week 3 & 4

Week 3

Op zondag avond zijn we een borrel gaan halen op het terras van de camping. Dit ligt vlak bij de caravan, dus kan gemakkelijk qua kinderen. We raakten aan de praat met mensen die al 31 jaar op de camping Manjastre komen, op mijn vraag of het niet verveeld zeggen ze dat ze alles hebben qua strand zwembad en terrasjes en hun caravan hier kunnen stallen. Op een geven moment komen de verhalen over onvrede met de toegewezen plek en de drukke andere gasten die er ook al jaren komen. Wat een gebladibla, het wordt tijd dat we weer vertrekken anders gaan we nog mee doen aan het dorpsleven wat onherroepelijk op een camping met vaste gasten ontstaat.

We reizen Italië in. Na heel veel tunnels, file en drukte komen we via een kilometers lang pad in de krikke mikke terecht op een camping. Zowaar weer veel Nl op een hoopje, het is een jonge camping die nog moet (be)groeien. We zijn de volgende dag de hele morgen onderweg om eten in te slaan . Wel een heerlijke ervaring, zoveel zo fijn eten te koop in de supermarkt en iedereen heel aardig.

Dat afgelegen  zijn bevalt  ons helemaal niet, soms wordt je ook niet wijs van die camping boeken.

Maar na een zoektocht naar een andere camping vragen we ons af of we wel helemaal goed zitten. De camping plekken in Italië zijn zo klein. We schrikken er van. Gemiddeld 40 a 60 vierkante meter is echt te krap voor onze combi. Je krijgt dan zo’n gevoel van een olifant in een steegje. Bovendien is het overal nog erg druk, dus de kans dat je meerdere plekken in kunt nemen is bijna niet aanwezig.

We nemen het besluit om weer terug te gaan naar Frankrijk. Italië laten we voor wat het is. Ergens jammer want er zijn een aantal dingen die we nog nooit bezocht hebben, maar dat doen we later nog wel eens als we weer kleiner zijn. Jacco moet het ook allemaal maar berijden en als dat niet lekker voelt dan zit je niet meer ontspannen en dat is geen pretje.

Dus na 3 nachtjes in de krakkemikke rijden we weer terug naar Frankrijk.  Via 101 tunnels passeren we weer de grens, Ik heb ze geteld. We rijden af op Draguignan een plek in de Provence tussen de drukte van de Cote d’Azur in en de Verdon. We zijn hier nog nooit geweest. Het is erg fraai en het weer is heerlijk. De avonden zijn warm en we zitten tot laat in ons hemdje buiten.

De tijd kabbelt lekker voort; veel lezen, wandelen, maken een ritje, bezoeken een stadje lekker koken en genieten. We zijn nu van plan om de Middellandse zee te volgen. Het vinden van een camping met veel ruimte is hier een stuk beter te doen, als je maar niet aan zee gaat staan.

Gistermiddag begon het bewolkt te worden en vanmorgen barste het los. Bij onze elektra paal was de stroom uitgevallen, maar Jacco heeft hem al weer gauw aan de praat.

Hessel was de afgelopen dagen(in Italie) weer helemaal suf en verdoofd, mogelijk epi of zijn gebit waar van alles aan het rommelen is. Dit was ook een reden om niet zo zuidelijk af te zakken. Het voelt wel frustrerend want je hoopt met dat gereis goed te doen en vraagt je dan af of we dat ook doen.  Je gunt hem lol en energie en kunt eigenlijk niks anders als hem de ruimte geven om te slapen want dat is het enige wat hij wil. Zelfs met zwemmen doe je hem geen plezier en na het douchen valt hij weer in een diepe slaap. Gelukkig eet en drinkt hij wel goed en is het dus ook niet echt “ziek” te noemen. Maar sinds 3 dagen is hij er weer. Het plezier straalt weer van hem af en zijn energie is enorm, dit stelt ons weer gerust. Hij heeft dit gesloom thuis ook regelmatig, maar op vakantie eigenlijk nooit zo sterk. Nu zijn we ook nog nooit zo veel en lang weggeweest dus mogelijk vat hij dit leven als “gewoon” op.

Mila heeft geregeld een overstroming in bed. Ons manuele wasmachinetje draait soms overuren. Je denkt dan verschoon je haar vaker, maar als we naar bed gaan is nagenoeg droog en s ‘morgens gaan blijkbaar de sluizen open. Dat wasmachinetje is echt een uitkomst op de laatste camping vroegen ze 6 euro voor een wasmachine munt….Voor een enkele was helemaal niet erg, maar bij ons loopt het de spuigaten uit….

Veel mensen vragen zich af of H&M een tweeling is, het is best te begrijpen als je ze zo ziet liggen.

We kregen nog al een grappige mail van Jan. Hij had gereedschap van Jacco geleend en na het terug brengen in ons huis stond 3 minuten later de politie voor zijn neus. Hij was door buren gesignaleerd en die hadden zijn nummerbord genoteerd. Goed van de buren om zo op ons huis te passen! Maar wat een bak dat de politie zo alert reageert; “er is een verdacht persoon gesignaleerd in de bakkerij…”. Jan hoefde niet op de foto met een bordje onder zijn kin want (o)ma Ria was getuige van het uitlenen van de sleutel.

Met het zo regelmatig verhuizen van plek is het iedere nacht weer spannend hoe warm of koud het s’nachts wordt. Hessel en Mila trekken zelf hun dek niet over zich heen als het koud is, maar gooien ook niks van zich af als het te koud is.

Dus we beginnen met een ultra dun laken, genoeg voor 27 C, dan een fleece en als wij naar bed gaan een dekbed. Ik heb de neiging om ze te warm te leggen en Jacco is van de luchtige. We proberen op het midden te gaan zitten qua bedekking en meestal is dat goed.

Wat jullie niet weten is dat we eigenlijk met zijn vijven reizen. Nee geen hond of andere verwachtingen. We hebben een caravan spin die al weken bij ons woont onder de heki(dakluik). Sinds Jacco hem vette vliegen geeft is hij gaan groeien en heel gelukkig bij ons. Zolang hij zich s’nachts niet laat zakken op mijn hoofd of jongt mag hij blijven. Hij maakt iedere dag een mooier web.

Quizvraag; spin is vernoemd naar de hoofdpersoon uit “Meet the parents”

Gisteren zijn we op mijn verzoek naar Saint Tropez te gaan, ik had zin in een haven. Het waaide stevig,windkracht 7. We vonden midden in het centrum een invaplek. Leuk om in die harde wind langs zo'n luxe haven te lopen. We zagen op sommige uit de hand gelopen XL boten wel goede mogelijkheden om met H&M te vertoeven. 

Grappig was dat we in die luxe haven een groep met rolstoelers tegen kwamen, we begroeten elkaar vriendelijk en het contrast was weer fraai in die ambiance.

We lunchten op een havenhoofd in de stevige wind en het was echt genieten. Zeer veel ervaringen voor H&M die alles met open mond probeerden op te vangen. We vonden St Tropez een leuke stad om te wandelen, mooie straten en veel om te kijken. Ik hoorde jonge meiden zich hardop afvragen of onze kinderen uit luxe in hun karren zaten. Ze waren zeker op zoek naar decadentie. Wel een enorm compliment voor Hessel en Mila! Maar wat een misser van die meiden....

Vanmorgen koffie gedronken bij onze buren uit Assen. Bert en Gerda hadden lekker gebak voor ons gehaald zo werd het een gezellig feestje.

Morgen gaan we deze camping verlaten.

We gaan richting Cassis

2e week, druiven en campings

2^e week

Uiteraard gaan we ook naar Vaisson la Romaine een stokoud Provencaals stadje met veel Romeinse sporen. Het is een leuke en gezellige plaats. Het oude stadsdeel ligt veilig hoog, als bescherming voor de tegenstanders uit vorige eeuwen, gebouwd. Dit betekent voor ons weer een stevige klim. Eenmaal boven worden we verrast door de mooie straatjes die heel authentiek lijken zonder teveel te zijn opgepoetst voor de toeristen. Wat kon men elkaar in de gaten houden in die nauwe straatjes en hoe zal dat nu zijn?

Overal hangen oude zwart wit foto’s, het is een soort kunstproject en geeft een leuk effect.

Wat ons opvalt is de vriendelijke sfeer, we worden door iedereen begroet en mensen zijn erg vriendelijk.

We genieten van het enigszins overdreven zwembad op de camping, flinke glijbanen bezorgen ons bijna een angst aanval, maar eenmaal in een noodgang beneden liggen we helemaal in een deuk, we besparen H&M deze pret. Maar ze genieten van het zwemwater.

 

Op zaterdag wordt de lucht zwaar en begint het te regenen, we zijn net te laat met in pakken van de luifel, dus gaan we er maar onder zitten. We krijgen gezelschap van een witte duif die beschutting zoekt en uiteindelijk zo vrijpostig is dat ze de caravan in vliegt en heel gezellig boven Hessel zijn kussen gaat zitten. Snel het duifje weer naar buiten gewerkt want we willen geen geshit binnen.

   

Ik haal s’avonds Vietnamees in Romaine,dat hebben we nog nooit gehad en gezien Vietnam een Franse kolonie is geweest is het logisch dat er veel Franse Vietnamezen zijn.. We maken flauwe grappen over het bestellen van Phnom Penn met Rode Khmer erbij, we weten niet wat te verwachten. Het eten lijkt op Thais maar is toch weer anders, wel vragen we ons af hoe poulet en boeuf beide op porc kunnen lijken, maar terug gaan we niet want zondag reizen we verder. We eten toch met smaak.

Wat ons opvalt is dat op de grotere campings veel meer nationaliteiten 

staan als op de kleinere rustieke campings die meestal overbevolkt worden door NL. Het staat ons wel aan al die nationaliteiten door elkaar. Onze Zwitserse buren zijn vriendelijk en aan de overkant staan wat bijzondere Duitsers. Verder zijn er veel Engelsen en Belgen.

Op zondag rijden we richting kust de lucht is donker en dreigend. We rijden door eindeloze druivenvelden die vol hangen met rijpe druiven om tot Cote du Rhone te worden gebotteld. Op een 

gegeven moment barst de bui los, we rijden net in een kleine plaats en de straten staan blank, we kunnen niet harder als 30.

We vragen ons af of die regen de druiven goed of slecht doet.

Bijna bij de kust zien we blauwe lucht aan de hemel, daar hoopten we al op.  Dit is net dat stukje waar het weer vrij stabiel is. We rijden via St Maxime langs het prachtige blauwe water van de Middelandse zee. Maar wat is het hier druk. We rijden de camping die we hadden opgezocht voorbij omdat we er gewoon niet op konden komen. De volgenden pakken we wel en daar rijden we weer snel weg omdat het 10 x niks voor ons is. Zo vol gepropt en zo groezelig. De camping ligt aan het strand, maar als daar 700 gasten liggen moet je met zijn allen tegelijk omdraaien.

 We besluiten naar een oude bekende camping te rijden in Bormes les Mimosas. Ik zal niet teveel uitweiden maar het werd weer heel spannend. We zijn  ook zo lang, ruim 13meter. Dan rij je op een smalle kust weg en is er op eens een deviation(omleiding). Dan zie je een heel smal en stijl straatje de hoogte in verdwijnen. Jacco neemt een besluit en geeft een dot gas die hoogte in. Gelukkig geen tegenliggers, maar mijn knokkels zijn wit van het knijpen aan het handvat. Wat een geluk dat de bus zo sterk is! We komen weer op de weg uit en vinden nooit meer die camping van vroeger. Zo belanden we ongewild in het centrum van Bormes, waar we vroeger heerlijke frambozen gebakjes haalden, maar waar je met je 13 meter niet wil zijn. Opeens bobbelt de caravan aan 1 kant over een bult. We hopen dat het geen hond of  erger was, we zullen er nooit achter komen.

Dan duiken we op de eerste de beste camping in het binnenland die we tegen komen en gelukkig is het hier prima. We krijgen een mooie plaats, ik had mijn hele kritische houding al overboord gegooid en er is een heerlijk zwembad. Met een koud biertje in de hand komen we bij van de dag.

De volgende dag moeten we naar het Casino=AH. We hebben een soort  Deja Vu, maar het is ongeveer 20 jaar geleden dat we hier eerder waren. Dan rijden we door op zoek naar het oude strandje van toen. Het is er nog, we treffen een goede inva-P plek aan  en hoeven niet de gebruikelijke 8 euro te betalen.

20 jaar geleden hadden we nooit gedacht dat we hier ooit nog eens met onze bijzondere schatten terug zouden keren, maar dat  weet je natuurlijk nooit van te voren…                          

Op de foto staat Jacco naast de mooie burcht op een eilandje bij het strandje. wie woont daar? De vlag hangt uit... Sarkoezie en Carla?  

Na een paar dagen is het nog steeds een raadsel waar we toen gestaan hebben, het was een camping van niks maar met onvergetelijke douches. Toen niemand ooit nog van stortdouches had gehoord hadden zij ze al.

Het weer is super, tussen de 25 en 30 graden, zo heerlijk om in zomer kleding te lopen. We horen dat in NL storm Irene van zich laat horen, naar voor jullie….(echt!)

We kunnen tot de 12^e op deze plek blijven en dat doen we het is hier echt aangenaam.

Gisteren hebben we de plaats Le Lavandou bezocht. Het hele stadje heeft strand en langs dat strand ligt een prima begaanbaar houten pad. Het is heerlijk wandelen, kijken en bekeken worden, maar wel op een aangename Franse wijze. Dat gaat van even een blik en meer niet, dat ervaren we altijd weer als heel prettig.

Toen ik frietjes haalde voor bij de op het huidje gegrilde Dorade ;<) hoorde ik een oproep om druivenplukkers. De camping eigenaars hebben ook druivenvelden en ze hebben handen nodig. Ik weet dat dit een wens van Jacco is en hij is gelijk enthousiast. Vanmorgen  om 9.00 is hij afgedaald naar de velden. Leuk om dat mee te maken. Hij bracht zojuist een prachtige tros naar me toe en ging toen met zijn “collega’s” aan de koffie. Vanmiddag gaan we weer naar het strand en zo kabbelt de tijd hier aangenaam voorbij.

Ik zit nu gezellig met Hessel en Mila in de schaduw te typen en te babbelen.  Ik hoor zojuist dat ik zaterdag mag helpen om de witte te oogsten.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties!

de 1e week van de 2e vakantie

Op woensdag 24 augustus zijn we om een uur of 10 vertrokken. Na een prima reis stopten we op een Belgische camping vol met Belgen in oude caravans die mosselen aan het eten waren. Hebben jullie een beeld?

De volgende nacht stopten we in de Bourgogne tussen de druivenakkers. Het was een hele tour om de camping te vinden en er waren geen rotondes om te keren dus we reden niet geheel ontspannen op niks af. Uiteindelijk via bloedstollend smalle dorps straatjes kwamen we op de camping. Deze zat volgepropt met NL. Het weer voelde zeer benauwd.

De volgende camping moest voor een paar dagen worden om bij te komen van dat gereis. Vooral Hessel sliep veel onderweg en was wel toe aan wat frisse lucht. 

Links onder staan we.

De keuze viel op een camping bij Bourdeaux in de Drome en ja hoor onze acsi kortingkaart die we vorige keer niet mee hadden werkte uitstekend.

De camping met een prachtig uitzicht had een hoog centerpark gehalte, maar we waren er aan toe om te stoppen. De eerste avond barst er een giga bui los, gelukkig was de lucht de volgende morgen weer blauw. Heerlijk 25 graden, eindelijk de zon die we zochten. Hessel leeft duidelijk op en zit

 weer op zijn oude meligheids niveau.  Ontbijten in de zon en de rest van de dag lekker lezen in de schaduw.

We bezoeken een dorpje Dieulefiet, dit is een aardewerk centrum, het toeristische spul valt tegen. De dingen die ik op Triade maak zijn zeker bijzonderder te noemen.

 Ik duik nog even een heerlijk geurende winkel in, ze hebben ook een leuke afdeling met Designual en het is vreemd om op vakantie tegen winterjassen aan te kijken, normaal zitten we in het zomergoed.

Ik hou me in maar weet dat Jacco scheerzeep nodig heeft. Savon de rasage? is mijn vraag. Ze laat een plak zeep zien en ik vraag of ze geen doosje erom heeft. Un boule de barbe zegt ze streng en herhaalt dit nog een paar keer. Met een zuur gezicht pakt ze het mooie doosje in. Jacco pakt het uit wat blijkt er zit geen zeep bij, die had ik los moeten kopen….Ik kon niet zien dat die zeep er niet in zat want er zat een kartonnetje om heen. Ik pissig op die verzuurde vrouw. Maar we gaan niet terug naar Dieulefit. Het zal wel aan de taalbarrière hebben gelegen. Maar met enig goede wil was ik er wel met haar uitgekomen, daar ontbrak het haar aan. We komen nog wel zeep tegen….

We maken een prachtige rit door het gebergte tegenover de camping. Het is een fraai gebied, met enorme rotspartijen en dieptes.

Na 5 nachten pakken we in. We hebben het wel gezien op deze camping.

De caravan staat onder aan een steile helling en het lijkt spannend om hem daar op te rijden, halen we dit wel? Ja, we halen het wel. Je moet alleen zorgen dat je niet hoeft te stoppen op de helling want weg rijden is dan een lastige. Ik hou tegenliggers weg en het komt helemaal goed.

Al zoekende in de campingboeken vonden we toevallig in dezelfde plaats een camping, het is vlak bij de Mont Ventoux. De camping van Jacco heeft alleen nog een kleine plek over dus toch maar door naar die ik had gevonden. Om 12.05 komen we aan. De receptie oogt leeg en ze blijken te lunchen van 12.00 tot 14.00. dat is ons te lang wachten. Je struikelt hier over de campings dus rijden we op camping “Soleil du Provence” af.  Dit is helemaal goed, maar het kost veel tijd om 3 campings af te gaan. H&M hebben het gehad en zijn warm geworden. Tijd voor een broodje.

Het weer is benauwd, zo’n 30 graden en rond de top van de Ventoux pakken de wolken samen. We hebben weer een mooie lichte plek gevonden, met uitzicht op de Ventoux hoewel er eigenlijk een boom omgehakt moet om een compleet beeld te krijgen.

Het is wel een camping met een streng regime(douchen tussen 12.00 en 16.00 mag nie), vooral veel mag niet….Eigenlijk moet de bus erbij op de camping plek, maar we krijgen het er benauwd van. We zijn benieuwd of we commentaar krijgen. De invaliden kaart hebben we tactisch neergezet.

Het is nog best wel druk op de campings valt ons op. Dit is de laatste week van de schoolvakanties in NL ik ben benieuwd of we daar iets van gaan merken.

Zo is de 1^e week al weer voorbij gekabbeld.

Gisteren zijn we de Mont Ventoux opgereden, het trekt toch zo’n dikke punt van bijna 2000 meter. Prachtig uitzicht en veel fietsers met rode hoofden, het is een loodzware klim en ik vind dat heel knap.