Na veel gemanoeuvreer en een handje hulp komt de caravan goed van zijn plek af op Tourist campo. De schrik van de beschadigde bumper zat er nog in. Maar we hebben in gedachten veel geoefend en dat had een goed resultaat.
Na 200 km komen we op een uitgestorven camping aan een prachtig stuwmeer.
Het is een ruime camping en er staan veel afgesloten caravans. Slechts 1 is ook bezet. Zoiets geeft gek genoeg altijd een beetje vreemd gevoel. Want waarom is er niemand? Zo'n mooie plek.Hier is helemaal niks aan de hand maar dat moet je eerst ondervinden!
Jacco werpt na jaren weer eens een hengeltje uit. De eerste karper doet ons verbazen, de 2e is knap, de 3e en 4e een mirakel, de 5e is nog weer groter en de 6e en 7e bijna routine. Zo haalt hij er 15 uit het water, jammer dat ze niet eetbaar zijn, gewoon met brood en een simpel oud werphengeltje. Wel nog karperdraad van Jan.
Visverhaal van Jacco; zijn haak(carbon!!) was afgebroken, zijn 3edobber verspeelt bijna zijn hengel doormidden, de eerste karper was 20 cm en de laatste bijna 50. Ga zo maar door. Hoe groot zullen ze wel niet zijn de zeugen van het water…..Watjac? (is een nieuwe uitspraak)
Op weg naar een winkel rijden we langs een soort ooievaars flat. Het zijn er wel weer erg veel op een kluitje, zo grappig die gekke grote beesten en ze vliegen zo mooi. Op de camping komen ze ook om te vissen, maar zodra ze mensen zien smeren ze hem.
De tijd kabbelt hier met het stuwmeer voort. Ik lees veel en Jacco vist, de kinderen genieten van de rust en hebben het enorm naar hun zin. Heerlijk in de schaduw van enorme steeneiken die om ons heen staan.
De Nederlandse eigenaresse die we bijna niet zien omdat er personeel is, blijkt hier 24 jaar gelden te zijn neergestreken. Ze bied ons na een wandeling over haar terrein(meer een landgoed) koffie aan. Altijd weer leuk om verhalen te horen over het ontstaan van een camping. Het stuwmeer is er vanaf 1972, de camping trekt veel Portugezen en ze verwacht veel drukte met de Pinksteren.Het blijkt te kloppen, de verlaten camping begint te leven, nu is het gewoon heel vol opeens. We staan op een prachtige plek pal aan het meer en al veel zijn komen kijken of er nog meer plek is. Gelukkig gaat er niemand op ons lip staan en is er ruimte zat. Er zijn gelukkig ook geen afgebakende plekken. Alleen prachtige oude eiken die iedereen heerlijk schaduw bieden.
Wel worden we af en toe overvallen door de barbecues van de Portugezen in de middag. De rook van de sardines ruikt bitter. Vanavond gaan we terug stinken met kebab.
Hessel lag heerlijk te genieten op de stretcher in zijn blote bassie en Mila lag weer in de hangmat. De bellenmolen vast aan de steeneik, wat wil je nog meer? De camping bazin is van oorsprong biologe, ze heeft een heel eigen ecologisch systeem opgezet. Ze is ook een beetje apart, later in de week rijd ze het terrein op met een pony en wagen, stopt ze bij onze caravan en bied ze een gratis rondje midgetgolf aan. Best lief, maar we gaan er niet op in want ik hou er helemaal niet van. Zeker niet als het 30c is.
Maandag pakken we de boel weer in en rijden we naar camping Rosario een feest van herkenning om hier terug te komen, 2 jaar gelden hebben we hier ook gestaan in 40c. Het is nu een stuk aangenamer. We zitten nu op 2100 km afstand van NL, het blijft ver!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten