Mila speelt hier met haar bellen molen die in de kers is gehangen.
Op dinsdag verlaten we de Dordogne, de temperatuur is spectaculair gezakt en we vinden de 22 C maar fris aanvoelen.
We stoppen weer op camping Bellevue in Muides sur Loire. We staan er weer prachtig en doen dat 2 dagen. Daarna vreten we kilometers verder naar het noorden. H&M genieten onderweg en hebben geen last van zitvlees.
We laten de volgende stop afhangen van hoe snel we Parijs ronden, dat blijft een aparte ervaring. Ik denk hierbij terug aan toen we nog een eend hadden en we schuilden onder een viaduct omdat de ruitenwissers de enorme wolkbreuk niet aankonden. Of die keer dat we in een tunnel verschrikkelijk werden afgesneden door een auto, daar sprongen gewapende mannen uit en met hun politie penning in de hand maanden ze ons door te rijden.
Deze keer gaat het helemaal goed, we doen ongeveer 1,5 uur over de A86 en kijken weer met verbazing naar de motorrijders die zich als cowboys gedragen. We stoppen om 15.00 in Arras, het blijkt een goede zet. Op deze camping is ook onze reis begonnen, Jacco rijd(lees;scheurt) met een jeudig enthousiasme het terrein op en de campingbaas schiet gelijk uit zijn slof, een enorme tirade in het Frans. Jacco hees zijn schouders op en dat was dat. Bij de balie zat zijn vrouw, een leuk mens en ik bood mon excuses aan, ze moest erg lachen en deed hetzelfde over haar man. Dat was weer opgelost. Later zagen we de camping helemaal volstromen; bleke jonge mensen aan het begin van hun vakantie en de stroom gebruinde ouderen retour naar NL en wij. Er waren ook veel popliefhebbers op de camping voor het festival in Arras. Aan de artiestennamen te zien hadden we daar graag bij geweest, maar dat gaat nu eenmaal niet met H&M.
De campingbaas regelde het drukke verkeer en propte iedereen op een plek. In het voorbijgaan werd het contact tussen Jacco en hem steeds vriendelijker.Vreemd om te zien dat onze rustige begin zo gevuld eindigt.
We hebben niemand verteld dat we al bijna thuis zouden komen. Dan schep je ook geen verwachtingen. Om 13.00 lunchen we in de buurt van Breda, de geuren op de stopplaatsen onderweg zullen we niet missen.
Om 15.00 rijden we na 3 maanden weer de straat in.
Mila begon op de Sportlaan al te glanzen, ze herkent haar eigen buurt, waarop ze dat door heeft weten we niet, maar het is wel duidelijk dat ze weet waar ze woont.
Altijd weer vreemd die eerste stappen in ons enorme huis, maar alles in een goede staat en de tuin ziet er prachtig uit dankzij (o)pa Rens.
Bellen met de ouders en iedereen weer zo dichtbij is weer apart.
Mijn zus en haar gezin zijn “toevallig bij oma” en ze komen langs, erg leuk en gelijk weer lol. We hadden echt Frans stokbrood met een lekkere stink camembert en slaan het wijnvatpak aan.Zondag komen Jacco zijn ouders langs.
Echt fijn om iedereen weer te zien en dat alles goed is. Vooral Mila reageert enthousiast op alle bekenden. Hier zit ze met oma Gre.Het is nu dinsdag de caravan is leeg en schoon, een hele klus, maar we hebben energie voor 10.
Wel weer gewandeld met de kinderen, want vooral Hessel leek al wel wat in te kakken van het “in huis“ zijn. Wat we leuk vonden is dat het zonnetje heerlijk scheen en iedereen die we tegen kwamen in een goed humeur was en ons begroette. Een echt thuis gevoel komt zo wel tot stand.
Morgen gaan Hessel en Mila een dagje naar de Troubadour. Even de hands free na 3 maanden. We hebben een waslijst met dingen die gekocht moeten worden en/of gerepareerd in de caravan, daar gaan we gelijk mee beginnen. Ook willen we uitgebreid gaan lunchen.
Het blog gaat nu even rusten, maar zodra we weer weg gaan kom ik weer in de lucht op deze plek
Wanner dit is hangt van onze zin af. Het zou zomaar kunnen dat we over een maand naar Noorwegen gaan, maar mogelijk gaan we pas in september weer weg. Het maakt niet uit….We gaan wel weer op pad.
Jacco is helemaal los van zijn werk en dat is heerlijk.
1 opmerking:
Welkom thuis. Leuk dat jullie zo genoten hebben. Op naar het volgende avontuur, we lezen graag weer mee.
Een reactie posten