week 7&8

We vroegen ons af of het echt wel nodig was om andersom op een randplaats te gaan staan,We stonden op een plek midden op een groot en open veld.  Als verplaatsen geadviseerd wordt door de campingeigenaren geeft dat toch wel wat gewicht. In een uurtje was het gefikst. Zowel woensdag als donderdag bleef het kalm, maar toen op donderdagnacht begon het met waaien.

        Dit is het meer naast de camping

Nu zijn we als echte Heldenaren wel wat gewend, maar meestal is het thuis een dag flinke storm en dat was het dan weer.

Na 4 dagen stevige wind, zeg maar storm heb je het echt wel gehad. Het kruipt in je kop. Op het moment dat het minder lijkt te worden wakkert de wind weer aan tot een stevige windkracht 8 en laat de caravan schudden en de voortent klapperen.  We zijn blij dat we geluisterd hebben om de boel te verplaatsen. We zitten daardoor evengoed wel beschut onder de luifel en lekker in het zonnetje.

De was maakt salto’s aan de lijn en we beginnen er steeds woester en winderiger uit te zien. Nog nooit was iets zo snel droog.

Maar dat gewaai beperkt ons wel want even wandelen gaat niet, het meer is onstuimig en spat flink over de kant. Een beetje is leuk, zeker voor Hessel. Maar de mistral is een koude wind die uit de bergen komt, je gaat daar niet voor je lol in. We wisten dat ze bestaat, maar niet dat het zo’n kreng is. Dat weet je pas als je het ervaart en voelt.

Mila waait bijna weg, Hessel geniet.

Een ritje naar leuke plaatsjes in de buurt geeft wat variatie aan ons dagritme. Zo bezoeken we een burcht, en zien we grotwoningen evenals leuke doch enigszins verpeste kustplaatsjes. In een dorp treffen we op de kop van de haven een uitpuilende camperplaats vol met campers die maar een halve meter leefruimte om hun camper heen hebben en met hun voeten op de omheining in een stoel zitten. Ik zou er denk ik niet tegen kunnen om zo te staan. Het is nog een plek waar je moet betalen ook. Een half uur verder rijden en je zit op het mooie strand, maar daar is het met die wind ook geen verblijf op dit moment.

Ook gaan we naar de plaats Salon de Provence. Ooit lang geleden zijn we daar samen al eens geweest, geen beste herinnering want het regende flink en we waren niet van plan om een plu te kopen want er lagen er al 4 thuis. Na een lichte iri dropen we weer naar de toen tent. Salon was nu veel kleiner als in onze herinnering. Wel een leuke plaats!

H&M genieten van de ritjes, maar het gebonk op de vaak slechte of overdreven aandoende drempels(in Mexico heten ze vibratores) is niet altijd prettig. Vooral als Jacco ze te laat ziet. Maar met het rijgedrag alhier is het wel te begrijpen dat de dorpen er mee bezaaid zijn.

zoutwinning, het is roze en glimt.

                                         Flamingo's eindelijk dichtbij.

een groep campers op 't strand.

Dinsdag lijkt de mistral verdwenen, we gaan weer richting het strand van Plage de Pimanson, daar waar het zo fijn is. Maar eenmaal daar is de wind weer aangewakkerd. We gaan op onze stoeltjes in de luwte van de bus zitten wat best grappig is en uit te houden. We lunchen ter plekke in de winderigheid en maken nog een ritje door de omgeving. Dat is erg plat en groenig en doet een beetje aan als Friesland, mijn hoofd valt omlaag van de slaap.

Woensdag is mevrouw Mistral weer volop aanwezig, we zoeken het mooie achterland van Mouries en St Remy weer op en slaan nog wat olijvenproducten in. Wat wel grappig is om  te merken dat de middenstand van St Remy ons vriendelijk groet. Er zijn weinig toeristen en om de karren van H&M kun je niet heen.

Voor ons doen staan we lang op deze camping; Felix de la Bastille, 17 nachten is een record. Maar we hadden geen zin om weer te verkassen, naar een andere omgeving, waarschijnlijk gewoon verzadigd, maar dat mooie weer verveeld ons nooit. Het is ook heerlijk om niet veel te moeten op de dagelijkse dingen na. Het maakt alles lekker eenvoudig. Ik verslind boeken en Jacco worstelt met een wo2 epos, wat nogal heftig beschreven is. 

In deze tijd van het jaar is het zo dat als je 100 km opschuift in veel minder weer terecht kan komen. De computer met alle temperatuur modellen is erg handig. De voorspellingen voor deze omgeving zijn het beste van heel Frankrijk ondanks de wind.

Er zijn ook veel campings al gesloten omdat het seizoen afloopt. Hier zijn ze tot 1 november open.

Het bevalt ons wel om zo’n lekker warm naseizoen te beleven. De avonden zijn wel kort omdat het zo vroeg donker is, maar tot voor de mistral waren ze nog warm te noemen en kon je lekker buiten zitten.

Gelukkig is de wind nu gaan liggen, wat een verademing. We zijn gisteravond nog op de camping gaan eten, het eten zelf op de camping is prima, bijna als in een restaurant en dat is wel meegenomen, hebben we ook anders mee gemaakt….
Maar prei aardappels en een strak rood lapje smaken ook heerlijk bij de caravan.

Zondag gaan we richting huis, we zullen er een paar dagen over doen voor we weer onze eigen voor deur kunnen openen.

Het is wel een gek idee dat het dan toch echt voorbij is met de pret.

Wat wel grappig is dat H&M totaal verschillend zijn onderweg. Mila maakt alles mee en zal nooit gaan slapen onderweg, ze is gek op liedjes en gezellige praatjes. Zelfs met ieder zingt zijn eigen lied laat ze van zich horen. Zodra haar hoofd haar kussen raakt als ze naar bed gaat vallen haar ogen dicht en geeft ze zich eindelijk over aan de slaap.

Hessel valt zodra hij in de bus zit in een heerlijke slaap. Soms wordt hij even wakker om te praten of te spelen, maar het grootste deel van de reis is hij in dromenland. Eenmaal in zijn bed is hij helemaal fit en vrolijk en begint hij op zijn manier te praten en te lachen.

De terugreis verloopt prima, we stoppen op een camping ten noorden van Dyon, het is nu zoeken naar campings die nog open zijn, maar deze is op mooie afstand. Het geld stroomd hier binnen want het staat vol met terug reizigers. We hopen morgen dezelfde afstand af te leggen en dan weer thuis te komen. Zijn we een dag eerder thuis dan verwacht.

We luisteren veel naar muziek, onderweg en in de caravan. Hebben in heel Frankrijk geen zwoele bleusman als in Spanje gevonden. Radio in Frankrijk verveeld snel. Na onze afspeellijsten op de

I-pod tot vervelens toe te hebben gehoord en vele genres van muziek stijlen te hebben doorlopen blijven we nu het liefste steken op de bleus, met name

Seasick Steve http://www.youtube.com/watch?v=b0CA73zYMog en Beth Hart http://www.youtube.com/watch?v=gHWYW6Tw67A klinken voor ons beiden goed.  Passen goed bij het najaar en het einde van de vakantie.

Al 5 maanden hebben we een los kacheltje en een enorme tank met brandstof in de bus voor als het koud wordt. In de caravan hebben we geen verwarming door de aanpassingen. Onder het mom van; “als je het bij je hebt heb je het niet nodig…..”

Vanavond uitgerekend de laatste avond van 5 maanden in de caravan verblijven is hij in gebruik.

Ja, het is tijd om weer naar huis te gaan, de herfst is een feit en nog even en het gaat sneeuwen. In Den Helder is het 11,4 C, dat zal wel schrikken zijn. Maar daar helpt een goed thuis weer voor of tegen.

Als het goed is vertrekken we over een maand of 7 weer,  dat is een leuk vooruitzicht!

Eind november zitten we naar verwachting met Mila in het Vumc voor haar rug operatie, ik zal het blog daar verder bijhouden.

Tot zover weer allemaal bedankt voor het lezen en de mooie reacties.