terugreis

De camping is heerlijk maar we zitten ondertussen op zo’n 2300 km van huis. We moeten er een week voor nemen om weer terug te rijden.

Na veel gesurf, gehang en gebarbecue maken we ons klaar voor de terug reis.

Dat is nu best wel veel werk want we hadden alles zo’n beetje uitgepakt.

We nemen afscheid van Portugal en komen vast weer terug!

Een steeneik tussen de zonnebloemen, er ging iets mis met het uploaden, het effect is zeer creatief.

De eerste stop is in Placensia in Spanje, dit kennen we van vorig jaar, het is hier nu slechts 30 C, in tegenstelling tot vorig jaar waarbij de temp hier niet leek te willen zakken en we om 20.00 het nog niet konden opbrengen om voor H&M te koken. Het was toen zo’n 37 C in de caravan. De douches zijn hier super.

Vanuit Placencia tuffen we door naar Burgos. Op de prachtige en rustige weg worden we opgeschrikt door een klapband van de caravan. Gelukkig blijft de caravan stabiel en rustig. Jacco rijd de smalle vluchtstrook op en voor het eerst trekt hij zo’n flitstend fluorkleurig jasje aan. We zijn er nu echt blij mee. Omdat het zo smal is en alles langs je scheurt rijd Jacco met de lekke band tot de eerste afslag die op 500 meter ligt. Maar daar stoppen we ook gelijk omdat we al bijna op de velg rijden. We blijven rustig maar het geeft toch wel wat spanning  want hoe wissel je eigenlijk een caravan band? We graven het caravaninstructie boekje op en doen wat er staat. Jacco brengt de gevaren 3 hoek voor de bocht die achter ons ligt en gaat daarna aan de slag. Rosa en de kinderen zitten rustig in de bus en ik sta als extra alarm in de berm ok in zon hip jackje, in een kwartier is het gefixt. We stoppen daarna snel om te lunchen alleen die pomp verkoopt net geen stokbrood. We geven de kinderen hun eten(ze hebben hun eigen zachte brood) en besluiten zelf later te eten en gelijk de reserve band op te pompen. Dit gaat verder allemaal goed.

We rijden Cavia op en Jacco gaat gelijk op jacht naar een bedrijf die de band wil vervangen. De campingbaas helpt hem en rijd zelfs mee naar het banden bedrijf. Om de politie te vermijden neemt de man onverharde wegen en de bus is niet langer meer blauw maar erg dusty. Jacco komt terug met een gebruikte band, maar het is een goede thuiskomer mocht de andere band er genoeg van krijgen. De band was 30 euro en omdat het zaterdag was kwam er 30 euro bij. Ergens wordt je gewoon weer af gezet, maar we waren allang blij dat we weer geholpen waren.

Op Cavia maak ik een lekkere pasta saus van de restanten een soort “empty the fridge” het smaakt uitstekend na een toch wel spannende dag.

Grappig is dat we op Cavia herkent worden door een Belgisch echtpaar die ons een paar jaar geleden op camping Rosario had gezien. Zelfde mensen, zelfde spullen, geen rimpel erbij, dus zo gek is dat niet. Wij herkennen hun vaag….

We rijden de volgende dag weg uit Burgos en willen een camping in Frankrijk waar we een extra nachtje blijven. We(ik) wil niet naar madam, maar iets waar meer leven is.

We komen terecht bij een meer ongeveer 100 km onder Bordeaux. Het is een beetje vunzige heggen camping, maar heerlijk om een dagje niet te hoeven rijden. Helaas is het de volgende dag windstil en blijft de surfplank op het dak van de bus. Rond het middag uur komen er allemaal busjes aan. Precies naast ons pakt een groep knullen onder begeleiding hun spullen uit. Wat voor soort groep het is blijft gissen, maar het beloofd weinig goeds voor de nacht.

We eten lekker pizza opgewarmd op de barbecue, voedzaam en makkelijk…

Inderdaad we hebben last van de knullen, om 01.00 vraagt Jacco om silence, maar het helpt weinig. Rosa zet zijn stem kracht bij door even flink te blaffen, helpt ook niet. De volgende morgen vroeg zijn we iets luidruchtiger dan normaal, een kleine terugpakaktie. Bij de jongens ging het licht pas om 3.00 uit, dus ze zullen wel willen uitslapen, maar niet met ons als buren…

We rijden richting de Loire. Het is zo mooi om te zien dat Hessel en Mila echt genieten van het reizen. Het gaat zo goed met ze onderweg. Hessel doet af een toe en dutje, maar is helemaal fit vrolijk en gezellig en Mila wil alles meemaken.

Op de rondweg van Bordeaux belanden we in de file, er blijkt een enorm apparaat van een oplegger te zijn gegleden tegen een viaduct aan. Het is aan de andere kant van de weg gebeurt, maar iedereen heeft er hinder van. Gelukkig lijken er geen drama’s te hebben afgespeeld, maar het is wel een ravage.

Even voorbij Bordeaux zien we een auto in de fik staan, het brand vollop als we passeren en ziet er akelig uit. Een stuk verderop haalt Jacco een tankwagen in en de chauffeur let niet op en ik zie zo een cabine op me af komen, Jacco geeft een dot gas en mept 3x op de claxon. De chauffeur grijpt in en we komen er met een adrenaline stoot goed vanaf. Gelijk gedachtes van hoe het anders had kunnen lopen, maar gelukkig is dat niet zo, maar je schrikt je een rotje…

Dat was wel weer genoeg avontuur voor onderweg en we zijn blij als we Muides sur Loire in rijden. Lekker op camping Bellevue, daar waar het altijd weer goed is.

Vandaag zijn we in Arras aangekomen en we hebben er 1900 km op zitten. Hier zijn we ook gestart en we staan op ons eigen plekje. Dat klinkt afschuwelijk, maar als je zo kilometers aan het vreten bent is het lekker om daar niet over na te hoeven denken.

Ik ga nu in het zonnetje zitten.




We zijn donderdag weer thuis gekomen. Weggaan is voor ons net zo fijn als thuiskomen, dus beide ok. Ons huis is heerlijk en ruim dus dat wordt weer meters maken.
De kinderen zien er goed uit en zijn weer helemaal opgepept door de vakantie, de winterbleus is van ons afgevallen. Vooral Hessel die een slechte start had is weer helemaal goed terug in zijn vel. Het is heerlijk om te merken dat vakantie hem zo goed doet, daar doen we het ook voor. Mila is snel tevreden, maar komt helemaal ontspannen thuis. Ze vroegen zich op het dagverblijf af of ze "pokon" hebben gekregen tijdens die 5 weken. Weet niet of het om de lengte of breedte gaat, maar ze zien er lekker uit.

Wij als ouders hebben tijdens de vakantie uiteraard steeds de terug kerende verzorging, toch voelt het op vakantie anders dan thuis. We zijn zelf veel relaxter en moeten naast de verzorging helemaal niks. We komen dan echt aan lezen en zwemmen en luieren toe en genieten van de warmte en de zuidelijke omgeving. Het reizen verloopt relaxed omdat we er voor zorgen geen haast te hebben. dat is wel een belangrijk iets wat we van H&M geleerd hebben en ook bij ons past. We laten alles los, niet lopen, en komen altijd weer een beetje verwilderd terug.

Enkele uitspraken die we deze vakantie tegen kwamen;

-te groot om mee te rijden en te klein om in te wonen (rarara...)
-is dat een Spaanse waterdrager? (Rosa)
-Kijk; dat is de oude weg, daar reden we vroeger over (wel 1000 keer)...
-best stoffig
-best ver
-best lekker
-We are surf dudes (nieuwe hobby)
=i'll be back....