Op 15 augustus om 5.00 ging onze wekker en om 7.00 reden we
weg van huis. De start van een lange reis naar Griekenland.
Net als vorig jaar stopten we in Frankfurt, de dag daarna
voorbij München en daarna in Bologna.
We rijden ongeveer 450 kilometer per dag zonder ons te
haasten. Meestal rijden we om 9.00 weg en komen we om 16.00 aan, dan hebben we
het wel gehad.
Onderweg was het buiig en moesten de kinderen hun
fleecejassen aan. Pas in Bologna trok Jacco zijn korte broek aan om hem de
komende 6 weken niet meer uit te doen.
Hessel slaapt veel onderweg, Mila wil alles meemaken en
blijft wakker. We zorgen dat ze op tijd hun hapje en drankje krijgen, zo blijft
het reizen fijn.
BOLOGNA
We besloten een nacht extra in Bologna te blijven, omdat we een
dag reserve hadden gehouden om in Ancona te komen.
We zouden rustig aan doen, maar het zwembad zag er zo geschikt
uit voor de kinderen, dat we daar s’morgens gebruik van hebben gemaakt en
s’middags Bologna gingen bezoeken. Dat was zeker de moeite waard. Het is een
prachtig oud centrum met allemaal galerijen met winkels en de huizen in de
smalle straten zijn oranje-rood gekleurd.
We hadden de bus op een invalide plek geparkeerd vlakbij het
centrum, toen we wegliepen zei ik nog ;’oh, die vinden we zo terug!’ Toen we
dachten te zijn aangekomen waar we dachten de bus weer aan te treffen was er
geen enkel teken van herkenning. De kaart wees aan dat we er waren, maar daar
was de bus dus niet.
Enigszins ongerust liepen we een stuk terug, weer heen en
weer, op en neer. Nou hij was er eg nie….Ons tempo ging omhoog en onze lichte
spanning werd wat sterker.
Wat moet je in zo’n vreemde stad op zoek naar je
vervoersmiddel?
Politie?
Nee, eerst nog even oversteken en een wijkje in, ik riep al;
‘daar staat hij’ maar dat was een ander blauw ding. De irritatie nam toe en
opeens stond hij daar….Wat een opluchting. Nog even een fijne Italiaanse
supermarkt in en weer terug naar de camping.
OP DE BOOT
Dinsdag is de dag van onze afvaart naar Griekenland, de boot
vertrekt pas om 16.30, maar je moet er 3 uur van te voren zijn, je tickets nog
halen en vanaf Bologna is het het nog ruim 200 kilometer rijden naar Ancona. Om ons
niet te hoeven haasten vertrekken we om 9.30.
Eenmaal in Ancona, kom je via een afschuwelijk slechte weg
bij het ticket kantoor, ik heb de
internetboeking snel ingewisseld voor echte tickets en we hebben nog ruim tijd
om te lunchen, de haven gaat pas na 14.00 open.
Eenmaal op de haven komen we in een rij te staan, we geven
aan dat ze als het goed is op de hoogte
zijn gebracht dat wij aan boord wat meer ruimte nodig hebben om onze enorme
caravandeur te kunnen openen. Via Josefien die werkt voor Anek Superfast, was
het vorig jaar ook goed verlopen en ze zou dit jaar weer haar best voor ons
doen. Er komen 4 keer mannen van diverse
rangen vragen wat nu de bedoeling is en allemaal geven ze aan dat het goed
komt. We hebben zelf een plan B voor als het tegen zit, we kunnen de kinderen
altijd via de caravan voorraam naar binnen tillen, maar ideaal is dat niet. We staan stil in de 30 C de temperatuur loopt op,
maar het is ook erg leuk en voelt ondanks dat het de tweede keer is toch weer
spannend.
ACCU
We zien de boot uit Griekenland aanmeren en er komt een
enorme stroom van verkeer af. Als de boot leeg is maken we ons klaar om de boot
op te rijden. Deuren dicht, gordels vast en starten maar. DUS NIET….Jacco
draait de sleutel in het contact om en we horen alleen een paar droge klikjes.
De accu is leeg…
Jacco gaat snel naar de bemanning om het te melden, Ik kruip
achter het stuur en hoop op een stukje energie die er niet komt. Als Jacco terug komt staat er
opeens een man achter hem waar ik even 2x naar moet kijken want het is net John
Travolta, vreemd dat je daar aan denkt
op zo’n moment. Hij bied ons zijn hulp en accu kabels aan maar Jacco geeft aan
dat de ze vanaf de boot met een acculader komen, het zal wel vaker voor komen….John
loopt weer weg en de acculader komt er direct aan. Kabels aan de accu, die
onder de bestuurders stoel zit(wist ik niet) en YEAH hij start. De spanning
giert door ons lichaam, we bleven wel rustig want schreeuwen helpt ook zo
weinig, maar wat is dit heftig om mee te maken. Dan moeten we direct de boot
op. Ik zwaai nog naar John en zijn gezin. 
AAN BOORD
We staan er weer fantastisch bij en doen wat we moeten doen
als we ergens aan komen. Maar beide zijn we van binnen van slag. Het is ook
niet niks wat er allemaal in korte tijd gebeurde, maar het is allemaal goed
afgelopen en we staan er weer geweldig bij.
De boot vaart uit en we zien Ancona al snel kleiner worden.
Onze conclusie is dat we ongemerkt veel te veel stroom uit
de accu van de bus hadden gebruikt;
de caravan trok stroom ,de deuren stonden een hele tijd open
en dan blijft het licht binnen branden en zo nog wat dingentjes die we niet
meer moeten doen….
TIPS
Een vriendelijke Duitser geeft tips om de accu op te laden,
er zit een acculader op gewoon stroom op de accu van de caravanmover en die kan
onze accu weer opladen.
Later deelt hij zijn bier, sigaretten en kennis over Griekenland met ons, zelf gaat hij van boord in Igionesta om naar Albanië door te rijden, het is een vriendelijk O.H.
Mila kan slecht slapen aan boord en wijzelf zijn ook wat
onrustig, het is heel erg warm en de zee doet onstuimig aan, maar daar merk je
verder weinig van.
We worden wakker en zien al Griekse eilanden liggen, het
geeft een goed gevoel.
GRIEKENLAND
Om 14.30 kunnen we van boord, onze bus start als een
zonnetje, maar nu staan er Italianen stil met waarschijnlijk accu problemen, ik
zie hun wanhoop en begrijp het volledig.
We rijden de boot af en worden vriendelijk verwelkomt door
Nl die klaar staan om aan boord te gaan. Ze wensen ons een fijne vakantie toe.
We rijden Patras in en weten precies waar we naar toe moeten
rijden. De navigatie staat op Ionion beach een camping waar we vorig jaar ook
zijn geweest en waar we een plek voor 8 dagen besproken hebben bij Theos.
IONION BEACH
Deze camping is een fijne starter. Eigenlijk is alles goed;
we staan direct aan zee en horen de golven rollen, we hebben schaduw en wind en
stappen zo het water in met zicht op de caravan.
Ook is er een fijn restaurant met zicht op de caravan waar
bovendien de babyfoon bereik heeft.
Vorig jaar waren we hier in juni en nu lijkt het vreselijk
druk. Maar wat blijkt het zijn vooral mensen die s ‘avonds nog even afscheid
komen nemen van het strand omdat ze de volgende dag vertrekken. Voor velen
begint het werk en school weer, alleen Duitsland lijkt nog volop vakantie te
hebben.
De eerste 4 dagen komen we het terrein niet af. De camping
winkel vult onze voorraden aan en heeft alles wat je nodig hebt.
We beginnen de dag hier met een duik in zee, dan haalt Jacco
brood en sinaasappels en gaan we om de beurt zwemmen, surfen of snorkelen.
Ideaal om aan het water te staan want we hebben steeds contact, op onze plek
krijg je net het gevoel alsof je op het strand ligt.
HESSEL EN MILA
Hessel en Mila nemen ook een duik in zee, het is even
schrikken voor ze, maar koud is het echt niet, eerder verfrissend. Ook kunnen
we ze lekker de haren wassen op de gestapelde stretcher, ze zien er weer fris
uit na de reis.
Hessel moet wel een beetje bijkomen of inkomen. Eigenlijk
laat hij dat altijd zien.
Na 3 slome dagen is hij opeens flink in de vakantie stemming
gekomen en mag iedereen dat weten.
Mila lijkt wat vaker s ‘nachts in bed te moeten gedraaid,
maar na 2 nachten lijkt ze haar draai gevonden.
Primitieve torren in de boom voor onze caravan.
RITJE
Ons eerste ritje is naar een strand waar we niet eerder
geweest zijn, naar om te zien dat er iemand gereanimeerd wordt, we gaan hier
niet uit, maar doen nog wat boodschappen in Vartilomeou.
Bij een stalletje stoppen we om groente te kopen, de
groezelige eigenaar komt aan gerent want hij zat in de bar. Ik koop wat uien en
watermeloen en moet van hem nog andere meloenen kopen omdat die very special
zijn. Thuis gekomen blijken eerder melig dan meloenig, nou ja het koste vrijwel
niks. Ik kreeg nog een flesje sterke drank toegestopt en luid lachend poseert
hij voor me op de foto.
FORT
Vandaag rijden we naar een fort. Om er te komen moeten we
een heel smal omhoog lopend straatje door. Het is evengoed 2 richtingen
verkeer, we hebben werkelijk geen idee hoe we dat moeten oplossen, maar
gelukkig kwamen we niemand tegen. Eenmaal boven blijkt het fort dicht en moeten
we via dezelfde weg terug, loopt ook weer goed af.
We komen nog langs een soort bronnen en zien daar mensen van
top tot teen in de modder gesmeerd. Ze zijn pik zwart, het is een grappig
gezicht. Ze spoelen zich af onder een stroompje het ziet er gemoedelijk uit al
die modder smerende mensen.
DUITSERS
Op de camping zijn veel Duitsers, we hebben nauwelijks
contact met ze. Het is een beetje de sfeer van niet lullen maar kijken naar
elkaars spullen. We vinden het wel prima zo. Maar verbazen ons wel over bepaald
gedrag zoals het afbakenen van een stuk strand met een giga parasol, of tarp om
vervolgens bij het zwembad te liggen. Het strand ligt s’avonds vol met zodiac
achtige vaartuigen, de Duitste mannen zijn er gek op. Lekker een eind heen en
weer varen, de een is nog groter als de andere en we vermoeden dat dit met een
bepaalde lichamelijke lengte van de eigenaren te maken heeft.
ZWEMBAD
Dat zwembad is verder prima, maar in vergelijking met de zee
niet verfrissend. Het is ook helemaal geen handig bad met Hessel en Mila dus we
vermijden dat. Ze krijgen wel iedere dag een waterbeurt, of in zee of met de
gieter op de stretcher, ze genieten ervan.
OOSTENRIJKERS
Oostenrijkers zijn vriendelijk op deze camping, wat opvalt
is dat bijna alle mannen een soort gelijke zwembroek dragen met geprinte
lederhosen. Na Conchita Wutz kijken we nergens meer van op.
SURFDUDES
Jacco en ik surfen veel hoewel de wind pas begint op te
steken tussen 15.00 en 17.00. Het is wel erg leuk om te doen. Maar de zee heeft
veel deining ook al zie je die niet vanaf de kant. Maar als je 100 meter uit de
kust bent is het een hele tour om je balans te houden als je niet snel genoeg
wend of gijpt. Nu ga ik niet ver uit de kusT, ik blijf om terug zwem afstand
maar vind ik het al heftig, er gebeurd
namelijk van alles in de golfslag zo lijken er kleine golven over een deining
dit alles om je uit je evenwicht te brengen.
Jacco verdwijnt soms in de verte als een kleine stip aan de
horizon, hij heeft het over golfdalen van wel 1.5 meter, het is een uitdaging.
De een na laatste dag is er eindelijk windkracht 5 in de middag. Jacco surft
met nog 3 mannen en het ziet leuk uit, maar met die golfslag ook heftig. Moe
maar voldaan komt hij weer van de plank. Het is wel heerlijk dat hier zonder
pak kunt surfen.
UIT ETEN
We koken hier om de dag zelf en eten de andere avonden in
het restaurant, de calamaris, souvlaki, maar ook konijnen stoofschotel zijn verrukkelijk.
We moeten wel concluderen dat onze eigen Griekse salade beter lukt dan ze hier
serveren dat bedoel ik niet arrogant maar is een feit.
VERTREK
Na 8 voorbij kabbelende dagen begint het inpakken omdat onze
mooie plek gereserveerd is.
Bij het opruimen van de surfspullen rijd er een Duitser met
een dikke Volvo over de mast en giek, die lagen aan de kant van de weg. De man
stapt niet eens uit. Alles lijkt nog heel, maar dat weet je pas als er weer
windkracht op de spullen staat, voor de zekerheid zijn kenteken genoteerd. We
staan te mopperen als die als die Autistische jongen laatst deed in een docu
over zijn leven. Haha, het lucht echt even op ;’ze zijn nog niks
verandert!’(enz.)
Zo’n schade kan wel je surf plezier vergallen voor je
vakantie, er zijn hier geen surfshops te bekennen.
Op het moment dat we aan het sjouwen met een kist zijn
spreekt een Duitse van ons rijtje ons aan ze is heel vriendelijk en geeft ons
complimenten over de liefde die we uitstralen naar onze kinderen. Heel aardig
hoor, maar waarom nu met een kist vol zware dingen in de hand.
ONDERWEG
Tijdens de korte rit naar de volgende plek valt weer eens op
hoe vreselijk slecht de wegen zijn onderhouden. De weg lijkt soms wel weg
gesmolten, wat waarschijnlijk ook zo is. De navigatie wijst ons 4 keer een
afslag te nemen die vreemd te noemen is. Gelukkig hebben we de kaart erbij en
staan de plaatsnamen naast het Grieks ook in het leesbare letters geschreven.
Dus we kiezen onze eigen route. Verder is het hier een plastic zee aan de kant
van de weg, de troep valt zo op.
Het blijft ook uitkijken, zo wordt je geacht om in de
vluchtstrook te gaan rijden zodat je kan worden ingehaald. Prima, maar die
vluchtstrook wordt ook weer door wandelaars en brommers en stilstaande boeren
gebruikt. De weg die we volgen heet new national road en we vragen ons af hoe
de ‘old road’er bij ligt. Maar zoals altijd is het het beste om mee te gaan met
de flow, hoewel je al rijdend over die vluchtstrook goed zicht op de vele berm monumenten. De vaak
rijkelijk versierde huisjes kunnen je niet ontgaan hier en dat verbaasd me dan
weer niks.
APOLLO VILLAGE
De volgende camping heeft de prachtige naam; ‘Apollo
Village’ Op de borden staat; ’The most beauty full camping in Greece.
Het is altijd weer even een momentje als je aankomt. Ik ga
dan alleen het terrein verkennen op zoek naar een goede plek. Het is eerste
deel van de camping heeft afgebakende plaatsen met doeken voor de schaduw, daar
staan veel Grieken, lekker op elkaar met caravans. Het 2e deel heeft
geen afgebakende plekken, maar prachtige oude pijnbomen en iedereen die hier
staat heeft schaduw van die bomen. Ik vind een mooie ruime plek en dan koppelen
we de caravan af en zetten hem neer. De kinderen eruit, snel liggen en lekker
de ramen open en de fan aan. Nee, even geen elektra, we hebben kortsluiting.
Onze aardige Zwitserse buurman helpt ons even op gang en we mogen aan zijn
camper worden gekoppeld zodat Jacco later kan kijken wat er aan de hand is met
het snoer. Hij vermoed dat er een dikke camper over heen is gereden, daar zou
je bijna weer zo van gaan mopperen.
Het is hier steeds 30 C en dat is goed uit te houden., maar
die fan geeft net dat stukje lucht verplaatsing wat het weer aangenaam maakt.
ROSA
Op de vorige camping mocht Rosa niks maar op deze camping
lopen 3 grote honden los en mag alles. Dat is geweldig voor haar, want nu kan
ze mee naar het strand wat op 100 meter lopen van de camping ligt.
STRAND
Jacco raadpleegt steeds de windgoeroe om te kijken wanneer
het gaat waaien hier in de buurt van Zacharou, pas op dinsdag gaat het echt
waaien om leuk te kunnen surfen. Dat is
pas over 4 dagen, we zien het wel (dat is de Griekse houding)
flessenpost, helaas geen boodschap.
flessenpost, helaas geen boodschap.
MICRO MARKET
O.j. onze wijn is op, gelukkig is ook hier een minimarket,
wel op micro niveau, als Jacco na 3 rondjes gelopen te hebben vraagt waar deze
is wijst de camping dame op een koelkast met wat spulletjes, haalt haar schouders
op en zegt; ‘ end of season’ .Gelukkig weet hij er een fles witte uit te
vissen. Na het openen bleek deze niet te drinken, tja; end of season….
We gaan de volgende dag eerst naar de supermarkt, die goed
voorzien is, ik sla voor een aantal dagen in zodat we even vooruit kunnen. We
vinden het restaurant te ver van de caravan af liggen om daar gebruik van te
maken.
HESSEL BLEUS
Hessel gaat niet zoals we graag zouden zien. Hij heeft bij
iedere hap soms een forse hoestbui en slaapt best veel. We zijn aan het fine
tunen en vooral aan zoeken hoe we hem weer goed krijgen. Zo begint hij al bijna
17 jaar de dag met brinta, maar nu lijkt hij er bijna in te stikken. We
veranderen dit in een boterham met pindakaas en een beker melk. Hier lijkt hij
veel minder tot geen last van te hebben. Wat ons wel verbaasd is dat het niet
zozeer de structuur van het eten is, want van pindakaas met stukjes noot zou je
toch acuut een hoestbui krijgen. Maar Hessel dus niet, smaak lijkt ook een rol
te spelen.
Na 17 jaar Brinta als ontbijt misschien niet zo heel vreemd.
Nu moet Mila in haar eentje al die voorraad pakken weg werken, maar dat gaat
haar lukken.
We draaien hem s’nachts altijd als we zelf naar bed gaan,
dat besluiten we ook even niet meer te
doen omdat hij dan op een geven moment wakker wordt en niet meer opnieuw lijkt
te kunnen inslapen. Waardoor hij slaap moet inhalen de volgende dag. Kleine
wijziging die gelijk resultaat lijken te hebben.
Op het diepte punt van onze zorg over hem en de daardoor
bijkomende irritaties in de speurtocht naar waar je goed aan doet voelen we
opluchting door het gevoel te hebben weer op de juiste weg te zitten.
Mijn goed bedoelde idee om room door hun warme eten te doen
om het smakelijker te maken werkt helemaal averechts, Hij krijgt zijn slijm
niet weg gehoest en gelukkig hebben we ons uitzuig apparaat. Dus met de room
therapie ook gelijk weer mee gestopt . De volgende dag kook ik de favoriet van
beide ; wortelen, uien, kip en aardappels. Dit wordt zonder enige hoestbui
opgegeten. Dus het eten geven lukt weer beter en het slapen overdag is een stuk
minder.
We gaan weer vrolijk verder.
GEMOEDELIJK
De sfeer op deze camping is zeer gemoedelijk, iedereen is
vriendelijk en maakt een praatje. Onze Zwitserse buurvrouw werkt al 30 jaar met
gehandicapten in een antroposofisch huis in Zwitserland, zulke mensen ontmoeten
is altijd leuk want voor hun zijn gehandicapten heel normaal.
Gisteravond, ik had de wortelen net klaar, staat een Duitse
voor de caravan. Ze vraagt; was ist das fur ein washmachine?” Ik geef een
demonstratie alsof ik op de huishoudbeurs sta en ze is zeer enthousiast. Dan
vraagt ze of ze Hessel en Mila nog even mag zien. Ze dacht dat ze buiten zaten,
maar moest de caravan in. Helemaal enthousiast en contact met ze proberen te
maken. Als Jacco zijn vaste vraag stelt
aan mensen die zo aardig tegen Hessel en Mila zijn of ze persoonlijk iets met
deze kinderen heeft zien we haar schrikken, zich vermannen en verteld ze dat ze
gewoon altijd al zo gek op deze kinderen is geweest. Gaby is dus erg aardig, ze
komt al 23 jaar op deze camping, iets wat wij ons niet voor kunnen stellen,
maar blijkbaar is het voor haar hier Apollo’s paradise.
Rosa probeert haar nog in de billen te bijten want ze is
iets te enthousiast en daar houdt onze hond nu eenmaal niet van.
MANUELE MINIWASH
De wasmachine is onze trouwe manuele wasbol, hij gaat al
jaren mee en vrijwel dagelijks stoppen we onze vieze spullen erin. Het zijn
vooral de 10 slabben per dag die gewassen moeten en die je vanwege ongedierte
niet kunt laten liggen. Qua kleding gaat er niet zoveel in omdat we allemaal zo
min mogelijk aan hebben waardoor er ook niks vies wordt. Behalve de hoes van
ons bed waar Hessel en Mila overdag op liggen als ze niet buiten zijn en ze
krijgen daar hun eten. Je kunt je voor stellen dat het gehoest van Hessel en de
onverwachte flatshoesten van Mila die we niet zien aankomen alles onder spatten
waardoor wij s’nachts op de brintakruimels en hutspot liggen.
LICHT SLAPEN
Jacco en ik slapen licht merken we, de ene keer zijn het de
muggen, dan is er veel jeugd actief of blaffen de honden. Soms is er opeens
vuurwerk en vaak is het gewoon heel warm. Op het laken onder het laken, tot ik
iets voel lopen en het licht aan doe. Dat is kamperen, gelukkig moeten we
verder niet zoveel overdag en heeft het verder geen invloed op ons. Verder moet
er dus zo af en toe een kind gewenteld waardoor de slaap ook verstoord wordt.
Maar het zijn geen zorgen waardoor we niet slapen, wel hebben we beide vreemde
dromen. Het is echt bizar wat er zich afspeelt in je slaap.
SAAI
We hebben vanmorgen een saai ritje gemaakt, we vertrokken
met broodjes richting een meer en kuuroord. Maar dat meer was minder als onze Poelzicht
en het kuuroord was een groep ouderen in een vierkant en overdekt zwembad die
daar gewoon maar wat stonden te staan in het water. Het zal wel heel heilzaam zijn.
Ik denk dat de Grieken vanoudsher wel iets met liefde voor badderen hebben. We
hebben maar bij de caravan gegeten.
SCHILPADDEN
Op dit strand leggen schildpadden hun eieren. er is een groep Amerikaanse jonge vrijwilligers aanwezig om ze te beschermen. Ze hebben na het eieren leggen takken rondom de nesten gezet en de plek gemarkeerd. Op deze foto zijn 2 mannen bezig om een verstopt geraakt nest uit te graven. Ze noteren het aantal lege doppen van eieren die goed zijn uit gekomen, leggen de dode apart en halen zelfs 2 levenden uit het nest. Bijzonder om te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten