week 7&8

We vroegen ons af of het echt wel nodig was om andersom op een randplaats te gaan staan,We stonden op een plek midden op een groot en open veld.  Als verplaatsen geadviseerd wordt door de campingeigenaren geeft dat toch wel wat gewicht. In een uurtje was het gefikst. Zowel woensdag als donderdag bleef het kalm, maar toen op donderdagnacht begon het met waaien.

        Dit is het meer naast de camping

Nu zijn we als echte Heldenaren wel wat gewend, maar meestal is het thuis een dag flinke storm en dat was het dan weer.

Na 4 dagen stevige wind, zeg maar storm heb je het echt wel gehad. Het kruipt in je kop. Op het moment dat het minder lijkt te worden wakkert de wind weer aan tot een stevige windkracht 8 en laat de caravan schudden en de voortent klapperen.  We zijn blij dat we geluisterd hebben om de boel te verplaatsen. We zitten daardoor evengoed wel beschut onder de luifel en lekker in het zonnetje.

De was maakt salto’s aan de lijn en we beginnen er steeds woester en winderiger uit te zien. Nog nooit was iets zo snel droog.

Maar dat gewaai beperkt ons wel want even wandelen gaat niet, het meer is onstuimig en spat flink over de kant. Een beetje is leuk, zeker voor Hessel. Maar de mistral is een koude wind die uit de bergen komt, je gaat daar niet voor je lol in. We wisten dat ze bestaat, maar niet dat het zo’n kreng is. Dat weet je pas als je het ervaart en voelt.

Mila waait bijna weg, Hessel geniet.

Een ritje naar leuke plaatsjes in de buurt geeft wat variatie aan ons dagritme. Zo bezoeken we een burcht, en zien we grotwoningen evenals leuke doch enigszins verpeste kustplaatsjes. In een dorp treffen we op de kop van de haven een uitpuilende camperplaats vol met campers die maar een halve meter leefruimte om hun camper heen hebben en met hun voeten op de omheining in een stoel zitten. Ik zou er denk ik niet tegen kunnen om zo te staan. Het is nog een plek waar je moet betalen ook. Een half uur verder rijden en je zit op het mooie strand, maar daar is het met die wind ook geen verblijf op dit moment.

Ook gaan we naar de plaats Salon de Provence. Ooit lang geleden zijn we daar samen al eens geweest, geen beste herinnering want het regende flink en we waren niet van plan om een plu te kopen want er lagen er al 4 thuis. Na een lichte iri dropen we weer naar de toen tent. Salon was nu veel kleiner als in onze herinnering. Wel een leuke plaats!

H&M genieten van de ritjes, maar het gebonk op de vaak slechte of overdreven aandoende drempels(in Mexico heten ze vibratores) is niet altijd prettig. Vooral als Jacco ze te laat ziet. Maar met het rijgedrag alhier is het wel te begrijpen dat de dorpen er mee bezaaid zijn.

zoutwinning, het is roze en glimt.

                                         Flamingo's eindelijk dichtbij.

een groep campers op 't strand.

Dinsdag lijkt de mistral verdwenen, we gaan weer richting het strand van Plage de Pimanson, daar waar het zo fijn is. Maar eenmaal daar is de wind weer aangewakkerd. We gaan op onze stoeltjes in de luwte van de bus zitten wat best grappig is en uit te houden. We lunchen ter plekke in de winderigheid en maken nog een ritje door de omgeving. Dat is erg plat en groenig en doet een beetje aan als Friesland, mijn hoofd valt omlaag van de slaap.

Woensdag is mevrouw Mistral weer volop aanwezig, we zoeken het mooie achterland van Mouries en St Remy weer op en slaan nog wat olijvenproducten in. Wat wel grappig is om  te merken dat de middenstand van St Remy ons vriendelijk groet. Er zijn weinig toeristen en om de karren van H&M kun je niet heen.

Voor ons doen staan we lang op deze camping; Felix de la Bastille, 17 nachten is een record. Maar we hadden geen zin om weer te verkassen, naar een andere omgeving, waarschijnlijk gewoon verzadigd, maar dat mooie weer verveeld ons nooit. Het is ook heerlijk om niet veel te moeten op de dagelijkse dingen na. Het maakt alles lekker eenvoudig. Ik verslind boeken en Jacco worstelt met een wo2 epos, wat nogal heftig beschreven is. 

In deze tijd van het jaar is het zo dat als je 100 km opschuift in veel minder weer terecht kan komen. De computer met alle temperatuur modellen is erg handig. De voorspellingen voor deze omgeving zijn het beste van heel Frankrijk ondanks de wind.

Er zijn ook veel campings al gesloten omdat het seizoen afloopt. Hier zijn ze tot 1 november open.

Het bevalt ons wel om zo’n lekker warm naseizoen te beleven. De avonden zijn wel kort omdat het zo vroeg donker is, maar tot voor de mistral waren ze nog warm te noemen en kon je lekker buiten zitten.

Gelukkig is de wind nu gaan liggen, wat een verademing. We zijn gisteravond nog op de camping gaan eten, het eten zelf op de camping is prima, bijna als in een restaurant en dat is wel meegenomen, hebben we ook anders mee gemaakt….
Maar prei aardappels en een strak rood lapje smaken ook heerlijk bij de caravan.

Zondag gaan we richting huis, we zullen er een paar dagen over doen voor we weer onze eigen voor deur kunnen openen.

Het is wel een gek idee dat het dan toch echt voorbij is met de pret.

Wat wel grappig is dat H&M totaal verschillend zijn onderweg. Mila maakt alles mee en zal nooit gaan slapen onderweg, ze is gek op liedjes en gezellige praatjes. Zelfs met ieder zingt zijn eigen lied laat ze van zich horen. Zodra haar hoofd haar kussen raakt als ze naar bed gaat vallen haar ogen dicht en geeft ze zich eindelijk over aan de slaap.

Hessel valt zodra hij in de bus zit in een heerlijke slaap. Soms wordt hij even wakker om te praten of te spelen, maar het grootste deel van de reis is hij in dromenland. Eenmaal in zijn bed is hij helemaal fit en vrolijk en begint hij op zijn manier te praten en te lachen.

De terugreis verloopt prima, we stoppen op een camping ten noorden van Dyon, het is nu zoeken naar campings die nog open zijn, maar deze is op mooie afstand. Het geld stroomd hier binnen want het staat vol met terug reizigers. We hopen morgen dezelfde afstand af te leggen en dan weer thuis te komen. Zijn we een dag eerder thuis dan verwacht.

We luisteren veel naar muziek, onderweg en in de caravan. Hebben in heel Frankrijk geen zwoele bleusman als in Spanje gevonden. Radio in Frankrijk verveeld snel. Na onze afspeellijsten op de

I-pod tot vervelens toe te hebben gehoord en vele genres van muziek stijlen te hebben doorlopen blijven we nu het liefste steken op de bleus, met name

Seasick Steve http://www.youtube.com/watch?v=b0CA73zYMog en Beth Hart http://www.youtube.com/watch?v=gHWYW6Tw67A klinken voor ons beiden goed.  Passen goed bij het najaar en het einde van de vakantie.

Al 5 maanden hebben we een los kacheltje en een enorme tank met brandstof in de bus voor als het koud wordt. In de caravan hebben we geen verwarming door de aanpassingen. Onder het mom van; “als je het bij je hebt heb je het niet nodig…..”

Vanavond uitgerekend de laatste avond van 5 maanden in de caravan verblijven is hij in gebruik.

Ja, het is tijd om weer naar huis te gaan, de herfst is een feit en nog even en het gaat sneeuwen. In Den Helder is het 11,4 C, dat zal wel schrikken zijn. Maar daar helpt een goed thuis weer voor of tegen.

Als het goed is vertrekken we over een maand of 7 weer,  dat is een leuk vooruitzicht!

Eind november zitten we naar verwachting met Mila in het Vumc voor haar rug operatie, ik zal het blog daar verder bijhouden.

Tot zover weer allemaal bedankt voor het lezen en de mooie reacties.

week 5 en 6

We stonden met 4 andere caravans op een soort van privé heuvel midden in de natuur. De rest van de camping bestaat uit stacaravans maar daar hadden we waar wij stonden niks mee te maken. Toen er 2 stellen vertrokken werd het al erg leeg en toen onze buren Bert en Gerda om 6 uur wegreden was het helemaal uitgestorven. 4 uur later reden wij weg.

Een plek verlaten is altijd weer fijn, je reist dan verder om op een nieuwe onbekende plek aan komen is altijd weer goed.

Tussen St. Cyr en Bandol belanden we op wat de anwb een “charme camping” noemt. We zoeken uitzicht op de Middellandse zee maar helaas zijn die plekken onbereikbaar voor ons formaat. Ze liggen bovenop de heuvel. We krijgen een lager gelegen plek toe gewezen en de caravan wordt met een tractor naar de plek gebracht. Ons uit zicht is een oude olijfboomgaard, ook erg mooi!

Maar dat “charme” is wel wat over dreven aangezien de camping aan een soort N9 is gelegen en ze hier gek op motorscheuren zijn. Gelukkig staan we er zo ver als het kan vanaf .

                  De avond lucht is hier prachtig!

In Bandol gaan we naar het strand. Dat is ideaal gelegen voor ons. Je parkeert de bus op een invaplek, stapt uit steekt de boulevard over en ploft op het strand tussen de palmbomen. Het strand maakt hier echt deel uit van het stadje. Mensen komen even voor een duik of een relaxed uurtje en vertrekken weer. De zee is zo helder hier, je ziet de vissen tussen je benen doorzwemmen.

Wat ik nog nooit heb ervaren is het enorme drijf vermogen in de middellandse zee. Zonder luchtbed kun je heerlijk dobberen. Weet niet of dat door mijn massa gewicht komt of door het zeer zilte water, maar prettig is het zeker.

We lopen om de beurt het stadje even in, van ver af lijkt het allemaal zeer aantrekkelijk en begerenswaardig, van dicht bij valt veel tegen of is het veel te duur. De plaatselijke bakker geeft meer plezier…. Op een andere dag is het markt en dat is wel erg leuk om even over te lopen. De mooi uit gestalde groente en heerlijke geuren zijn echt Provençaals. Ik koop een onmisbaar sisalmatje bij een dame die allemaal prachtige rieten tassen heeft uitgestald, maar we hebben er al een op zolder staan. Verder is het gewoon leuk om te kijken.

Het zwembad op de camping ziet er op de plaatjes als een paradijsje uit, in werkelijkheid valt het tegen, er liggen mensen in het kinderbad omdat ze het grotere bad zeker te koud vinden. Dat valt allemaal best mee, maar de zee is velen malen aangenamer.  Als we terug komen van een dagje weg staat “ons” hoekje op de camping opeens helemaal gevuld. Naast ons Belgen en iets verder NL. Die laatste noemen we koeke en loerie, het zal jullie niet ontgaan waarom. We gaan er op Urkse wijze mee om door met onze rug naar ze toe te gaan zitten.

We bezoeken Cassis, deze plaats schijnt nog rustig en authentiek te zijn. Er zijn hier Calanques te zien, dit zijn een soort middellandse zee fjorden.  

De bussen die we langs de weg zien staan voorspellen weinig goeds; Cassis is helemaal verstopt met toeristen, overal lopen en zitten warme massa’s mensen. Dit hebben we gauw bekeken. We vallen zeer op en dat is niet leuk.

We hebben alleen de  Calanque gezien waar Cassis is ingebouwd, de rest was niet bereikbaar. We hebben nog overwogen om er met een boot heen te gaan. Maar dan zit je 3 uur op een propvolle boot en je weet niet of H&M dat wel volhouden en dan kun je geen kant heen. Dus we laten de Calanques maar zitten.

Onderweg komen we hele stukken verbrand bos tegen, je ruikt nog de brandlucht, wat is dat een akelig en troosteloos gezicht.

Op woensdag laten we ons weer van de camping af slepen. We hoeven maar een klein stukje van 100 km te rijden.

We zitten nu op een camping St Mitre van toevallig weer van NL met veel NL. Maar het is ruim en rustig, dus niemand zit in de weg. De camping ligt bij een prachtig zoutmeer, Etang de Berre. Maar hoe mooi dit ook lijkt je kunt er ondanks de strandjes niet in zwemmen. Doordat de wind deze kant op staat ligt al het wier hier op het strand en dat ligt lekker te broeien in de hitte en stinkt als een soort aangespoelde potvis. Dus we kijken alleen naar het water, maar we horen van mensen dat ze er andere jaren heerlijk in zwommen.

We zitten in de buurt, 15km, van een gebied waar we al vaker geweest zijn; Mouries, St Remy en de Alpilles. De camping(La Devenson) waar we eerder zijn geweest is gesloten. De eerste keer is nog altijd onvergetelijk want toen hadden we nog geen kinderen, kwamen we laat aan en kregen we vreselijk op ons kop van de camping baas, omdat we met het opzetten van de nieuwe tent teveel herrie maakten. Dat die kerel zelf met zijn gemopper de hele boel wakker maakte had hij niet door. Maar de volgende dag vroegen mensen:”was dat bij jullie?” Zijn zoon of eigenlijk schoondochter runt nu de boel met een iets losser regime,. Maar het is er prachtig en nog een beetje ouderwets en eenvoudig.

We maken een tocht naar de voor ons bekende plaatsen.

St Remy is een gezellige plaats, Nostradamus is er geboren en Vincent van Gogh heeft er 2 jaar in een inrichting gezeten en daar meer dan 150 schilderijen gemaakt. Verder zijn er leuke winkelstraatjes en onvergetelijke bakkertjes. Olijf brood en super gebakjes die een ware smaaksensatie zijn.

Bij Mouries is een olijfboer op Mas(boerderij) de Barres, waar we olie willen kopen. Helaas is hij om 14.00 pas weer open en moeten we wachten.

We besluiten om te gaan picknicken. Het voordeel van bekend terrein is dat je weet waar de mooie plekjes zijn en al snel hebben we het gevonden.

Van alle fraaie plekken die we hebben gezien weten we eigenlijk wel zeker dat als we ooit in de gelegenheid zijn ergens in deze buurt een 2^e huis willen het hier zal zijn. Tot nu toe kunnen we er op deze manier van genieten en lekker dagdromen wat ook fijn is.

Wat ons opvalt en wat we nog nooit gezien hebben is dat de olijfbomen zwaar zijn van de rijpe olijven. Ze zijn zo groot de bomen hangen door. Veel zijn al geoogst. Ze leggen dan netten op de grond en een machine schud de bomen kaal.

We eten mee op de camping, het is erg gezellig zeker dankzij 3 dames uit Amsterdam die in een oude camper reizen. Ze kwamen gisteravond met veel bombarie aan omdat ze in en uit een greppel moesten.  We eten heerlijk en H&M slapen als rozen in de caravan. Af en toe gaan we naar ze toe om te kijken, want de kinderfoon heeft geen bereik. Wel heerlijk om “uit eten” te zijn. Voor ons is dit de manier om buiten de caravan te eten.

Om vanuit hier op het strand te komen rij je door het industrie gebied van de Provence. Een desolaat stuk vol vracht verkeer, fabrieken en een militairvliegveld, om nog maar te zwijgen over de grootste petrochemie fabriek van Fr.

Om het strand te bereiken pak je een veerpont over de Rhône en die brengt je in de Camargue. Na een overdosis ooievaars in Spanje zijn het nu flamingo’s waar je over struikelt.  We rijden langs zout-win gebieden die prachtige roze schitteren. Het is hier zo licht het is echt een belevenis. Die gekke roze vogels is bijna onwerkelijk.

Het strand is zeer bijzonder want hier rij je met je voertuig het strand op, parkeer je tussen de campers en zit je zo in het water. Dit doet allemaal een beetje vrijbuiter achtig aan en dat ligt ons wel. We zien hier ons zelf ook nog wel eens ``camperen``.  Het strand zelf is heel rustig, het is heerlijk om daar te zijn. Op het strand zijn vreemd genoeg heel veel libellen, Jacco lokt ze en weet ze goed voor de camera te krijgen. Dat is met die flamingo’s een stuk moeilijker omdat ze zo schuw zijn.

Met Hessel en Mila gaat het geweldig, ze genieten enorm en zitten helemaal in het kampeer ritme.  Mila raakt in top conditie voor haar operatie, ze eet heel erg goed en zal straks opvallen met haar bruine pootjes in het ziekenhuis, maar dat schuiven we nog maar even voor ons uit.

Hessel is helemaal het mannetje, wisten we maar het geheim om deze stemming en conditie vast te houden. Maar eigenlijk weten we het wel….

We beginnen allemaal aardig te kleuren, hoewel we veel in de schaduw zitten, 29 C is voor ons te warm in de volle zon te zitten.

Lekker voor jullie dat er in NL ook een nazomer is gekomen.

De camping eigenaren vertelden dat ze het hele jaar buiten lunchen, wat een heerlijk idee!

De spin woont nu op zichzelf in een heg, hij werd te groot en te gulzig…..

Cliffhanger: Grande Mistral is voorspelt,  caravan verplaatst………………………

Temporary art: zandmeisje in roze(by Moi)

week 3 & 4

Week 3

Op zondag avond zijn we een borrel gaan halen op het terras van de camping. Dit ligt vlak bij de caravan, dus kan gemakkelijk qua kinderen. We raakten aan de praat met mensen die al 31 jaar op de camping Manjastre komen, op mijn vraag of het niet verveeld zeggen ze dat ze alles hebben qua strand zwembad en terrasjes en hun caravan hier kunnen stallen. Op een geven moment komen de verhalen over onvrede met de toegewezen plek en de drukke andere gasten die er ook al jaren komen. Wat een gebladibla, het wordt tijd dat we weer vertrekken anders gaan we nog mee doen aan het dorpsleven wat onherroepelijk op een camping met vaste gasten ontstaat.

We reizen Italië in. Na heel veel tunnels, file en drukte komen we via een kilometers lang pad in de krikke mikke terecht op een camping. Zowaar weer veel Nl op een hoopje, het is een jonge camping die nog moet (be)groeien. We zijn de volgende dag de hele morgen onderweg om eten in te slaan . Wel een heerlijke ervaring, zoveel zo fijn eten te koop in de supermarkt en iedereen heel aardig.

Dat afgelegen  zijn bevalt  ons helemaal niet, soms wordt je ook niet wijs van die camping boeken.

Maar na een zoektocht naar een andere camping vragen we ons af of we wel helemaal goed zitten. De camping plekken in Italië zijn zo klein. We schrikken er van. Gemiddeld 40 a 60 vierkante meter is echt te krap voor onze combi. Je krijgt dan zo’n gevoel van een olifant in een steegje. Bovendien is het overal nog erg druk, dus de kans dat je meerdere plekken in kunt nemen is bijna niet aanwezig.

We nemen het besluit om weer terug te gaan naar Frankrijk. Italië laten we voor wat het is. Ergens jammer want er zijn een aantal dingen die we nog nooit bezocht hebben, maar dat doen we later nog wel eens als we weer kleiner zijn. Jacco moet het ook allemaal maar berijden en als dat niet lekker voelt dan zit je niet meer ontspannen en dat is geen pretje.

Dus na 3 nachtjes in de krakkemikke rijden we weer terug naar Frankrijk.  Via 101 tunnels passeren we weer de grens, Ik heb ze geteld. We rijden af op Draguignan een plek in de Provence tussen de drukte van de Cote d’Azur in en de Verdon. We zijn hier nog nooit geweest. Het is erg fraai en het weer is heerlijk. De avonden zijn warm en we zitten tot laat in ons hemdje buiten.

De tijd kabbelt lekker voort; veel lezen, wandelen, maken een ritje, bezoeken een stadje lekker koken en genieten. We zijn nu van plan om de Middellandse zee te volgen. Het vinden van een camping met veel ruimte is hier een stuk beter te doen, als je maar niet aan zee gaat staan.

Gistermiddag begon het bewolkt te worden en vanmorgen barste het los. Bij onze elektra paal was de stroom uitgevallen, maar Jacco heeft hem al weer gauw aan de praat.

Hessel was de afgelopen dagen(in Italie) weer helemaal suf en verdoofd, mogelijk epi of zijn gebit waar van alles aan het rommelen is. Dit was ook een reden om niet zo zuidelijk af te zakken. Het voelt wel frustrerend want je hoopt met dat gereis goed te doen en vraagt je dan af of we dat ook doen.  Je gunt hem lol en energie en kunt eigenlijk niks anders als hem de ruimte geven om te slapen want dat is het enige wat hij wil. Zelfs met zwemmen doe je hem geen plezier en na het douchen valt hij weer in een diepe slaap. Gelukkig eet en drinkt hij wel goed en is het dus ook niet echt “ziek” te noemen. Maar sinds 3 dagen is hij er weer. Het plezier straalt weer van hem af en zijn energie is enorm, dit stelt ons weer gerust. Hij heeft dit gesloom thuis ook regelmatig, maar op vakantie eigenlijk nooit zo sterk. Nu zijn we ook nog nooit zo veel en lang weggeweest dus mogelijk vat hij dit leven als “gewoon” op.

Mila heeft geregeld een overstroming in bed. Ons manuele wasmachinetje draait soms overuren. Je denkt dan verschoon je haar vaker, maar als we naar bed gaan is nagenoeg droog en s ‘morgens gaan blijkbaar de sluizen open. Dat wasmachinetje is echt een uitkomst op de laatste camping vroegen ze 6 euro voor een wasmachine munt….Voor een enkele was helemaal niet erg, maar bij ons loopt het de spuigaten uit….

Veel mensen vragen zich af of H&M een tweeling is, het is best te begrijpen als je ze zo ziet liggen.

We kregen nog al een grappige mail van Jan. Hij had gereedschap van Jacco geleend en na het terug brengen in ons huis stond 3 minuten later de politie voor zijn neus. Hij was door buren gesignaleerd en die hadden zijn nummerbord genoteerd. Goed van de buren om zo op ons huis te passen! Maar wat een bak dat de politie zo alert reageert; “er is een verdacht persoon gesignaleerd in de bakkerij…”. Jan hoefde niet op de foto met een bordje onder zijn kin want (o)ma Ria was getuige van het uitlenen van de sleutel.

Met het zo regelmatig verhuizen van plek is het iedere nacht weer spannend hoe warm of koud het s’nachts wordt. Hessel en Mila trekken zelf hun dek niet over zich heen als het koud is, maar gooien ook niks van zich af als het te koud is.

Dus we beginnen met een ultra dun laken, genoeg voor 27 C, dan een fleece en als wij naar bed gaan een dekbed. Ik heb de neiging om ze te warm te leggen en Jacco is van de luchtige. We proberen op het midden te gaan zitten qua bedekking en meestal is dat goed.

Wat jullie niet weten is dat we eigenlijk met zijn vijven reizen. Nee geen hond of andere verwachtingen. We hebben een caravan spin die al weken bij ons woont onder de heki(dakluik). Sinds Jacco hem vette vliegen geeft is hij gaan groeien en heel gelukkig bij ons. Zolang hij zich s’nachts niet laat zakken op mijn hoofd of jongt mag hij blijven. Hij maakt iedere dag een mooier web.

Quizvraag; spin is vernoemd naar de hoofdpersoon uit “Meet the parents”

Gisteren zijn we op mijn verzoek naar Saint Tropez te gaan, ik had zin in een haven. Het waaide stevig,windkracht 7. We vonden midden in het centrum een invaplek. Leuk om in die harde wind langs zo'n luxe haven te lopen. We zagen op sommige uit de hand gelopen XL boten wel goede mogelijkheden om met H&M te vertoeven. 

Grappig was dat we in die luxe haven een groep met rolstoelers tegen kwamen, we begroeten elkaar vriendelijk en het contrast was weer fraai in die ambiance.

We lunchten op een havenhoofd in de stevige wind en het was echt genieten. Zeer veel ervaringen voor H&M die alles met open mond probeerden op te vangen. We vonden St Tropez een leuke stad om te wandelen, mooie straten en veel om te kijken. Ik hoorde jonge meiden zich hardop afvragen of onze kinderen uit luxe in hun karren zaten. Ze waren zeker op zoek naar decadentie. Wel een enorm compliment voor Hessel en Mila! Maar wat een misser van die meiden....

Vanmorgen koffie gedronken bij onze buren uit Assen. Bert en Gerda hadden lekker gebak voor ons gehaald zo werd het een gezellig feestje.

Morgen gaan we deze camping verlaten.

We gaan richting Cassis

2e week, druiven en campings

2^e week

Uiteraard gaan we ook naar Vaisson la Romaine een stokoud Provencaals stadje met veel Romeinse sporen. Het is een leuke en gezellige plaats. Het oude stadsdeel ligt veilig hoog, als bescherming voor de tegenstanders uit vorige eeuwen, gebouwd. Dit betekent voor ons weer een stevige klim. Eenmaal boven worden we verrast door de mooie straatjes die heel authentiek lijken zonder teveel te zijn opgepoetst voor de toeristen. Wat kon men elkaar in de gaten houden in die nauwe straatjes en hoe zal dat nu zijn?

Overal hangen oude zwart wit foto’s, het is een soort kunstproject en geeft een leuk effect.

Wat ons opvalt is de vriendelijke sfeer, we worden door iedereen begroet en mensen zijn erg vriendelijk.

We genieten van het enigszins overdreven zwembad op de camping, flinke glijbanen bezorgen ons bijna een angst aanval, maar eenmaal in een noodgang beneden liggen we helemaal in een deuk, we besparen H&M deze pret. Maar ze genieten van het zwemwater.

 

Op zaterdag wordt de lucht zwaar en begint het te regenen, we zijn net te laat met in pakken van de luifel, dus gaan we er maar onder zitten. We krijgen gezelschap van een witte duif die beschutting zoekt en uiteindelijk zo vrijpostig is dat ze de caravan in vliegt en heel gezellig boven Hessel zijn kussen gaat zitten. Snel het duifje weer naar buiten gewerkt want we willen geen geshit binnen.

   

Ik haal s’avonds Vietnamees in Romaine,dat hebben we nog nooit gehad en gezien Vietnam een Franse kolonie is geweest is het logisch dat er veel Franse Vietnamezen zijn.. We maken flauwe grappen over het bestellen van Phnom Penn met Rode Khmer erbij, we weten niet wat te verwachten. Het eten lijkt op Thais maar is toch weer anders, wel vragen we ons af hoe poulet en boeuf beide op porc kunnen lijken, maar terug gaan we niet want zondag reizen we verder. We eten toch met smaak.

Wat ons opvalt is dat op de grotere campings veel meer nationaliteiten 

staan als op de kleinere rustieke campings die meestal overbevolkt worden door NL. Het staat ons wel aan al die nationaliteiten door elkaar. Onze Zwitserse buren zijn vriendelijk en aan de overkant staan wat bijzondere Duitsers. Verder zijn er veel Engelsen en Belgen.

Op zondag rijden we richting kust de lucht is donker en dreigend. We rijden door eindeloze druivenvelden die vol hangen met rijpe druiven om tot Cote du Rhone te worden gebotteld. Op een 

gegeven moment barst de bui los, we rijden net in een kleine plaats en de straten staan blank, we kunnen niet harder als 30.

We vragen ons af of die regen de druiven goed of slecht doet.

Bijna bij de kust zien we blauwe lucht aan de hemel, daar hoopten we al op.  Dit is net dat stukje waar het weer vrij stabiel is. We rijden via St Maxime langs het prachtige blauwe water van de Middelandse zee. Maar wat is het hier druk. We rijden de camping die we hadden opgezocht voorbij omdat we er gewoon niet op konden komen. De volgenden pakken we wel en daar rijden we weer snel weg omdat het 10 x niks voor ons is. Zo vol gepropt en zo groezelig. De camping ligt aan het strand, maar als daar 700 gasten liggen moet je met zijn allen tegelijk omdraaien.

 We besluiten naar een oude bekende camping te rijden in Bormes les Mimosas. Ik zal niet teveel uitweiden maar het werd weer heel spannend. We zijn  ook zo lang, ruim 13meter. Dan rij je op een smalle kust weg en is er op eens een deviation(omleiding). Dan zie je een heel smal en stijl straatje de hoogte in verdwijnen. Jacco neemt een besluit en geeft een dot gas die hoogte in. Gelukkig geen tegenliggers, maar mijn knokkels zijn wit van het knijpen aan het handvat. Wat een geluk dat de bus zo sterk is! We komen weer op de weg uit en vinden nooit meer die camping van vroeger. Zo belanden we ongewild in het centrum van Bormes, waar we vroeger heerlijke frambozen gebakjes haalden, maar waar je met je 13 meter niet wil zijn. Opeens bobbelt de caravan aan 1 kant over een bult. We hopen dat het geen hond of  erger was, we zullen er nooit achter komen.

Dan duiken we op de eerste de beste camping in het binnenland die we tegen komen en gelukkig is het hier prima. We krijgen een mooie plaats, ik had mijn hele kritische houding al overboord gegooid en er is een heerlijk zwembad. Met een koud biertje in de hand komen we bij van de dag.

De volgende dag moeten we naar het Casino=AH. We hebben een soort  Deja Vu, maar het is ongeveer 20 jaar geleden dat we hier eerder waren. Dan rijden we door op zoek naar het oude strandje van toen. Het is er nog, we treffen een goede inva-P plek aan  en hoeven niet de gebruikelijke 8 euro te betalen.

20 jaar geleden hadden we nooit gedacht dat we hier ooit nog eens met onze bijzondere schatten terug zouden keren, maar dat  weet je natuurlijk nooit van te voren…                          

Op de foto staat Jacco naast de mooie burcht op een eilandje bij het strandje. wie woont daar? De vlag hangt uit... Sarkoezie en Carla?  

Na een paar dagen is het nog steeds een raadsel waar we toen gestaan hebben, het was een camping van niks maar met onvergetelijke douches. Toen niemand ooit nog van stortdouches had gehoord hadden zij ze al.

Het weer is super, tussen de 25 en 30 graden, zo heerlijk om in zomer kleding te lopen. We horen dat in NL storm Irene van zich laat horen, naar voor jullie….(echt!)

We kunnen tot de 12^e op deze plek blijven en dat doen we het is hier echt aangenaam.

Gisteren hebben we de plaats Le Lavandou bezocht. Het hele stadje heeft strand en langs dat strand ligt een prima begaanbaar houten pad. Het is heerlijk wandelen, kijken en bekeken worden, maar wel op een aangename Franse wijze. Dat gaat van even een blik en meer niet, dat ervaren we altijd weer als heel prettig.

Toen ik frietjes haalde voor bij de op het huidje gegrilde Dorade ;<) hoorde ik een oproep om druivenplukkers. De camping eigenaars hebben ook druivenvelden en ze hebben handen nodig. Ik weet dat dit een wens van Jacco is en hij is gelijk enthousiast. Vanmorgen  om 9.00 is hij afgedaald naar de velden. Leuk om dat mee te maken. Hij bracht zojuist een prachtige tros naar me toe en ging toen met zijn “collega’s” aan de koffie. Vanmiddag gaan we weer naar het strand en zo kabbelt de tijd hier aangenaam voorbij.

Ik zit nu gezellig met Hessel en Mila in de schaduw te typen en te babbelen.  Ik hoor zojuist dat ik zaterdag mag helpen om de witte te oogsten.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties!

de 1e week van de 2e vakantie

Op woensdag 24 augustus zijn we om een uur of 10 vertrokken. Na een prima reis stopten we op een Belgische camping vol met Belgen in oude caravans die mosselen aan het eten waren. Hebben jullie een beeld?

De volgende nacht stopten we in de Bourgogne tussen de druivenakkers. Het was een hele tour om de camping te vinden en er waren geen rotondes om te keren dus we reden niet geheel ontspannen op niks af. Uiteindelijk via bloedstollend smalle dorps straatjes kwamen we op de camping. Deze zat volgepropt met NL. Het weer voelde zeer benauwd.

De volgende camping moest voor een paar dagen worden om bij te komen van dat gereis. Vooral Hessel sliep veel onderweg en was wel toe aan wat frisse lucht. 

Links onder staan we.

De keuze viel op een camping bij Bourdeaux in de Drome en ja hoor onze acsi kortingkaart die we vorige keer niet mee hadden werkte uitstekend.

De camping met een prachtig uitzicht had een hoog centerpark gehalte, maar we waren er aan toe om te stoppen. De eerste avond barst er een giga bui los, gelukkig was de lucht de volgende morgen weer blauw. Heerlijk 25 graden, eindelijk de zon die we zochten. Hessel leeft duidelijk op en zit

 weer op zijn oude meligheids niveau.  Ontbijten in de zon en de rest van de dag lekker lezen in de schaduw.

We bezoeken een dorpje Dieulefiet, dit is een aardewerk centrum, het toeristische spul valt tegen. De dingen die ik op Triade maak zijn zeker bijzonderder te noemen.

 Ik duik nog even een heerlijk geurende winkel in, ze hebben ook een leuke afdeling met Designual en het is vreemd om op vakantie tegen winterjassen aan te kijken, normaal zitten we in het zomergoed.

Ik hou me in maar weet dat Jacco scheerzeep nodig heeft. Savon de rasage? is mijn vraag. Ze laat een plak zeep zien en ik vraag of ze geen doosje erom heeft. Un boule de barbe zegt ze streng en herhaalt dit nog een paar keer. Met een zuur gezicht pakt ze het mooie doosje in. Jacco pakt het uit wat blijkt er zit geen zeep bij, die had ik los moeten kopen….Ik kon niet zien dat die zeep er niet in zat want er zat een kartonnetje om heen. Ik pissig op die verzuurde vrouw. Maar we gaan niet terug naar Dieulefit. Het zal wel aan de taalbarrière hebben gelegen. Maar met enig goede wil was ik er wel met haar uitgekomen, daar ontbrak het haar aan. We komen nog wel zeep tegen….

We maken een prachtige rit door het gebergte tegenover de camping. Het is een fraai gebied, met enorme rotspartijen en dieptes.

Na 5 nachten pakken we in. We hebben het wel gezien op deze camping.

De caravan staat onder aan een steile helling en het lijkt spannend om hem daar op te rijden, halen we dit wel? Ja, we halen het wel. Je moet alleen zorgen dat je niet hoeft te stoppen op de helling want weg rijden is dan een lastige. Ik hou tegenliggers weg en het komt helemaal goed.

Al zoekende in de campingboeken vonden we toevallig in dezelfde plaats een camping, het is vlak bij de Mont Ventoux. De camping van Jacco heeft alleen nog een kleine plek over dus toch maar door naar die ik had gevonden. Om 12.05 komen we aan. De receptie oogt leeg en ze blijken te lunchen van 12.00 tot 14.00. dat is ons te lang wachten. Je struikelt hier over de campings dus rijden we op camping “Soleil du Provence” af.  Dit is helemaal goed, maar het kost veel tijd om 3 campings af te gaan. H&M hebben het gehad en zijn warm geworden. Tijd voor een broodje.

Het weer is benauwd, zo’n 30 graden en rond de top van de Ventoux pakken de wolken samen. We hebben weer een mooie lichte plek gevonden, met uitzicht op de Ventoux hoewel er eigenlijk een boom omgehakt moet om een compleet beeld te krijgen.

Het is wel een camping met een streng regime(douchen tussen 12.00 en 16.00 mag nie), vooral veel mag niet….Eigenlijk moet de bus erbij op de camping plek, maar we krijgen het er benauwd van. We zijn benieuwd of we commentaar krijgen. De invaliden kaart hebben we tactisch neergezet.

Het is nog best wel druk op de campings valt ons op. Dit is de laatste week van de schoolvakanties in NL ik ben benieuwd of we daar iets van gaan merken.

Zo is de 1^e week al weer voorbij gekabbeld.

Gisteren zijn we de Mont Ventoux opgereden, het trekt toch zo’n dikke punt van bijna 2000 meter. Prachtig uitzicht en veel fietsers met rode hoofden, het is een loodzware klim en ik vind dat heel knap. 

weken thuis; keuken en Mila's rug en huishoudelijke mededelingen

De weken thuis vliegen voorbij. Het is jammer van het weer want we hadden het zo gepland dat we de weken thuis lekker zouden genieten van de NL zon. Door het slechte weer hebben we wel de tijd om dingen af te ronden, want luieren in de zon is er niet bij....












         Jacco is hier op enorme hoogte vergane gevel stenen aan het vervangen.

We hebben 24 augustus als vertrek datum gepland. We gaan weer naar het zuiden, waarschijnlijk wordt het Frankrijk en Italië, want in het zuiden van die landen is het nu goed weer. Dat is wat we zoeken; mooi weer en olijfbomen om onder te liggen. We hebben er veel zin! De caravan staat naast het huis en nu buurtgenoten, vrienden en familie weer thuis komen gaat het bij ons ernstig jeuken om weer weg te gaan. De eerste spullen zijn ingekocht en ingepakt, de basis zijn brinta en luiers.


Statie portret tijdens etentje.




Vanaf die datum zal ik weer regelmatig het blog bijhouden om jullie op de hoogte te stellen van onze avonturen. De afgelopen weken zijn we nog vaak bezocht en het zou fijn zijn als jullie even de moeite nemen om een berichtje achter te laten zodat we een beetje feedback krijgen. Dit kan onder aan het blog. Alvast mijn dank daarvoor. Ik kan van mensen die op het blog zelf reageren geen mail adres zien, ik kan dus niet altijd persoonlijk terug reageren, wat wel mijn streven is.
Je kunt ons altijd persoonlijk mailen via ruiten4@quicknet.nl
Links zit een link naar "klongklong"


We blijven korter weg als gepland, het zullen zo'n 8 weken worden, in vele ogen is dat lang zat, maar daar denken wij nu eenmaal ruim over.
De reden is dat Mila een oproep heeft van het Vumc om een scoliose operatie te ondergaan. Hessel heeft deze operatie ook gehad, er is een lang stuk staal tegen zijn ruggengraat aan gelegd en vast geschroefd op de wervels. Een zware operatie, maar wel een hele belangrijke. Mila is slap en haar rug wordt heel erg krom en daardoor kunnen haar longen en ingewanden in de knel komen. Deze operatie voorkomt dat er problemen ontstaan.
Omdat we het met Hessel hebben mee gemaakt weten we wat haar te wachten staat en dat is niet gering. Soms kun je dingen beter niet weten.
Mila beseft er zelf niks van maar we zullen niet van haar zijde wijken. Voor Hessel gaan we een oppas zoeken.
Tja, we hadden natuurlijk wel een betere  besteding van het vrije jaar kunnen bedenken, maar de andere kant is dat we ons qua werk ons nu niet in bochten hoeven te wringen maar gewoon de tijd hebben voor Mila, de operatie en haar herstel.


Dit is Hessel zijn rug na de operatie, het blijft een heftig beeld. Het staal functioneert als een soort kapstok voor hem waardoor hij comfortabel in zijn lichaam zit. De stalen punten doen anders vermoeden. Maar het is een goede zet geweest.



Tot slot;
Met trots presenteer ik onze nieuwe keuken. Tussen bedenken waar en de uiteindelijke uitvoering heeft jaren gezeten. Maar we hebben het helemaal zelf bedacht en Jacco heeft het allemaal uitgevoerd. Het is fijn om zo'n handige man te hebben!
De keuken spullen lagen al een tijd door het huis verspreid, zo sliepen we 2 jaar met een oven naast het bed. Maar het is zo goed gekomen allemaal. Het draait en draait heel erg goed.
Het is wel steeds zoeken waar wat ligt, maar het gaat al beter!

Het beeld van de keuken is uiteindelijk een soort lappendeken van houtsoorten geworden. We zijn zelf blij verrast met het kleurrijke en natuurlijke resultaat. voor ons de ideale keuken met een super gasplaat en geweldige oven.
De oude situatie....              oh???





Hier is het eindresultaat, mee eten kan bij inschrijving als ik alles kan vinden tenminste...Maar koken lukt goed!

 

Het kastje stond op zolder toen we dit huis kochten. Het staat nu terug in de voormalige bakkerij winkelruimte en deed vroeger dienst als gebakskast. Nu staat ons eclectisch(?!) aardewerk er in.