week 3 & 4

Week 3

Op zondag avond zijn we een borrel gaan halen op het terras van de camping. Dit ligt vlak bij de caravan, dus kan gemakkelijk qua kinderen. We raakten aan de praat met mensen die al 31 jaar op de camping Manjastre komen, op mijn vraag of het niet verveeld zeggen ze dat ze alles hebben qua strand zwembad en terrasjes en hun caravan hier kunnen stallen. Op een geven moment komen de verhalen over onvrede met de toegewezen plek en de drukke andere gasten die er ook al jaren komen. Wat een gebladibla, het wordt tijd dat we weer vertrekken anders gaan we nog mee doen aan het dorpsleven wat onherroepelijk op een camping met vaste gasten ontstaat.

We reizen Italië in. Na heel veel tunnels, file en drukte komen we via een kilometers lang pad in de krikke mikke terecht op een camping. Zowaar weer veel Nl op een hoopje, het is een jonge camping die nog moet (be)groeien. We zijn de volgende dag de hele morgen onderweg om eten in te slaan . Wel een heerlijke ervaring, zoveel zo fijn eten te koop in de supermarkt en iedereen heel aardig.

Dat afgelegen  zijn bevalt  ons helemaal niet, soms wordt je ook niet wijs van die camping boeken.

Maar na een zoektocht naar een andere camping vragen we ons af of we wel helemaal goed zitten. De camping plekken in Italië zijn zo klein. We schrikken er van. Gemiddeld 40 a 60 vierkante meter is echt te krap voor onze combi. Je krijgt dan zo’n gevoel van een olifant in een steegje. Bovendien is het overal nog erg druk, dus de kans dat je meerdere plekken in kunt nemen is bijna niet aanwezig.

We nemen het besluit om weer terug te gaan naar Frankrijk. Italië laten we voor wat het is. Ergens jammer want er zijn een aantal dingen die we nog nooit bezocht hebben, maar dat doen we later nog wel eens als we weer kleiner zijn. Jacco moet het ook allemaal maar berijden en als dat niet lekker voelt dan zit je niet meer ontspannen en dat is geen pretje.

Dus na 3 nachtjes in de krakkemikke rijden we weer terug naar Frankrijk.  Via 101 tunnels passeren we weer de grens, Ik heb ze geteld. We rijden af op Draguignan een plek in de Provence tussen de drukte van de Cote d’Azur in en de Verdon. We zijn hier nog nooit geweest. Het is erg fraai en het weer is heerlijk. De avonden zijn warm en we zitten tot laat in ons hemdje buiten.

De tijd kabbelt lekker voort; veel lezen, wandelen, maken een ritje, bezoeken een stadje lekker koken en genieten. We zijn nu van plan om de Middellandse zee te volgen. Het vinden van een camping met veel ruimte is hier een stuk beter te doen, als je maar niet aan zee gaat staan.

Gistermiddag begon het bewolkt te worden en vanmorgen barste het los. Bij onze elektra paal was de stroom uitgevallen, maar Jacco heeft hem al weer gauw aan de praat.

Hessel was de afgelopen dagen(in Italie) weer helemaal suf en verdoofd, mogelijk epi of zijn gebit waar van alles aan het rommelen is. Dit was ook een reden om niet zo zuidelijk af te zakken. Het voelt wel frustrerend want je hoopt met dat gereis goed te doen en vraagt je dan af of we dat ook doen.  Je gunt hem lol en energie en kunt eigenlijk niks anders als hem de ruimte geven om te slapen want dat is het enige wat hij wil. Zelfs met zwemmen doe je hem geen plezier en na het douchen valt hij weer in een diepe slaap. Gelukkig eet en drinkt hij wel goed en is het dus ook niet echt “ziek” te noemen. Maar sinds 3 dagen is hij er weer. Het plezier straalt weer van hem af en zijn energie is enorm, dit stelt ons weer gerust. Hij heeft dit gesloom thuis ook regelmatig, maar op vakantie eigenlijk nooit zo sterk. Nu zijn we ook nog nooit zo veel en lang weggeweest dus mogelijk vat hij dit leven als “gewoon” op.

Mila heeft geregeld een overstroming in bed. Ons manuele wasmachinetje draait soms overuren. Je denkt dan verschoon je haar vaker, maar als we naar bed gaan is nagenoeg droog en s ‘morgens gaan blijkbaar de sluizen open. Dat wasmachinetje is echt een uitkomst op de laatste camping vroegen ze 6 euro voor een wasmachine munt….Voor een enkele was helemaal niet erg, maar bij ons loopt het de spuigaten uit….

Veel mensen vragen zich af of H&M een tweeling is, het is best te begrijpen als je ze zo ziet liggen.

We kregen nog al een grappige mail van Jan. Hij had gereedschap van Jacco geleend en na het terug brengen in ons huis stond 3 minuten later de politie voor zijn neus. Hij was door buren gesignaleerd en die hadden zijn nummerbord genoteerd. Goed van de buren om zo op ons huis te passen! Maar wat een bak dat de politie zo alert reageert; “er is een verdacht persoon gesignaleerd in de bakkerij…”. Jan hoefde niet op de foto met een bordje onder zijn kin want (o)ma Ria was getuige van het uitlenen van de sleutel.

Met het zo regelmatig verhuizen van plek is het iedere nacht weer spannend hoe warm of koud het s’nachts wordt. Hessel en Mila trekken zelf hun dek niet over zich heen als het koud is, maar gooien ook niks van zich af als het te koud is.

Dus we beginnen met een ultra dun laken, genoeg voor 27 C, dan een fleece en als wij naar bed gaan een dekbed. Ik heb de neiging om ze te warm te leggen en Jacco is van de luchtige. We proberen op het midden te gaan zitten qua bedekking en meestal is dat goed.

Wat jullie niet weten is dat we eigenlijk met zijn vijven reizen. Nee geen hond of andere verwachtingen. We hebben een caravan spin die al weken bij ons woont onder de heki(dakluik). Sinds Jacco hem vette vliegen geeft is hij gaan groeien en heel gelukkig bij ons. Zolang hij zich s’nachts niet laat zakken op mijn hoofd of jongt mag hij blijven. Hij maakt iedere dag een mooier web.

Quizvraag; spin is vernoemd naar de hoofdpersoon uit “Meet the parents”

Gisteren zijn we op mijn verzoek naar Saint Tropez te gaan, ik had zin in een haven. Het waaide stevig,windkracht 7. We vonden midden in het centrum een invaplek. Leuk om in die harde wind langs zo'n luxe haven te lopen. We zagen op sommige uit de hand gelopen XL boten wel goede mogelijkheden om met H&M te vertoeven. 

Grappig was dat we in die luxe haven een groep met rolstoelers tegen kwamen, we begroeten elkaar vriendelijk en het contrast was weer fraai in die ambiance.

We lunchten op een havenhoofd in de stevige wind en het was echt genieten. Zeer veel ervaringen voor H&M die alles met open mond probeerden op te vangen. We vonden St Tropez een leuke stad om te wandelen, mooie straten en veel om te kijken. Ik hoorde jonge meiden zich hardop afvragen of onze kinderen uit luxe in hun karren zaten. Ze waren zeker op zoek naar decadentie. Wel een enorm compliment voor Hessel en Mila! Maar wat een misser van die meiden....

Vanmorgen koffie gedronken bij onze buren uit Assen. Bert en Gerda hadden lekker gebak voor ons gehaald zo werd het een gezellig feestje.

Morgen gaan we deze camping verlaten.

We gaan richting Cassis