GEDEELDE
KAAS
Van onze Zwitserse buren krijgen we een
heerlijk stuk schapenkaas. Dat hebben ze langs de weg gekocht en ze kregen zo’n
enorm stuk dat ze het delen. Zulke heerlijke schapenkaas heb ik eigenlijknog
nooit geproefd hij smelt op de tong.
Rosa wil niet meer wit zijn.
NL INTOCHT
Wat ons opvalt is dat er opeens heel veel Nl
arriveren. Een stel gaat gelijk na aankomst hun Eriba oppoetsen, ik zie het aan
maar begrijpen doe ik het niet.
Opeens realiseren we ons dat het Acsi tarief
is gestart. Dan sta je voor 15 euro op de camping, haha zo zijn de NL
We hebben weinig contact.
EXCURSIE
EXCURSIE
Ik ga nog even lekker alleen naar Gythio om te
winkelen en foto’s te nemen, er is een of andere markt aan de gang en dat
altijd leuk. Mensen zijn erg aardig en gaan poseren voor mij. Dat is nu net
niet de bedoeling. Maar ja, met zo’n dikke lens op je toestel val je vanzelf
op. Het fotograferen van mensen op straat vergt wel wat lef. Je moet het gewoon
doen en verder onzichtbaar zijn omdat mensen dus voor je gaan poseren en dat
geeft de foto’s iets onnatuurlijks.
Tijdens mijn tocht ontdek ik vele verborgen
viswinkeltjes het lijkt wel alsof iedere boot zijn eigen zaakje heeft, het zal
me niks verbazen.
We blijven totaal 13 nachten op Gythio maar
aan al het fijne komt een einde. We beginnen met pakken en zijn vrij snel
klaar, het wordt alweer een routine.
We kiezen dit keer voor de easy route; zoveel
mogelijk snelweg.
We doen rustig aan maar vinden de rit best
lang duren, ondanks dat hij zeer relaxed is. Vanaf de camping waren er best wel
veel mensen die in een keer naar Patras reden om de boot van 16.30 te halen. We
vinden dit met Hessel en Mila niet te doen en we zijn blij dat we nog een
weekend in de buurt van Patras staan. We hebben een fijne plek aan zee
gereserveerd.
Als we op de camping aankomen is de receptie
dicht, ze draaien nu op naseizoen tempo. Ik loop de camping even op om te
kijken of we al niet het terrein op kunnen, maar zie tot mijn schrik een Duits
stel op onze plek staan. Jacco er op af en Theos de campingbaas verteld dat hij
dat zo geregeld heeft zodat we dichter bij het zwembad staan. Zijn verhaal
klopt van geen kant. Want we worden gewoon naast de bar gezet. We balen stevig,
overwegen om weg te gaan, maar zijn het autorijden beu, laat staan dat je nog
een andere camping moet zoeken en waar kom je dan terecht, we staan nu nog
tenminste aan zee.
De caravan past goed op deze plek en als ik
Hessel en Mila drinken geeft komt de neef van Theos met 2 heerlijke glazen wijn
als goedmaker. Ze hebben goed ingeschat dat dit een prima smeermiddel is voor
ons.
Eenmaal geïnstalleerd en het wijntje op
constateren we dat dit nog niet eens zo’n slechte plek voor ons is, alleen
jammer dat we nu zo’n stuk van het restaurant weg zitten waardoor uit eten niet
haalbaar is. Maar daar had Theos een oplossing voor, we mogen het eten ook
meenemen. We doen dit 2x omdat het zo lekker gemakkelijk is.
Het weekend vliegt voorbij. Naast ons komt een
Duits stel uit Dresden te staan, hij surft zoals Jacco vorig jaar nog deed en
hij geeft hem wat tips. Deze Duitser spreekt weinig Engels en verteld dat hij
Russisch georiënteerd is opgevoed, hij komt uit een bierbrouwers familie. Erg
aardig en zo zijn we weer mooi in balans qua aardig/niet aardige buren.
INKOPEN
We gaan voor de laatste keer naar de
supermarkt in Varthalomeu, onze vriend van de groente bij de Citroenkraam
zwaait zeer vriendelijk naar ons.
Maar we willen geen melige meloenen meer…
In de super sla ik Feta, olijfolie, zout en
oregano in. Griekse producten waar we thuis het hele jaar nog een vakantie
gevoel van krijgen.
Helaas is er geen gehakt in de super, niet
iets om je echt druk over te maken. Maar met mijn inmiddels getrainde oog voor
kleine verborgen winkeltjes zie ik opeens een slager terwijl we op de terug weg
zijn. De slagerij is niet herkenbaar van buiten en van binnen ligt er niks
uitgestald, maar staat er een enorme Griek met bebloed schort bij een even zo
groot hakblok. Een vrouw voor me besteld toevallig gehakt en ik kan hem
aanduiden hetzelfde te willen. Hij snijd een stuk vlees af van een enorme homp
wat ooit een rund was en gooit het in de molen. Verser kan het niet zijn. In de
tijd dat ik sta te wachten duikt de Jiskefet achtige slager de koelcel in en
komt met een koeienpoot over zijn schouder weer naar buiten. Hij begint er
vakkundig in te snijden. Ik heb het gevoel dat ik de hele dag daar in die
slagerij zou kunnen kijken, wat is dit een leuke manier van eten kopen!
Naast de slager liggen bakken met meel en
pasta te drogen, ze verkopen en verser pasta en dat komt goed uit voor de
spaghetti die ik voor de terug weg wil maken.
BOOT
Op maandag de dag van vertrek doen we rustig
aan want we hoeven pas om 16.30 op de kade te zijn. Er hangt een enorme
vochtige warmte, de vochtmeter wijst 80% aan, 20 erbij en het regent. Bij alles
wat Jacco doet puilt het zweet uit zijn lichaam, gelukkig kan hij nog even
verkoelen in het zwembad. Het voelt aan als een tropisch regenwoud.
De rit naar Patras verloopt prima, maar Patras is groot en na een bord met ferry’s stopt de weg bewijzering, op goed geluk nemen we afrit 3 en wonder boven wonder zitten we opeens op de weg die we ook op de heenweg hadden gereden.
In de haven moet je de tickets laten bevestigen
op een kantoor en krijg je borden met Ancona en Campingonboard voor op je
dashboard. Binnen 10 minuten mogen we de haven op. Tijdens het wachten zien we
weer de asielzoekers die op de een of andere manier proberen ook aan boord te
komen. Ze proberen illegaal met of onder een vrachtwagen mee te liften, of
zelfs met een caravan. Ook dit jaar is de grens controle streng. De caravan
moet open en luiken moeten worden geopend.
Geen vreemdelingen aan boord. Maar we voelen de uitzichtloosheid van de
mannen die illegaal zijn.
Op de kade staat het schip de Helenic Spirit
klaar voor ons. We sluiten aan bij de wachtende vrachtwagens en Jacco zoekt
contact met mensen aan boord. Ze zijn op de hoogte van onze situatie dankzij
Josephine. Een man wil ons achter in de rij sturen, maar op de vraag van Jacco
of we eerder aan boord mogen omdat het zo heet is reageert hij opeens positief.
Dus hup daar gaan we en het gaat allemaal goed. Op aanwijzingen van een man aan
boord zet Jacco de caravan even achteruit i geparkeerd weg. Het lijkt wat krap,
maar de caravandeur kan open. We leggen de kinderen lekker neer en zijn blij
dat we aan boord zijn.
Eerst gaat het schip tanken, we zitten een
tijd in de dieseldampen, maar het is een mooi gezicht. Een man aan boord van
het tankschip bedankt Jacco met de hand op zijn hart omdat hij de tros losgooit
op het moment van wegvaren en er geen boord werker van de Helenic in de buurt
is.
Al met al duurt het bijna 2 uur voor de andere
dek kampeerders aan boord mogen. We zien allemaal rode en oververhitte hoofden
naar boven rijden. Het wachten buiten was alsof je in een oven zat. We hebben
echt geluk gehad, het was anders best zwaar voor Hessel en Mila
geweest.
geweest.
In Igiounesta legt het schip om een uur of
00.00 aan om nog meer mensen in te laden. De hoeveelheid vrachtwagens auto’s en
caravans en campers die aan boord moeten zijn enorm. Het is een spektakel om te
zien hoe die enorme trucks met tegenelkaar aan worden gezet. De laders zijn
zeer vakkundig in het volproppen van hun schip en dat mag je horen ook. Erg
leuk om te fotograferen.
Pas om 1.30 varen we verder, we zijn
klaarwakker, maar toen de caravan totaal verduisterd was met de van op volle
kracht vielen we toch in slaap. 
De volgende dag is de wind flink aangewakkerd en gaat het stevig te keer. Maar het schip is zo groot dat je er weinig van voelt. De zee is prachtig en we zien golfen met dalen van soms wel 3 meter verschil.
LATERTJE
Het wordt een luie dag want pas om 17.00 zijn
we in Ancona. Om 19.00 rijden we van boord met in ons hoofd om naar Bologna te
rijden. Dat is 200 km.
Alleen Hessel en Mila hebben nog niet warm
gegeten, over ons zelf meer te zwijgen.
Ik wil stoppen bij een restaurant en Jacco wil
door rijden. Na een stevige discussie
besluiten we uiteindelijk om dat laatste te doen omdat we bijvoorbeeld
het eten heel erg goed moet malen omdat Hessel zo hoest van kruimels in het
eten. Met gewone kinderen loop je even een wegrestaurant in voor een frietje
maar dat is voor ons anders. Er is ook de mogelijkheid om een andere camping,
dichterbij te zoeken, maar ze zijn hier niet dik gezaaid en dan moet je ook nog
eens gaan zoeken in een vreemde omgeving met onze 13 meter niet altijd een
pretje. In Bologna zijn we nu 3 keer geweest dus dat is daar helemaal
duidelijk.
Jacco geeft flink gas en we rijden in 2 uur
naar Bologna. We planten de caravan op de eerste en beste plek en merken opeens
dat het fris buiten is. Ik duik eerst in de kist en graaf de dekbedden en
fleece jassen op, die zijn hier echt nodig(helaas). Dan bereid ik een supersnel
maal van aardappel puree en knakworstjes, mayo en ketchup. Dat kon ik het
snelste pakken en was het vlugste klaar. Krijgen ze toch wat warms en eigenlijk
is het een soort snacken maar dan voor mcg-ers…Om 22.30 zitten we ze te eten
geven en zo laat hebben we dat nog nooit gedaan. Dit druist volledig tegen mijn
moeder gevoel in, maar flexibel als ze zijn gaat het allemaal goed. Ze
smikkelen, Hessel krijgt zijn medicatie en tevreden rollen ze om 23.00 in bed.
Nu wij nog wat eten scoren. Spaghetti maken of een pizza halen? De keuze is
snel gemaakt. De kok zou net stoppen met werken, maar; “hallo this is Italië!”
en daar eten ze allemaal laat. Hij maakt 2 heerlijke pizza’s voor ons, met een
Griekswijntje erbij komen we tot rust en duiken we ook met een gevulde buik ons
bed in.
TERUGWEG
Om 19.00 staan we op, we ontbijten rustig aan
met een wieger ketel lapper die ik voor nood bij ons had genomen, komt dus mooi
van pas.
Het wordt hoog tijd voor een tankbeurt hij
begint al te piepen. Rijden we zomaar de eerste pomp voorbij, komen we bij de 2e
op een vrachtwagenpomp met speciale pasjes terecht. Daar is Jacco heel blij met
zijn noodtank van 5 liter want nu helen we de volgende pomp zeker. Voor 1.70
tanken we diesel, in Griekenland was dit 1,32 dus een grof verschil. Maar we
kunnen verder.
De Brennerpas is weer fraai.
We komen aan op de camping net over de grens in Duitsland. Ik
haal wat heerlijke Duitse biertjes en wordt uitgebreid voor gelicht over de
soorten afkomst en smaken. Hij had gelijk ze zijn heerlijk!
Op de camping kook ik weer gezond en lekker
voor Hessel en Mila, want dat verdienen ze. Gelijk voor 2 dagen, dat scheelt
morgen weer.
Wij halen een enorme schnitzel met een enorme
bak friet en een champignons saus die heerlijk verse champignons heeft. Het
enige gezonde, maar het smaakt prima. Na een spelletje Keez gaan we slapen.
De volgende dag rijden we naar Frankfurt en
van daaruit rijden we naar huis.
Met lichte tegenzin want het reizen is ons
weer uitstekend bevallen.
THUIS
Mila reageert blij als we de Lorenzstraat
inrijden, daar herkent ze altijd iets waar ze blij van wordt. Hessel krijgt
praatjes zodra hij op de bank ligt. Wij lopen altijd even wat verdwaasd door
ons huis en genieten zoals altijd van ons luxe en grote huis, maar moeten wel
wat wennen. In de caravan is alles binnen hand bereik, dat maakt het een en
ander wel heel eenvoudig.
De enige die echt van slag is si Rosa, ze zit
een tijdje bij de deur en weet niet zo goed wat ze hier in dit huis moet. Heel
apart. Pas als oma komt ontdooit ze en is het opeens helemaal goed.
We kijken terug op een heerlijke vakantie!
