GEDEELDE  KAAS

Van onze Zwitserse buren krijgen we een heerlijk stuk schapenkaas. Dat hebben ze langs de weg gekocht en ze kregen zo’n enorm stuk dat ze het delen. Zulke heerlijke schapenkaas heb ik eigenlijknog nooit geproefd hij smelt op de tong.

Rosa wil niet meer wit zijn.

NL INTOCHT

Wat ons opvalt is dat er opeens heel veel Nl arriveren. Een stel gaat gelijk na aankomst hun Eriba oppoetsen, ik zie het aan maar begrijpen doe ik het niet.

Opeens realiseren we ons dat het Acsi tarief is gestart. Dan sta je voor 15 euro op de camping, haha zo zijn de NL

We hebben weinig contact.



EXCURSIE

Ik ga nog even lekker alleen naar Gythio om te winkelen en foto’s te nemen, er is een of andere markt aan de gang en dat altijd leuk. Mensen zijn erg aardig en gaan poseren voor mij. Dat is nu net niet de bedoeling. Maar ja, met zo’n dikke lens op je toestel val je vanzelf op. Het fotograferen van mensen op straat vergt wel wat lef. Je moet het gewoon doen en verder onzichtbaar zijn omdat mensen dus voor je gaan poseren en dat geeft de foto’s iets onnatuurlijks.

Tijdens mijn tocht ontdek ik vele verborgen viswinkeltjes het lijkt wel alsof iedere boot zijn eigen zaakje heeft, het zal me niks verbazen.

  

                                                                  

 TERUG NAAR IONION BEACH

We blijven totaal 13 nachten op Gythio maar aan al het fijne komt een einde. We beginnen met pakken en zijn vrij snel klaar, het wordt alweer een routine.

We kiezen dit keer voor de easy route; zoveel mogelijk snelweg.

We doen rustig aan maar vinden de rit best lang duren, ondanks dat hij zeer relaxed is. Vanaf de camping waren er best wel veel mensen die in een keer naar Patras reden om de boot van 16.30 te halen. We vinden dit met Hessel en Mila niet te doen en we zijn blij dat we nog een weekend in de buurt van Patras staan. We hebben een fijne plek aan zee gereserveerd.

Als we op de camping aankomen is de receptie dicht, ze draaien nu op naseizoen tempo. Ik loop de camping even op om te kijken of we al niet het terrein op kunnen, maar zie tot mijn schrik een Duits stel op onze plek staan. Jacco er op af en Theos de campingbaas verteld dat hij dat zo geregeld heeft zodat we dichter bij het zwembad staan. Zijn verhaal klopt van geen kant. Want we worden gewoon naast de bar gezet. We balen stevig, overwegen om weg te gaan, maar zijn het autorijden beu, laat staan dat je nog een andere camping moet zoeken en waar kom je dan terecht, we staan nu nog tenminste aan zee.

De caravan past goed op deze plek en als ik Hessel en Mila drinken geeft komt de neef van Theos met 2 heerlijke glazen wijn als goedmaker. Ze hebben goed ingeschat dat dit een prima smeermiddel is voor ons.

Eenmaal geïnstalleerd en het wijntje op constateren we dat dit nog niet eens zo’n slechte plek voor ons is, alleen jammer dat we nu zo’n stuk van het restaurant weg zitten waardoor uit eten niet haalbaar is. Maar daar had Theos een oplossing voor, we mogen het eten ook meenemen. We doen dit 2x omdat het zo lekker gemakkelijk is.

Het weekend vliegt voorbij. Naast ons komt een Duits stel uit Dresden te staan, hij surft zoals Jacco vorig jaar nog deed en hij geeft hem wat tips. Deze Duitser spreekt weinig Engels en verteld dat hij Russisch georiënteerd is opgevoed, hij komt uit een bierbrouwers familie. Erg aardig en zo zijn we weer mooi in balans qua aardig/niet aardige buren.

INKOPEN

We gaan voor de laatste keer naar de supermarkt in Varthalomeu, onze vriend van de groente bij de Citroenkraam zwaait zeer vriendelijk naar ons.

Maar we willen geen melige meloenen meer…

In de super sla ik Feta, olijfolie, zout en oregano in. Griekse producten waar we thuis het hele jaar nog een vakantie gevoel van krijgen.

Helaas is er geen gehakt in de super, niet iets om je echt druk over te maken. Maar met mijn inmiddels getrainde oog voor kleine verborgen winkeltjes zie ik opeens een slager terwijl we op de terug weg zijn. De slagerij is niet herkenbaar van buiten en van binnen ligt er niks uitgestald, maar staat er een enorme Griek met bebloed schort bij een even zo groot hakblok. Een vrouw voor me besteld toevallig gehakt en ik kan hem aanduiden hetzelfde te willen. Hij snijd een stuk vlees af van een enorme homp wat ooit een rund was en gooit het in de molen. Verser kan het niet zijn. In de tijd dat ik sta te wachten duikt de Jiskefet achtige slager de koelcel in en komt met een koeienpoot over zijn schouder weer naar buiten. Hij begint er vakkundig in te snijden. Ik heb het gevoel dat ik de hele dag daar in die slagerij zou kunnen kijken, wat is dit een leuke manier van eten kopen!

Naast de slager liggen bakken met meel en pasta te drogen, ze verkopen en verser pasta en dat komt goed uit voor de spaghetti die ik voor de terug weg wil maken.

BOOT

Op maandag de dag van vertrek doen we rustig aan want we hoeven pas om 16.30 op de kade te zijn. Er hangt een enorme vochtige warmte, de vochtmeter wijst 80% aan, 20 erbij en het regent. Bij alles wat Jacco doet puilt het zweet uit zijn lichaam, gelukkig kan hij nog even verkoelen in het zwembad. Het voelt aan als een tropisch regenwoud.

De rit naar Patras verloopt prima, maar Patras is groot en na een bord met ferry’s stopt de weg bewijzering, op goed geluk nemen we afrit 3 en wonder boven wonder zitten we opeens op de weg die we ook op de heenweg hadden gereden.

In de haven moet je de tickets laten bevestigen op een kantoor en krijg je borden met Ancona en Campingonboard voor op je dashboard. Binnen 10 minuten mogen we de haven op. Tijdens het wachten zien we weer de asielzoekers die op de een of andere manier proberen ook aan boord te komen. Ze proberen illegaal met of onder een vrachtwagen mee te liften, of zelfs met een caravan. Ook dit jaar is de grens controle streng. De caravan moet open en luiken moeten worden geopend.  Geen vreemdelingen aan boord. Maar we voelen de uitzichtloosheid van de mannen die illegaal zijn.

                                                                   

Op de kade staat het schip de Helenic Spirit klaar voor ons. We sluiten aan bij de wachtende vrachtwagens en Jacco zoekt contact met mensen aan boord. Ze zijn op de hoogte van onze situatie dankzij Josephine. Een man wil ons achter in de rij sturen, maar op de vraag van Jacco of we eerder aan boord mogen omdat het zo heet is reageert hij opeens positief. Dus hup daar gaan we en het gaat allemaal goed. Op aanwijzingen van een man aan boord zet Jacco de caravan even achteruit i geparkeerd weg. Het lijkt wat krap, maar de caravandeur kan open. We leggen de kinderen lekker neer en zijn blij dat we aan boord zijn.                                             

Eerst gaat het schip tanken, we zitten een tijd in de dieseldampen, maar het is een mooi gezicht. Een man aan boord van het tankschip bedankt Jacco met de hand op zijn hart omdat hij de tros losgooit op het moment van wegvaren en er geen boord werker van de Helenic in de buurt is.

Al met al duurt het bijna 2 uur voor de andere dek kampeerders aan boord mogen. We zien allemaal rode en oververhitte hoofden naar boven rijden. Het wachten buiten was alsof je in een oven zat. We hebben echt geluk gehad, het was anders best zwaar voor Hessel en Mila 
                                                                                     geweest.

                                                                             

Het tankschip

 

In Igiounesta legt het schip om een uur of 00.00 aan om nog meer mensen in te laden. De hoeveelheid vrachtwagens auto’s en caravans en campers die aan boord moeten zijn enorm. Het is een spektakel om te zien hoe die enorme trucks met tegenelkaar aan worden gezet. De laders zijn zeer vakkundig in het volproppen van hun schip en dat mag je horen ook. Erg leuk om te fotograferen.

Pas om 1.30 varen we verder, we zijn klaarwakker, maar toen de caravan totaal verduisterd was met de van op volle kracht vielen we toch in slaap.

De volgende dag is de wind flink aangewakkerd en gaat het stevig te keer. Maar het schip is zo groot dat je er weinig van voelt. De zee is prachtig en we zien golfen met dalen van soms wel 3 meter verschil.






LATERTJE

Het wordt een luie dag want pas om 17.00 zijn we in Ancona. Om 19.00 rijden we van boord met in ons hoofd om naar Bologna te rijden. Dat is 200 km.

Alleen Hessel en Mila hebben nog niet warm gegeten, over ons zelf meer te zwijgen.

Ik wil stoppen bij een restaurant en Jacco wil door rijden. Na een stevige discussie  besluiten we uiteindelijk om dat laatste te doen omdat we bijvoorbeeld het eten heel erg goed moet malen omdat Hessel zo hoest van kruimels in het eten. Met gewone kinderen loop je even een wegrestaurant in voor een frietje maar dat is voor ons anders. Er is ook de mogelijkheid om een andere camping, dichterbij te zoeken, maar ze zijn hier niet dik gezaaid en dan moet je ook nog eens gaan zoeken in een vreemde omgeving met onze 13 meter niet altijd een pretje. In Bologna zijn we nu 3 keer geweest dus dat is daar helemaal duidelijk.

Jacco geeft flink gas en we rijden in 2 uur naar Bologna. We planten de caravan op de eerste en beste plek en merken opeens dat het fris buiten is. Ik duik eerst in de kist en graaf de dekbedden en fleece jassen op, die zijn hier echt nodig(helaas). Dan bereid ik een supersnel maal van aardappel puree en knakworstjes, mayo en ketchup. Dat kon ik het snelste pakken en was het vlugste klaar. Krijgen ze toch wat warms en eigenlijk is het een soort snacken maar dan voor mcg-ers…Om 22.30 zitten we ze te eten geven en zo laat hebben we dat nog nooit gedaan. Dit druist volledig tegen mijn moeder gevoel in, maar flexibel als ze zijn gaat het allemaal goed. Ze smikkelen, Hessel krijgt zijn medicatie en tevreden rollen ze om 23.00 in bed. Nu wij nog wat eten scoren. Spaghetti maken of een pizza halen? De keuze is snel gemaakt. De kok zou net stoppen met werken, maar; “hallo this is Italië!” en daar eten ze allemaal laat. Hij maakt 2 heerlijke pizza’s voor ons, met een Griekswijntje erbij komen we tot rust en duiken we ook met een gevulde buik ons bed in.

TERUGWEG

Om 19.00 staan we op, we ontbijten rustig aan met een wieger ketel lapper die ik voor nood bij ons had genomen, komt dus mooi van pas.

Het wordt hoog tijd voor een tankbeurt hij begint al te piepen. Rijden we zomaar de eerste pomp voorbij, komen we bij de 2^e op een vrachtwagenpomp met speciale pasjes terecht. Daar is Jacco heel blij met zijn noodtank van 5 liter want nu helen we de volgende pomp zeker. Voor 1.70 tanken we diesel, in Griekenland was dit 1,32 dus een grof verschil. Maar we kunnen verder.

De Brennerpas is weer fraai.

We komen aan op  de camping net over de grens in Duitsland. Ik haal wat heerlijke Duitse biertjes en wordt uitgebreid voor gelicht over de soorten afkomst en smaken. Hij had gelijk ze zijn heerlijk!

Op de camping kook ik weer gezond en lekker voor Hessel en Mila, want dat verdienen ze. Gelijk voor 2 dagen, dat scheelt morgen weer.

Wij halen een enorme schnitzel met een enorme bak friet en een champignons saus die heerlijk verse champignons heeft. Het enige gezonde, maar het smaakt prima. Na een spelletje Keez gaan we slapen.

De volgende dag rijden we naar Frankfurt en van daaruit rijden we naar huis.

Met lichte tegenzin want het reizen is ons weer uitstekend bevallen.

THUIS

Mila reageert blij als we de Lorenzstraat inrijden, daar herkent ze altijd iets waar ze blij van wordt. Hessel krijgt praatjes zodra hij op de bank ligt. Wij lopen altijd even wat verdwaasd door ons huis en genieten zoals altijd van ons luxe en grote huis, maar moeten wel wat wennen. In de caravan is alles binnen hand bereik, dat maakt het een en ander wel heel eenvoudig.

De enige die echt van slag is si Rosa, ze zit een tijdje bij de deur en weet niet zo goed wat ze hier in dit huis moet. Heel apart. Pas als oma komt ontdooit ze en is het opeens helemaal goed.

We kijken terug op een heerlijke vakantie!

GOLVEN

De wind wakkert aan maar de golven zijn zo enorm en bulderend dat we wel heerlijk kunnen zwemmen, maar niet kunnen surfen. We komen iedere keer met een broek vol zand uit het water. We krijgen zelfs regen s’nachts en staan om 5.00 s’morgens de was binnen te halen. Bij het opstaan is de bui weer voorbij. Ik ga op excursie naar Zacharo want daar zou een markt zijn. Die kon ik helaas niet vinden, ik wandel wat door het plaatsje en kom niet aan mijn trekken op shop gebied. Zo tuttig wat er hangt in de enige dameswinkel, allemaal ruches en over de top.

De plaatselijke Chinees, heeft rekken vol met nepachtige kleding, als je er naar wijst valt het uit elkaar. Bijzonder dat dit soort zaken bestaan, we kwamen ze ook tegen in Portugal.

VERTREK

Na 5 nachten hebben we het hier wel gezien en maken we plannen om naar Gythio te gaan een plaats waar we vorig jaar ook zijn geweest. We nemen nu de kust route want via Kalamata en Sparta was de route vorig jaar nogal heftig.

Het inpakken verloopt soepel en we rijden om 10.00 weg, onze Zwitserse buren vinden het erg jammer dat we vertrekken.

De tocht langs de kust is prachtig en de paar haarspeld bochten die we tegen komen kan de bus goed aan.

WAT NU WEER?

De navigatie en borden sturen ons naar rechts en direct verandert onze soepele reis in weer een spannende situatie, we rijden door een krappe dorpskern en onze ruim 13 meter kan er maar net door heen, dan passeren we volle terrasjes met verbaasd kijkende mensen en rijden we langs strandjes met mensen genietend van het mooie blauwe water . Die afslag hadden we dus niet moeten nemen. Ik opper al om te draaien, maar we zetten door. Na het strandje volgt een rotswand, 1 baan en zeer stijl, direct naast ons verdwijnt in de diepte de Ionische zee. We beginnen hem beide te knijpen en na een afdaling is er een huis, daar is gelukkig ruimte om te draaien. We koppelen af rijden de bus de andere kant op en draaien de caravan om. Voor ons rijd de weg weer stijl omhoog en je hoopt dat er niemand aan komt. De bus trekt de caravan weer heel naar boven en na de strandjes is er opeens een weg terug naar de “hoofdweg’, die pakken we en na wat stevige en krappe bochten gaan we weer verder. Dat was wel weer heel spannend, we hadden een vermoeden waar we zaten op de kaart en konden zien dat de weg ophield. Waarschijnlijk hebben we onze laatste draai kans goed genomen.

Opgelucht rijden we verder op naar Aeroploli, op de kaart lijkt het heel wat die wegen, maar ze worden weer snel smal. Opnieuw wil de navigatie dat we vage weggetjes in rjjden, maar dat doen we niet meer. In Aeropoli is het nog maar een klein stukje naar Gythio, het is hier prachtig. We zitten in een bergachtig gebied en vaak zie je de zee.

Wat staat de camping Ghytion bay vol, Toevallig treffen we het met een mooie plaats onder de olijf bomen aan de rand van de camping. Het is een klein wondertje dat we zo’n mooie plek hebben, de vorige bewoners zijn vast net weggereden.

We zetten de caravan lekker ruim neer, ondanks de drukte.





SURFEN

Surfen is hier wat de klok slaat, Ghytio is een bekende surfspot. Om een uur of 15.00 begint de wind aan te wakkeren en ontstaat er activiteit op de camping. Mensen met surfpakken, shirts en shorts, trapezes en planken komen in actie, de zeilen staan klaar in een rek aan de waterkant, daar kun je ook het zoute eraf spoelen.

De waterkant is heel erg mooi, je zit in een soort enorme inham en ziet links een gebergte met een vaak een fraaie wolkenmassa en links in de verte ook heuvels, daar heeft onze koning zijn vakantiehuis. Ik vind het geen gekke keuze, want het is hier echt fijn. Alleen ze hebben gedonder omdat ze een stuk strand hebben afgebakend en dat mag niet in Griekenland, ieder strand is voor iedereen toegankelijk en als het even kan rijden er ook auto’s.

De tweede dag zet Jacco zijn en mijn spullen klaar voor het echte werk. Grappig is dat ik in de ochtend leuk kan surfen. Als de zee dan weer onrustig wordt gaat door de windtoename Jacco los. De ochtend is ook heel geschikt om met Hessel en Mila in zee te zwemmen. We trekken enorm de
aandacht, maar dat maakt ons niet meer uit.

Om een uur of 15.00 gaan we met Hessel en Mila naar het strand. Jacco surft en wij zitten lekker te relaxen, er is een heleboel te zien, al die kleurige zeilen die met een bloedgang langskomen, daar kun je naar blijven kijken. Het lijkt of het allemaal heel eenvoudig is, maar mijn pogingen om in die wind met die golfslag op het water te zijn is voor de minder ervaren zoals moi gewoon heel heftig. Maar er zijn wel vrouwen die heel koelbloedig hun plank bestijgen en er als een raket vandoor gaan. Wie weet ooit iets voor mij, ik vind een trapeze al een gedoe, maar heb hem nu wel een paar x om gehad en begrijp dat dit de enige manier is om ook zo snel te worden. Hoewel ik bijna zo snel al ruim voldoende vind.

We hebben 2 planken bij ons en dat is als je hier bent eigenlijk nog weinig,  Maar Jacco geeft zijn futura board de laatste kans, als het nu niet wil dan gaat hij in de verkoop. Het is namelijk een kleine , snelle, minder stabiele plank die als het goed gaat enorm hard kan varen. Het lukt hem nu eindelijk om er goed mee te varen. Op een gegeven moment zie ik Jacco met een bloedgang weg varen, gevolgd door een enorme plons, hij ging zo hard dat hij hem los liet om dat het hem gewoon beangstigde, maar alles went en ook een futura, hij hoeft niet in de verkoop.



                                                                               

CAMPINGGASTEN

Heel veel Duitsers die heel erg laat vakantie hebben in een bepaald gebied  van Duitsland genieten hier met hun kinderen. Het is mooi om te zien hoe de vaak iele jongentjes op een surfplank staan alsof het niks is. Tegenover ons staan 2 vriendelijke fanatieke surfers met hun 2 puberzoons, de jongens hebben er veel plezier in ondanks dat er bijvoorbeeld ook gefimld wordt om hun houding op de plank te bespreken, ach ja zo leer je het natuurlijk wel. Veel Duitsers surfen met een soort piraten petje en handschoentjes, het doet wel wat overdreven aan.

Naast ons staat een heel gemoedelijk echtpaar, uiteraard ook Duits, we krijgen een stuk meloen van ze. We zijn verrast want deze is niet melig, Hessel en Mila vinden het ook heerlijk.

2 plekken verderop is een oud Frans echtpaar neer gestreken, het is grappig om te zien hoe aan een stuk door discussiërend ze overal 3 dubbele lijntjes worden afgespannen. Ze hebben een mooie camper met een trailer en een autootje erachter. S’morgens gaan ze weg met hun Smart en in de middag doet ze haar jasschort aan om lekkere dingen te bereiden.

Maar ze zijn er maar mooi en genieten net als wij enorm. 

                                                                     

In de loop van de week komen aan onze andere kant Grieken staan in een piep klein caravannetje die hier al stond toen wij kwamen. Ze zijn zeer afstandelijk en negeren ons totaal. Lekker rustig, hoewel ze veel onderonsjes hebben met andere Grieken die gezellig komen tafelen. Ik moet eigenlijk aan ons familie weekend denken, want ongemerkt maak je een hoop herrie. Maar het is niet te erg, de gasten zijn gelukkig vriendelijker dan de buren zelf. Het enige wat we soms verstaan is Papandreoe, dan schiet er gelijk een liedje door ons hoofd van lucky tv maar daar waren geloof ik de Grieken nogal pissig over, dus dat zetten we niet in.

Er zijn eigenlijk onnederlands weinig Nedelanders op de camping. Heerlijk, want niemand verstaat je, hoewel Jacco en ik elkaar corrigeren als we plat praten of scheldwoorden gebruiken, een beetje niveau moet je zien te behouden.

Ik kreeg wel een stapel plussen(aargh!!) en Linda’s van een vertrekkend stel, ik geef ze weer heel Nederlands door aan een andere dame die er blij mee is.

OUDE BEKENDEN

Op het strand treffen we een stel die hier vorig jaar op de camping stonden in hun MAN camper. Na een ruzie zijn ze hier vertrokken en nu staan ze bij een particulier op een soort gelijke plek. Ze hebben het voorjaar in Scandinavië gereisd en sluiten hier hun jarenlange reis af. Hun dochter van 15 hebben ze tot nu toe zelf lesgegeven, maar ze willen dat ze graag echte diploma’s haalt op een Duitse school. In oktober gaan ze weer terug naar Duitsland om gewoon te leven, hoewel ze er enorm tegen op ziet.

Ik ben heel benieuwd of het ze lukt, wij vonden het na een jaar vrij te zijn geweest ook weer heel moeilijk om te beginnen laat staan dat je dat na jaren lukt.

Mijn Duits is niet van hoog niveau, maar half Duits/half Nederlands/Engels lukt het om een gesprek te voeren.

MANNI

We maken een dagtocht naar de Manni dat is een gebied met grillige rotsen heuvels en bergen met allemaal bewerkte muurtjes, duizelingwekkende dieptes en steeds weer dat mooie blauwe water tegen het droge berglandschap. Het is fascinerend.

Er zijn veel verlaten plekken, vroeger waren hier veel familie vetes, dan ging het erover wie de hoogste toren kon bouwen en probeerden ze elkaar enorm te dwarsbomen.

Wat een beetje vreemd is dat we een Nederlander tegenkomen bij een oude panda, hij zwaait vrolijk naar ons. Jacco zegt; ‘die woont hier vast’ en tegelijk denken we dat we hem vorig jaar op precies dezelfde plek hebben gegroet. Onze picknick plek is formidable, we rijden een zijweggetje in en komen uit op de parkeerplek bij een strandje voor locals, er staan wat oudere mensen in het water te dobberen en dat ziet er zeer aantrekkelijk uit. We smeren een Kpis voor de kinderen en Jacco en ik eten het hardere stokbrood achtige brood, met smeerleverworst. Als iedereen voldaan is neemt Jacco polshoogte, helaas kunnen de kinderen het water niet bereiken zonder hals brekende toeren, maar wij nemen beide om de beurt een heerlijke duik. Wat is het hier prachtig en we proberen te bepalen waar we ons huis willen laten bouwen, haha, keep on dreaming.

De Zwitser van de vorige camping had een verhaal over een vriend die klaar met het leven in Zwitserland was en besloot om visser in Griekenland te worden. Dat kan blijkbaar zomaar, nu was hij wel los van het gewone, maar had hij veel stress over de vangst en de verkoop van de vangst….

ETEN

Uit eten doen we hier niet hoewel de kok iedere keer vriendelijk naar ons zwaait, ze is de kampioen van de frituur weten we nog en dat willen we niet nogmaals ondergaan.

Grappig is dat in Gythio veel winkeltjes verscholen zitten. Het lijkt op het eerste oog niks en dan zit er in een soort donker hol de visboer verscholen, met overigens fantastische Dorades.

We koken en bakken er dus zelf lustig op los en we weten er iets van te maken.

Hoewel we de garnalen uit een minimarket weg hebben gegooid, ze stonken zagen zwart, geen goed teken voor garnalen en een voedsel vergiftiging willen we niet oplopen.

Later ontdekken we een hele goede supermarkt, het is bijna een soort appie en ik geniet. Ik wijs op een gehaktmolen, de slagerin wijst op een koe, ze doet wat rundvlees op een weegschaal en zo hebben we het verste en magerste gehakt wat je je maar kunt voor stellen. Kebab en spaghetti smaken uitstekend.

HOESTENDE HESSEL

Hessel heeft nog steeds last van iets en we weten niet wat. Hij verslikt zich in zijn eten en in zijn drinken, reutelt enorm en krijgt het niet weg gehoest. Het blijft zo zoeken want soms denk je het gevonden te hebben en even later werkt het niet meer.

Gisteren wilden we hem een 2^e keer uitzuigen en dat ging niet helemaal goed. Hij kreeg een lachstuip met angst in zijn ogen. Zeg maar dat hij helemaal van de kook was en dat zien we zelden bij hem. Mogelijk hebben we zijn nervus vagus( als je het zo schrijft, maar zo noemden ze het bij de uitleg van het uitzuigapparaat in het ziekenhuis) geraakt. Dit is een zenuw in je keelgat en als die geraakt wordt kun je  je heel naar voelen. Arme jongen lekker rechtop tegen me aangezet en toen kwam er weer ontspanning in zijn lichaam, zijn ogen vielen dicht. Toen ik hem neerlegde was hij in een top stemming, gewoon weer helemaal de oude. Maar we zijn wel geschrokken en zullen terughoudender zijn met dat uitzuigen. Om slijm vorming te voorkomen krijgt hij nu geen melkproducten meer want de melk hier geeft heel taai slijm en dat krijgt hij niet goed verwerkt. Gelukkig hebben we verdikkingsmiddel bij ons en hij vind annanas en bananen sap wel een interessant smaakje hebben. We geven hem wel zijn vla toetje want dat is de lust van zijn leven en die gaan we hem niet ontzeggen.

Brood eten lukt goed gelukkig, het brood heeft hier de wonderlijke merknaam Kpis en dat is iedere maaltijd weer een grapje. Hij eet nog steeds geen brinta., Mila ondertussen ook niet meer dus we hebben 6 pakken over voor thuis.

Het is een zoektocht met Hessel, maar hij geniet wel van het kamperen, buitenleven, zwemmen en prachtige weer. Hij maakt geen shirt vuil, want die draagt hij niet.

 

MILA

Ze gaat helemaal top, is vreselijk bruin aan het worden en geniet overal van. Soms denken we dat Mila Grieks praat, ze brabbelt heel erg veel en dat lijkt precies op wat de buren zeggen alleen we verstaan het niet. Het koele zee water vind ze helemaal top en het is echt een beach girl aan het worden, nee, was ze al.

DUITSE UITTOCHT

De afgelopen dagen zijn alle Duitsers met schoolgaande kinderen verdwenen. De overbuurvrouw gaf nog ons nog een mooi compliment over wat we met onze bijzondere kinderen doen. Vertelt ze dat haar man kinderarts is, dus dat ze wel heel goed begrijpt dat het bijzonder is wat we doen. Ik reageer dan dat het onze eigen kinderen zijn en dat we graag op vakantie zijn en naar dit soort landen reizen.

Ergens wel goed dat we niet wisten dat onze over buurman van een week lang arts is, we hadden hem ook niet nodig in die functie. Wel leuk zo’n surfende arts!

Met verbazing zien we de inpak bewegingen van mensen met een bungalow tent aan, ze zijn ongeveer van onze leeftijd met een puberdochter. Niet dat je steeds kijkt, maar ze zitten in ons uitzicht en je ziet dat eindeloze gemier met spullen verslepen aan, maar liefst 3 dagen zijn we getuige van dit proces, uiteindelijk blijkt hun enorme houten familie tafel het dak voor alles spullen te zijn die ze bij zich hebben. Hoe onpraktisch, maar eigenlijk ook wel weer heel grappig om te zien.

We hebben door alle eet en drink geef momenten met Hessel en Mila veel tijd om onze omgeving te observeren. Het is niet zo vreemd dat je dan van alles opvalt.

De vertrekkers rijden allemaal van hier uit in een keer naar Patras om de boot van half 5 te halen. Wij durven dat niet aan met Hessel en Mila en hebben de laatste 3 Griekenland dagen geboekt Op Ionion beach op zelfde plek ja. Haha, lekker vertrouwd en hele mooie plek en we kunnen er nog even lekker uit eten.

Maar zover is het nog niet, we hebben nog een hele week. We hebben besloten om hier te blijven omdat het in vele opzichten ideaal is en we gewoon genieten hier.

Je rust vinden op een plek is ook heel fijn, verkasssen is best een klus, met de surfplanken, karren en ligbedden die opgeplakt en opgeborgen moet. Maar zo erg als die Duitse lui met die tent is het niet. We kunnen heel strak werken.

OUDE BUREN

Zojuist zijn onze oude Zwitserse buren van de vorige camping aangekomen, het is een vriendelijk stel en we begroeten elkaar hartelijk. Ze komen gezellig in de buurt staan. Grappig dat mensen in een korte tijd heel vertrouwd kunnen zijn.

BRUIN

We zijn flink aan het verwilderen door al dat zoute water en die zon, bakken doen we niet want dat vinden we beide niet fijn en bij de caravan zoeken we al snel de schaduw omdat zitten lezen in 30 C echt heel heet is. Maar toch verander je in de loop van de weken in een lichtblond harige (nee, ma geen spoeling)en donkerbruin huidkleurig type, of je het nu wil of niet. We gaan in ieder geval met genoeg vitamine D in ons lijf de winter in. Zeker voor Hessel geen overbodige luxe.

E-READERS

Onze ereaders draaien overuren, wat een heerlijk apparaat, waar geen eind aan je boekenlijst lijkt te komen. Soms kneep ik hem wel eens als mijn boekentas leger en leger werd tegen het einde van de vakantie. Nu geen zware tas, maar wel hel veel boeken. Verder spelen we regelmatig een spelletje kezen en hebben we zlefs back gammon weer herontdekt. Heerlijk zoveel tijd aan je zelf en ontspanning.