons.

Eenmaal geïnstalleerd en het wijntje op constateren we dat dit nog niet eens zo’n slechte plek voor ons is, alleen jammer dat we nu zo’n stuk van het restaurant weg zitten waardoor uit eten niet haalbaar is. Maar daar had Theos een oplossing voor, we mogen het eten ook meenemen. We doen dit 2x omdat het zo lekker gemakkelijk is.

Het weekend vliegt voorbij. Naast ons komt een Duits stel uit Dresden te staan, hij surft zoals Jacco vorig jaar nog deed en hij geeft hem wat tips. Deze Duitser spreekt weinig Engels en verteld dat hij Russisch georiënteerd is opgevoed, hij komt uit een bierbrouwers familie. Erg aardig en zo zijn we weer mooi in balans qua aardig/niet aardige buren.

INKOPEN

We gaan voor de laatste keer naar de supermarkt in Varthalomeu, onze vriend van de groente bij de Citroenkraam zwaait zeer vriendelijk naar ons.

Maar we willen geen melige meloenen meer…

In de super sla ik Feta, olijfolie, zout en oregano in. Griekse producten waar we thuis het hele jaar nog een vakantie gevoel van krijgen.

Helaas is er geen gehakt in de super, niet iets om je echt druk over te maken. Maar met mijn inmiddels getrainde oog voor kleine verborgen winkeltjes zie ik opeens een slager terwijl we op de terug weg zijn. De slagerij is niet herkenbaar van buiten en van binnen ligt er niks uitgestald, maar staat er een enorme Griek met bebloed schort bij een even zo groot hakblok. Een vrouw voor me besteld toevallig gehakt en ik kan hem aanduiden hetzelfde te willen. Hij snijd een stuk vlees af van een enorme homp wat ooit een rund was en gooit het in de molen. Verser kan het niet zijn. In de tijd dat ik sta te wachten duikt de Jiskefet achtige slager de koelcel in en komt met een koeienpoot over zijn schouder weer naar buiten. Hij begint er vakkundig in te snijden. Ik heb het gevoel dat ik de hele dag daar in die slagerij zou kunnen kijken, wat is dit een leuke manier van eten kopen!

Naast de slager liggen bakken met meel en pasta te drogen, ze verkopen en verser pasta en dat komt goed uit voor de spaghetti die ik voor de terug weg wil maken.

BOOT

Op maandag de dag van vertrek doen we rustig aan want we hoeven pas om 16.30 op de kade te zijn. Er hangt een enorme vochtige warmte, de vochtmeter wijst 80% aan, 20 erbij en het regent. Bij alles wat Jacco doet puilt het zweet uit zijn lichaam, gelukkig kan hij nog even verkoelen in het zwembad. Het voelt aan als een tropisch regenwoud.

De rit naar Patras verloopt prima, maar Patras is groot en na een bord met ferry’s stopt de weg bewijzering, op goed geluk nemen we afrit 3 en wonder boven wonder zitten we opeens op de weg die we ook op de heenweg hadden gereden.

In de haven moet je de tickets laten bevestigen op een kantoor en krijg je borden met Ancona en Campingonboard voor op je dashboard. Binnen 10 minuten mogen we de haven op. Tijdens het wachten zien we weer de asielzoekers die op de een of andere manier proberen ook aan boord te komen. Ze proberen illegaal met of onder een vrachtwagen mee te liften, of zelfs met een caravan. Ook dit jaar is de grens controle streng. De caravan moet open en luiken moeten worden geopend.  Geen vreemdelingen aan boord. Maar we voelen de uitzichtloosheid van de mannen die illegaal zijn.

                                                                   

Op de kade staat het schip de Helenic Spirit klaar voor ons. We sluiten aan bij de wachtende vrachtwagens en Jacco zoekt contact met mensen aan boord. Ze zijn op de hoogte van onze situatie dankzij Josephine. Een man wil ons achter in de rij sturen, maar op de vraag van Jacco of we eerder aan boord mogen omdat het zo heet is reageert hij opeens positief. Dus hup daar gaan we en het gaat allemaal goed. Op aanwijzingen van een man aan boord zet Jacco de caravan even achteruit i geparkeerd weg. Het lijkt wat krap, maar de caravandeur kan open. We leggen de kinderen lekker neer en zijn blij dat we aan boord zijn.                                             

Eerst gaat het schip tanken, we zitten een tijd in de dieseldampen, maar het is een mooi gezicht. Een man aan boord van het tankschip bedankt Jacco met de hand op zijn hart omdat hij de tros losgooit op het moment van wegvaren en er geen boord werker van de Helenic in de buurt is.

Al met al duurt het bijna 2 uur voor de andere dek kampeerders aan boord mogen. We zien allemaal rode en oververhitte hoofden naar boven rijden. Het wachten buiten was alsof je in een oven zat. We hebben echt geluk gehad, het was anders best zwaar voor Hessel en Mila 
                                                                                     geweest.

                                                                             

Het tankschip

 

In Igiounesta legt het schip om een uur of 00.00 aan om nog meer mensen in te laden. De hoeveelheid vrachtwagens auto’s en caravans en campers die aan boord moeten zijn enorm. Het is een spektakel om te zien hoe die enorme trucks met tegenelkaar aan worden gezet. De laders zijn zeer vakkundig in het volproppen van hun schip en dat mag je horen ook. Erg leuk om te fotograferen.

Pas om 1.30 varen we verder, we zijn klaarwakker, maar toen de caravan totaal verduisterd was met de van op volle kracht vielen we toch in slaap.

De volgende dag is de wind flink aangewakkerd en gaat het stevig te keer. Maar het schip is zo groot dat je er weinig van voelt. De zee is prachtig en we zien golfen met dalen van soms wel 3 meter verschil.






LATERTJE

Het wordt een luie dag want pas om 17.00 zijn we in Ancona. Om 19.00 rijden we van boord met in ons hoofd om naar Bologna te rijden. Dat is 200 km.

Alleen Hessel en Mila hebben nog niet warm gegeten, over ons zelf meer te zwijgen.

Ik wil stoppen bij een restaurant en Jacco wil door rijden. Na een stevige discussie  besluiten we uiteindelijk om dat laatste te doen omdat we bijvoorbeeld het eten heel erg goed moet malen omdat Hessel zo hoest van kruimels in het eten. Met gewone kinderen loop je even een wegrestaurant in voor een frietje maar dat is voor ons anders. Er is ook de mogelijkheid om een andere camping, dichterbij te zoeken, maar ze zijn hier niet dik gezaaid en dan moet je ook nog eens gaan zoeken in een vreemde omgeving met onze 13 meter niet altijd een pretje. In Bologna zijn we nu 3 keer geweest dus dat is daar helemaal duidelijk.

Jacco geeft flink gas en we rijden in 2 uur naar Bologna. We planten de caravan op de eerste en beste plek en merken opeens dat het fris buiten is. Ik duik eerst in de kist en graaf de dekbedden en fleece jassen op, die zijn hier echt nodig(helaas). Dan bereid ik een supersnel maal van aardappel puree en knakworstjes, mayo en ketchup. Dat kon ik het snelste pakken en was het vlugste klaar. Krijgen ze toch wat warms en eigenlijk is het een soort snacken maar dan voor mcg-ers…Om 22.30 zitten we ze te eten geven en zo laat hebben we dat nog nooit gedaan. Dit druist volledig tegen mijn moeder gevoel in, maar flexibel als ze zijn gaat het allemaal goed. Ze smikkelen, Hessel krijgt zijn medicatie en tevreden rollen ze om 23.00 in bed. Nu wij nog wat eten scoren. Spaghetti maken of een pizza halen? De keuze is snel gemaakt. De kok zou net stoppen met werken, maar; “hallo this is Italië!” en daar eten ze allemaal laat. Hij maakt 2 heerlijke pizza’s voor ons, met een Griekswijntje erbij komen we tot rust en duiken we ook met een gevulde buik ons bed in.

TERUGWEG

Om 19.00 staan we op, we ontbijten rustig aan met een wieger ketel lapper die ik voor nood bij ons had genomen, komt dus mooi van pas.

Het wordt hoog tijd voor een tankbeurt hij begint al te piepen. Rijden we zomaar de eerste pomp voorbij, komen we bij de 2^e op een vrachtwagenpomp met speciale pasjes terecht. Daar is Jacco heel blij met zijn noodtank van 5 liter want nu helen we de volgende pomp zeker. Voor 1.70 tanken we diesel, in Griekenland was dit 1,32 dus een grof verschil. Maar we kunnen verder.

De Brennerpas is weer fraai.

We komen aan op  de camping net over de grens in Duitsland. Ik haal wat heerlijke Duitse biertjes en wordt uitgebreid voor gelicht over de soorten afkomst en smaken. Hij had gelijk ze zijn heerlijk!

Op de camping kook ik weer gezond en lekker voor Hessel en Mila, want dat verdienen ze. Gelijk voor 2 dagen, dat scheelt morgen weer.

Wij halen een enorme schnitzel met een enorme bak friet en een champignons saus die heerlijk verse champignons heeft. Het enige gezonde, maar het smaakt prima. Na een spelletje Keez gaan we slapen.

De volgende dag rijden we naar Frankfurt en van daaruit rijden we naar huis.

Met lichte tegenzin want het reizen is ons weer uitstekend bevallen.

THUIS

Mila reageert blij als we de Lorenzstraat inrijden, daar herkent ze altijd iets waar ze blij van wordt. Hessel krijgt praatjes zodra hij op de bank ligt. Wij lopen altijd even wat verdwaasd door ons huis en genieten zoals altijd van ons luxe en grote huis, maar moeten wel wat wennen. In de caravan is alles binnen hand bereik, dat maakt het een en ander wel heel eenvoudig.

De enige die echt van slag is si Rosa, ze zit een tijdje bij de deur en weet niet zo goed wat ze hier in dit huis moet. Heel apart. Pas als oma komt ontdooit ze en is het opeens helemaal goed.

We kijken terug op een heerlijke vakantie!