2e week, druiven en campings

2^e week

Uiteraard gaan we ook naar Vaisson la Romaine een stokoud Provencaals stadje met veel Romeinse sporen. Het is een leuke en gezellige plaats. Het oude stadsdeel ligt veilig hoog, als bescherming voor de tegenstanders uit vorige eeuwen, gebouwd. Dit betekent voor ons weer een stevige klim. Eenmaal boven worden we verrast door de mooie straatjes die heel authentiek lijken zonder teveel te zijn opgepoetst voor de toeristen. Wat kon men elkaar in de gaten houden in die nauwe straatjes en hoe zal dat nu zijn?

Overal hangen oude zwart wit foto’s, het is een soort kunstproject en geeft een leuk effect.

Wat ons opvalt is de vriendelijke sfeer, we worden door iedereen begroet en mensen zijn erg vriendelijk.

We genieten van het enigszins overdreven zwembad op de camping, flinke glijbanen bezorgen ons bijna een angst aanval, maar eenmaal in een noodgang beneden liggen we helemaal in een deuk, we besparen H&M deze pret. Maar ze genieten van het zwemwater.

 

Op zaterdag wordt de lucht zwaar en begint het te regenen, we zijn net te laat met in pakken van de luifel, dus gaan we er maar onder zitten. We krijgen gezelschap van een witte duif die beschutting zoekt en uiteindelijk zo vrijpostig is dat ze de caravan in vliegt en heel gezellig boven Hessel zijn kussen gaat zitten. Snel het duifje weer naar buiten gewerkt want we willen geen geshit binnen.

   

Ik haal s’avonds Vietnamees in Romaine,dat hebben we nog nooit gehad en gezien Vietnam een Franse kolonie is geweest is het logisch dat er veel Franse Vietnamezen zijn.. We maken flauwe grappen over het bestellen van Phnom Penn met Rode Khmer erbij, we weten niet wat te verwachten. Het eten lijkt op Thais maar is toch weer anders, wel vragen we ons af hoe poulet en boeuf beide op porc kunnen lijken, maar terug gaan we niet want zondag reizen we verder. We eten toch met smaak.

Wat ons opvalt is dat op de grotere campings veel meer nationaliteiten 

staan als op de kleinere rustieke campings die meestal overbevolkt worden door NL. Het staat ons wel aan al die nationaliteiten door elkaar. Onze Zwitserse buren zijn vriendelijk en aan de overkant staan wat bijzondere Duitsers. Verder zijn er veel Engelsen en Belgen.

Op zondag rijden we richting kust de lucht is donker en dreigend. We rijden door eindeloze druivenvelden die vol hangen met rijpe druiven om tot Cote du Rhone te worden gebotteld. Op een 

gegeven moment barst de bui los, we rijden net in een kleine plaats en de straten staan blank, we kunnen niet harder als 30.

We vragen ons af of die regen de druiven goed of slecht doet.

Bijna bij de kust zien we blauwe lucht aan de hemel, daar hoopten we al op.  Dit is net dat stukje waar het weer vrij stabiel is. We rijden via St Maxime langs het prachtige blauwe water van de Middelandse zee. Maar wat is het hier druk. We rijden de camping die we hadden opgezocht voorbij omdat we er gewoon niet op konden komen. De volgenden pakken we wel en daar rijden we weer snel weg omdat het 10 x niks voor ons is. Zo vol gepropt en zo groezelig. De camping ligt aan het strand, maar als daar 700 gasten liggen moet je met zijn allen tegelijk omdraaien.

 We besluiten naar een oude bekende camping te rijden in Bormes les Mimosas. Ik zal niet teveel uitweiden maar het werd weer heel spannend. We zijn  ook zo lang, ruim 13meter. Dan rij je op een smalle kust weg en is er op eens een deviation(omleiding). Dan zie je een heel smal en stijl straatje de hoogte in verdwijnen. Jacco neemt een besluit en geeft een dot gas die hoogte in. Gelukkig geen tegenliggers, maar mijn knokkels zijn wit van het knijpen aan het handvat. Wat een geluk dat de bus zo sterk is! We komen weer op de weg uit en vinden nooit meer die camping van vroeger. Zo belanden we ongewild in het centrum van Bormes, waar we vroeger heerlijke frambozen gebakjes haalden, maar waar je met je 13 meter niet wil zijn. Opeens bobbelt de caravan aan 1 kant over een bult. We hopen dat het geen hond of  erger was, we zullen er nooit achter komen.

Dan duiken we op de eerste de beste camping in het binnenland die we tegen komen en gelukkig is het hier prima. We krijgen een mooie plaats, ik had mijn hele kritische houding al overboord gegooid en er is een heerlijk zwembad. Met een koud biertje in de hand komen we bij van de dag.

De volgende dag moeten we naar het Casino=AH. We hebben een soort  Deja Vu, maar het is ongeveer 20 jaar geleden dat we hier eerder waren. Dan rijden we door op zoek naar het oude strandje van toen. Het is er nog, we treffen een goede inva-P plek aan  en hoeven niet de gebruikelijke 8 euro te betalen.

20 jaar geleden hadden we nooit gedacht dat we hier ooit nog eens met onze bijzondere schatten terug zouden keren, maar dat  weet je natuurlijk nooit van te voren…                          

Op de foto staat Jacco naast de mooie burcht op een eilandje bij het strandje. wie woont daar? De vlag hangt uit... Sarkoezie en Carla?  

Na een paar dagen is het nog steeds een raadsel waar we toen gestaan hebben, het was een camping van niks maar met onvergetelijke douches. Toen niemand ooit nog van stortdouches had gehoord hadden zij ze al.

Het weer is super, tussen de 25 en 30 graden, zo heerlijk om in zomer kleding te lopen. We horen dat in NL storm Irene van zich laat horen, naar voor jullie….(echt!)

We kunnen tot de 12^e op deze plek blijven en dat doen we het is hier echt aangenaam.

Gisteren hebben we de plaats Le Lavandou bezocht. Het hele stadje heeft strand en langs dat strand ligt een prima begaanbaar houten pad. Het is heerlijk wandelen, kijken en bekeken worden, maar wel op een aangename Franse wijze. Dat gaat van even een blik en meer niet, dat ervaren we altijd weer als heel prettig.

Toen ik frietjes haalde voor bij de op het huidje gegrilde Dorade ;<) hoorde ik een oproep om druivenplukkers. De camping eigenaars hebben ook druivenvelden en ze hebben handen nodig. Ik weet dat dit een wens van Jacco is en hij is gelijk enthousiast. Vanmorgen  om 9.00 is hij afgedaald naar de velden. Leuk om dat mee te maken. Hij bracht zojuist een prachtige tros naar me toe en ging toen met zijn “collega’s” aan de koffie. Vanmiddag gaan we weer naar het strand en zo kabbelt de tijd hier aangenaam voorbij.

Ik zit nu gezellig met Hessel en Mila in de schaduw te typen en te babbelen.  Ik hoor zojuist dat ik zaterdag mag helpen om de witte te oogsten.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties!